Konceptualizacja śmiechu w językowym obrazie świata Nadieżdy Teffi (na materiale prozy wspomnieniowej)

Abstract

W centrum uwagi badawczej Autorki pozostaje koncept смех w rosyjskiej literaturze emigracyjnej. Celem artykułu jest analiza danego konceptu w prozie wspomnieniowej Nadieżdy Teffi, pisarki pierwszej fali emigracji rosyjskiej. Przedmiot niniejszej analizy stanowi leksyka wyekscerpowana z tomów Wspomnienia (1933) oraz Moja kronika (2015). Analiza została ukierunkowana na wyodrębnienie semantycznej struktury konceptu oraz sposobów jego lingwistycznego wyrażenia w tekście literackim. \nW\xa0procesie analizy odwołaliśmy się do metodologii zaproponowanej przez Josifa Sternina, co\xa0pozwoliło wyróżnić w\xa0strukturze konceptów różnorodne jednostki mentalne autorskiego obrazu świata, werbalizowane w tekstach literackich (sensy i\xa0wyobrażenia obiektywne oraz indywidualno-autorskie). \nPonadto w badaniu wykorzystano metodę opisową oraz analizę funkcjonalno-stylistyczną. \nNa podstawie przeprowadzonej analizy lingwistycznej możemy wnioskować, że koncept смех jest szeroko reprezentowany w\xa0prozie wspomnieniowej Teffi. Indywidualno-autorskie znaczenia reprezentujące peryferie analizowanego konceptu mają różną konotację. Uczucia i\xa0emocje wyrażane za pomocą śmiechu w\xa0świecie przedstawionym są zarówno pozytywne, negatywne, jak i\xa0neutralne. Częstotliwości użycia jednostek leksykalnych oraz różnorodność ich aktualizacji świadczą o tym, że koncept СМЕХ zajmuje ważne miejsce w\xa0językowym obrazie świata Teffi.