A.L. van Staa

How to define successful transition? An exploration of consensus indicators and outcomes in young adults with chronic conditions

BACKGROUND In this short report, we use data from a previous cohort study to explore the relationship between five out of eight consensus indicators for successful transition and patient-reported outcomes in young adulthood. METHODS Data came from a 6-year cohort study that consisted of a survey among 518 young adults with various chronic conditions and a review of their electronic patient records. Associations between five indicators for successful transition and background variables and patient-reported outcomes were explored with Spearmans r. Significant variables were included in stepwise (logistic) regression analyses with transition outcomes as dependent variables. RESULTS The indicators relate to some extent to better healthcare-related transition outcomes, but not to autonomy in participation. The explained variance of the models varied from 9.7% to 26.4%. The change in explained variance after adding indicators varied from 2% to 16%. CONCLUSIONS The challenge of translating the definition of transition into holistic indicators remains. The current consensus indicators are a good start, but there is more to transition than transfer.

Hoe bruikbaar zijn de begrippen vitaliteit, veerkracht en positieve gezondheid voor interprofessioneel samenwerken in zorg en welzijn?

Begin mei 2017 vond in Rotterdam een dialoogsessie plaats over de vraag naar de bruikbaarheid en betekenis van de begrippen positieve gezondheid, vitaliteit en veerkracht voor de beoogde interprofessionele samenwerking in zorg en welzijn. Dragen dergelijke begrippen bij aan een gemeenschappelijke basis in de domeinen zorg en welzijn? Of scheppen ze verwarring?

Heeft zelfeffectiviteit een positieve invloed op het diabetesmanagement van adolescenten

Veel adolescenten met diabetes mellitus type 1 (DM1) hebben verhoogde HbA1cwaarden en ervaren hier weinig controle op. Dit vergroot het risico op ernstige complicaties op lange termijn. Van zelfeffectiviteit (het geloof in eigen kunnen) is bekend dat dit een positieve invloed kan hebben op het diabetesmanagement. Wij onderzochten of stimulatie van zelfeffectiviteit bij adolescenten met DM1 verband houdt met HbA1c en kwaliteit van leven. Zelfmanagement van adolescenten met DM1 in het Antonius Ziekenhuis Sneek werd gestimuleerd door invoering van zelfeffectiviteit-bevorderende interventies. De mate van zelfeffectiviteit werd eenmalig gemeten met een generieke vragen lijst (GSES) en zorggerelateerde schalen (OYOF-SES). De ervaren kwaliteit van leven (My-Q) werd ook eenmalig gemeten. HbA1c werd herhaaldelijk gemeten. Om relaties tussen zelfeffectiviteit, beloop van het HbA1c en kwaliteit van leven te toetsen, werden correlatieanalyses uitgevoerd. Meer dan 75% van de 55 adolescenten had langdurig een verhoogd HbA1c volgens de NDF-zorgstandaard. Er werd geen relatie tussen zelfeffectiviteit en (veranderingen in) HbA1c aangetoond. Wel bleken er relaties te bestaan tussen een hoog HbA1c, no-show en psychische comorbiditeit (ADHD, PDD-NOS). De mate van zelfeffectiviteit hing niet samen met de HbA1c-waardes en de ervaren kwaliteit van leven in deze studie. Het is mogelijk dat de interventies hebben bijgedragen aan hoge scores op zelfeffectiviteit, maar door het gebrek aan longitudinale gegevens over zelfeffectiviteit konden nog geen definitieve conclusies worden getrokken. Meer onderzoek is nodig om de langetermijneffecten van interventies en de invloed van systeemfactoren op diabetesmanagement te ontrafelen.