Duchowa styczność osób w ujęciu Dietricha von Hildebranda. Implikacje pedagogiczne

Abstract

Rzeczywistośc duchowa ma charakter niezwykle zlozony i mozna na nią patrzec z bardzo wielu perspektyw, zarowno teoretycznych, jak i praktycznych. Jedną z takich propozycji daje nam filozoficzna myśl Dietricha von Hildebranda. W jednej ze swoich licznych prac dokonuje on analizy tozsamości duchowej styczności, jaka tworzy sie pomiedzy osobami, rozumianymi rowniez jako istoty duchowe. Znamienny rys analizie dodaje jej fenomenologiczne ujecie inspirowane zarowno myślą samego Edmunda Husserla, jak i Maxa Schelera. Przedmiotem niniejszego artykulu jest duchowa stycznośc osob w jej rozumieniu u Dietricha von Hildebranda. Celem teoretycznym prowadzonych analiz bedzie ukazanie tozsamości tej styczności w jej roznorodnych aspektach, dotyczących przede wszystkim zroznicowanej i wielowątkowej tozsamości samej relacji miedzy osobami, rozumianymi wlaśnie jako duchowa stycznośc osob. Celem praktycznym zaś jest aplikacja wynikow prowadzonych analiz do teorii i praktyki pedagogicznej. Podstawową metodą badawczą uzytą w badaniu jest analiza tekstow, w tym przypadku treści zawartych w wybranych pracach Hildebranda.