B. Meyboom-de Jong

Risks and causes of death in a community-based stroke population : 1 month and 3 years after stroke

We performed a community-based study on a cohort of 221 stroke patients followed for 3 years. In this paper, we tried to answer the following questions: Is the risk of dying increased throughout the first 3 years after stroke? What are the causes of death after the 1st month? What factors at stroke onset are independent predictors of early and late mortality? The relative risk of death was estimated using age- and sex-specific mortality rates for the Netherlands. Causes of death were registered by the attending physicians, mostly general practitioners. During the 1st month 26% of the patients died. At 1, 2 and 3 years, the cumulative mortality rates were 37, 46 and 54%, respectively. Stroke patients had an increased risk of dying, approximately twice that of the general population, during the 3 years of follow-up. In women, this increased risk was more pronounced than in men. After 1 month, cardiovascular pathology, stroke and diseases resulting from stroke were the causes of death in 70% of the patients, i.e. substantially higher than in the general population, matched for age and sex. Factors predicting mortality after stroke varied over time. Severity of the stroke, preexisting atrial fibrillation and congestive heart failure were associated with early mortality (within 30 days). For 1-month survivors, incontinence and preexisting atrial fibrillation were associated with mortality in the 1st year after stroke. After 1 year, only age was associated with mortality.

Polyfarmacie bij ouderen, een probleem?

SamenvattingBetekent de aandacht voor polyfarmacie bij ouderen ook dat we een daadwerkelijk probleem in de huisartspraktijk te maken hebben? In de literatuur ontbreekt een goede omschrijving van het begrip polyfarmacie. Onderzoeken zijn daardoor moeilijk met elkaar te vergelijken en de conclusies zijn niet eenduidig en spreken elkaar soms tegen. Onderzoekspopulaties en onderzoeksmethoden verschilden te veel en veel resultaten zijn bovendien niet toepasbaar op de huisartsartspraktijk.In eigen onderzoek bleek het chronisch gebruik van twee of meer middelen voor te komen bij een derde van de ouderen in de huisartspraktijk. Meer dan vijf middelen werd chronisch gebruikt door nog geen vijf procent van de ouderen en kwam vooral voor bij hartfalen en astma/COPD. Wij vonden in de praktijk een lage incidentie van aantoonbare problemen door polyfarmacie. Risico op meervoudig medicijngebruik bestaat vooral bij ouderen die cardiovasculaire middelen gebruiken en ouderen die chronisch psychofarmaca gebruiken. De vraag daarbij is steeds in hoeverre bij deze zogenaamde risicogroepen dit medicijngebruik ook werkelijk ondoelmatig is.

Welke ICPC-codes wil de huisarts automatisch aan de probleemlijst toevoegen?

SamenvattingHiddema-van der Wal A, Van der Werf GTh, Meyboom-de Jong B. Welke ICPC-codes wil de huisarts automatisch aan de probleemlijst toevoegen? Huisarts Wet 2006;49(6):303-7.Inleiding Het wordt in het kader van continuïteit van zorg steeds belangrijker om over een overzichtelijke, volledige, actuele en betrouwbare probleemlijst van een patiënt te beschikken. Software die potentiële problemen voor de probleemlijst in het medisch dossier opspoort, zou erbij kunnen helpen een dergelijke probleemlijst bij te houden. In dit onderzoek testen we de bruikbaarheid van een halfautomatische methode om problemen aan de probleemlijst toe te voegen.Methode De 16 huisartsen die meededen aan dit onderzoek kregen de op de probleemlijst ontbrekende problemen per probleem en per patiënt aangeleverd. Wat de problematiek betreft beperkten we ons tot een eerder op theoretische gronden samengestelde lijst van 129 ICPC-codes. De huisarts besliste vervolgens of het betreffende medische probleem wel of niet moest worden toegevoegd aan de probleemlijst; wanneer hij het niet toevoegde, gaf hij de reden daarvoor aan.Resultaten Uiteindelijk nam de omvang van de probleemlijst met 18% toe. Als de problemen niet werden toegevoegd, was dat in 33% van de gevallen omdat het probleem niet actueel meer was, in 23% van de gevallen omdat er registratiefouten gemaakt waren en in 17% omdat het probleem al voorkwam op de probleemlijst, meestal in de vorm van een andere ICPC-code. In 26% vond men het probleem ‘het niet waard’ om op de probleemlijst te plaatsen. Als we de niet-actuele problemen, de registratiefouten en problemen die al op de probleemlijst stonden buiten beschouwing laten, waren 104 van de 129 problemen in meer dan de helft van de gevallen aan de probleemlijst toegevoegd.Beschouwing Van de geteste lijst van 129 ICPC-codes voldoen er 104 om de probleemlijst aan te vullen. Het blijft wel nodig dat de huisarts elk individueel geval persoonlijk beoordeelt.AbstractHiddema-van der Wal A, Van der Werf GTh, Meyboom-de Jong B. Which ICPC codes can be used for automatically updating the problem list? Huisarts Wet 2006;49(6):303-7.Introduction In order to ensure continuity of care, a problem list should be available containing a patient’s main medical problems. The list should be reliable, up-to-date and complete, but keeping it that way is not always easy. Software is required that is capable of tracing factors in the patient’s medical file that could mean that the patient’s problem list is no longer up to date. This study tests the feasibility of a semi-automated system for adding problems to the list.Method Sixteen GPs were presented with problems which, while present in the medical records, were missing from their patients’ problem lists, problem for problem and patient for patient. As regards the problems, we restricted ourselves to a list of 129 ICPC codes previously drawn up on theoretical grounds. Each GP had to decide whether the problem stated as possibly applying to a particular patient should be placed on the problem list. If not, the reason for not including it had to be given.Results On the basis of the 129 ICPC codes, there was an 18% increase in the size of the problem list. Where particular problems were not added to the list, in 33% of cases it was because the problem was no longer current, in 23% mistakes had been made in the (coding of the) medical problems and in 17% the problem was already on the problem list but coded with another comparable ICPC-code. In 26% of cases the GPs found that the problem was irrelevant as far as the problem list was concerned. Leaving aside the non-current problems, the failures and the problems already on the problem list, it appeared that 104 out of 129 problems were added to the problem lists in more than half the cases.Discussion Of the list of 129 problems/ICPC codes drawn up at an earlier stage, 104 proved to be of value in completing the problem list. In every case it would seem essential that the GP check each problem added in order to keep the problem list accurate and reliable.

Welke ICPC-codes willen huisartsen automatisch laten toevoegen aan de probleemlijst?

SamenvattingHiddema-van der Wal A, Van der Werf GTh, Meyboom-de Jong B. Welke ICPC-codes willen huisartsen automatisch laten toevoegen aan de probleemlijst? Huisarts Wet 2003;46(10):539-43.Inleiding De probleemlijst kan een belangrijke rol in het HIS vervullen, mits hij up-to-date en volledig is en alle klinisch relevante problemen bevat. De probleemlijst wordt echter vaak niet adequaat bijgehouden. In dit onderzoek wordt getracht een antwoord te geven op de vraag welke ICPC-codes in aanmerking komen voor automatische plaatsing op de probleemlijst wanneer ze elders in het HIS voorkomen.Methode Aan de zeventien huisartsen die deelnemen aan het RNG, werd een lijst van mogelijk klinisch relevante ICPC-codes voorgelegd. Hieruit werd door middel van een Delphi-procedure een definitieve lijst samengesteld van ICPC-codes die geschikt zijn voor automatische plaatsing op de probleemlijst.Overwegingen vóór of tegen plaatsing werden geregistreerd en besproken.Resultaten Alle kwaadaardige en klassiek chronische aandoeningen werden aan de definitieve lijst toegevoegd. Bij de overwegingen bij de andere codes speelden de ernst van de aandoening, de kans op complicaties, het chronische karakter en de noodzaak tot chronische medicatie een rol.Beschouwing De ICPC-codes die in aanmerking komen voor automatische plaatsing op de probleemlijst, moeten codes zijn die deze plaatsing in de meeste gevallen ook rechtvaardigen. De precieze inhoud en de ernst van de diagnose zijn echter niet altijd af te lezen van de ICPC-code. ICPC-codes die naast een enkele ernstige aandoening betrekking hebben op veel niet-ernstige aandoeningen, zijn niet geschikt voor automatische plaatsing. Daardoor kan de samengestelde definitieve lijst niet 100% volledig zijn en blijft controle op de automatische plaatsing nodig.AbstractHiddema-van der Wal A, Van der Werf GTh, Meyboom-de Jong B. What ICPC codes do GPs wish to have added to the problem list? Huisarts Wet 2003;46(10):539-43.Introduction The ‘problem list’ can play an important role in a GP information system (GIS) if the list is up to date and contains all the patient’s relevant clinical problems. It would seem that maintaining a complete problem list involves some difficulties. Software should be available that automatically places certain ICPC codes in the problem list when inserted somewhere in the GIS. This research project represents an attempt to answer the question as to which ICPC codes are suitable for automatic addition to the problem list.Method A list of possible clinically relevant ICPC codes was sent to 17 GPs participating in the RNG (Registration Network Groningen). They used a Delphi procedure to draw up a final list of ICPC codes suitable for completing the problem list. Opinions regarding the suitability of the various ICPC codes for the problem list were recorded and discussed.Results All malignant and classic chronic diseases were added to the final list. The serious nature of a disease, its chronic nature, the risk of complications and the need for chronic pharmaceutical treatment were issues in the discussions on the remaining codes.Discussion For practical reasons the ICPC codes in the final list for automatic filling of the problem list should be codes that justify addition to the problem list in a fixed majority of cases. However the ICPC code does not always reflect the exact significance and seriousness of the disease. ICPC codes can cover many less serious diseases next to a single serious disease. The final list drawn up, there, cannot guarantee 100% completeness of the problem list and it will be necessary to monitor the automatic additions to the list.