Efrosyni Boutsikas

Knowing when to consult the oracle at Delphi

The cities of Greece had their own calendars, so how did they all know when the god Apollo had returned from the northern realms and it was time to consult the oracle at Delphi? The authors show that the heliacal rising of the constellation Delphinus probably provided the annual marker, and that because of the mountains it appeared to rise a month later at Delphi than elsewhere, giving would-be visitors time to travel. The landscape of Delphi was itself instrumental in creating or enhancing the cosmology of Apollo.

Aitia, Astronomy and the Timing of the Arrhēphoria

This paper deals with the cult and myths of the daughters of the mythical king of Athens, Erechtheus, who lived on the Acropolis. The myth, preserved in Euripides’ tragedy Erechtheus, establishes the deceased daughters as goddesses who are owed cult by the Athenians. It further equates them with the Hyades, a prominent star cluster in the constellation of Taurus, which they form after their deaths. We examine here the possibility that this myth not only narrates the placement of the girls after their death in the sky in the form of the Hyades, but also may have bound the constellation to certain festivals held on the Acropolis, which through their aetiological myths were connected to the daughters of Erechtheus and in which the participation of young girls (arrhēphoroi) was important. To explicate this cult, we explore its context on the Acropolis as fully as possible, through the visual arts, the literary myth, the festival calendar, and the natural landscape and night sky, so as to determine whether the movement of the Hyades was indeed visible from the Acropolis during the time when the young maiden cult rites were performed on the hill. This study investigates for the first time the role of the night sky and astronomical observations in the performance of the nocturnal festival of the Arrhēphoria. Αίτια, Αστρονομία και ο Χρόνος Εορτασμού των Αρρηφορίων To άρθρο εξετάζει την λατρεία και τους μύθους που σχετίζονται με τις κόρες του μυθικού βασιλιά της Αθήνας, Ερεχθέα που εθεωρείτω οτι έζησε στην Ακρόπολη. Ο μύθος, που έχει διατηρηθεί στην τραγωδία του Ευριππίδη Ερεχθεύς, καθιερώνει τις νεκρές κόρες του Ερεχθέα ως θεότητες στις οποίες οι Αθηναίοι οφείλουν λατρεία. Τις εξισώνει περαιτέρω με τις ϒάδες, ένα εμφανές ανοικτό αστρικό σμήνος στον αστερισμό του Ταύρου, το οποίο και σχηματίζουν μετά τον θάνατό τους. Εξετάζουμε εδώ την πιθανότητα οτι αυτός ο μύθος δεν αφηγείται απλά τον καταστερισμό των κοριτσιών μετά τον θάνατό τους στον έναστρο ουρανό υπό την μορφή των ϒάδων, αλλά οτι πιθανώς να συνέδεε το σμήνος με συγκεριμένες θρησκευτικές εορτές που λάμβαναν χώρα στην Ακρόπολη, οι οποίες μέσα από τους αιτολογικούς μυθους τους ήταν συνδεδεμένες με τις κόρες του Ερεχθέα και στις οποίες η συμμετοχή κοριτσιών (Αρρηφόρων) ήταν σημαντική. Για να εξηγηθεί αυτή η υπόθεση σε σχέση με την λατρεία, εξετάζουμε το πλαίσιο της Ακρόπολης όσο το δυνατόν πληρέστερα εντάσσοντας στην μελέτη εικαστικές τέχνες, τον μύθο όπως διασώζεται στην αρχαία λογοτεχνία, το θρησκευτικό ημερολόγιο, το φυσικό τοπίο και τον νυκτερινό ουρανό, έτσι ώστε να καθορίσουμε εαν η κίνηση του σμήνους των ϒάδων ήταν πράγματι ορατή από την Ακρόπολη κατά την χρονική περίοδο που η λατρεία των κοριτσιών λάμβανε χώρα στον Ιερό Βράχο. Αυτή η μελέτη εξετάζει για πρώτη φορά τον ρόλο του ενάστρου ουρανού και των αστρονομικών παρατηρήσεων στην τέλεση της νυκτερινής εορτής των Αρρηφορίων.