H. Otters

Changing morbidity patterns in children in Dutch general practice: 1987-2001.

Objectives: To examine the presentation and pattern of childhood morbidity in general practice compared with 14 years ago. Methods: We used data of all children aged 0–17 years from two cross-sectional surveys performed in 1987 and 2001 in general practice in the Netherlands. The total number of children in the practices participating in these surveys were 86,577 children in 1987 and 82,053 children in 2001. First of all, we compared consultation rates of children in general practice. Secondly, childhood morbidity was assessed by episodes of disease, coded according to the International Classification of Primary Care (ICPC). We compared childhood morbidity in 1987 and 2001 by assessing the distribution of episodes among ICPC chapters stratified by ethnicity, and by comparing incidence rates of most frequently presented diseases. Results: Childhood consultation rates have decreased from 2.7 visits a year per child in 1987 to 2.1 in 2001. The distribution of episodes among ICPC chapters has also changed. Respiratory problems are still the most frequently presented health problem in children but the proportion has decreased from 25.5% in 1987 to 23.3% in 2001. Skin problems were presented more often (23.0% in 2001 versus 17.8% in 1987), and Western children more often presented with skin problems than with respiratory problems in 2001. Incidence rates of most respiratory diseases have decreased and specific skin diseases (dermatomycosis, impetigo and eczema) were diagnosed more often. Conclusion: In the Netherlands, childhood morbidity has changed. Skin diseases have become more important in general practice and respiratory problems are declining.

Verwijzing van kinderen naar de specialist: een vergelijking tussen 1987 en 2001.

SamenvattingOtters H, Van der Wouden JC, Schellevis FG, Van Suijlekom-Smit LWA, Koes BW. Verwijzing van kinderen naar de specialist: een vergelijking tussen 1987 en 2001. Huisarts Wet 2006;49(7):348-53.Achtergrond Hoewel huisartsen regelmatig kinderen verwijzen naar een medisch specialist, is er maar weinig gedetailleerde informatie beschikbaar over het patroon van deze verwijzingen, en nog minder over de ontwikkeling in de tijd.Doel Nagaan wat het verwijspatroon is voor kinderen van 0 tot en met 17 jaar en het patroon van 2001 vergelijken met dat van 1987.Onderzoeksopzet Analyse van gegevens uit de Eerste en de Tweede Nationale Studie naar Ziekten en Verrichtingen in de Huisartspraktijk, respectievelijk uitgevoerd in 1987 (103 praktijken) en 2001 (91 praktijken).Methode Wij registreerden in 2001 van alle nieuwe verwijzingen naar medisch specialisten leeftijd en geslacht van de patiënt, de verwijsindicatie (ICPC-code) en het specialisme. Wij vergeleken de gegevens voor dat jaar met die uit 1987. Als uitkomstmaten namen wij het aantal nieuwe verwijzingen per 1000 persoonsjaren en het aantal nieuwe verwijzingen per 100 nieuwe episoden. Deze laatste maat geeft de kans weer dat een kind met een specifieke diagnose wordt verwezen.Resultaten Het aantal verwijzingen per 1000 persoonsjaren daalde van 138 in 1987 naar 84 in 2001. De opbouw naar leeftijd was in beide jaren vergelijkbaar, maar in 2001 werden verhoudingsgewijs meer jongens verwezen dan in 1987. De kans om verwezen te worden daalde van 8,0 per 100 episoden in 1987 naar 6,5 in 2001. Ook de verwijsindicaties veranderden, met name die voor de kno-arts en de oogarts: het aantal verwijzingen voor acute middenoorontsteking, refractieafwijkingen en visusproblemen was in 2001 50 tot 75% lager dan in 1987.Conclusie Huisartsen handelden anno 2001 meer problemen van kinderen zelf af en verwezen minder in vergelijking met 1987.AbstractOtters H, Van der Wouden JC, Schellevis FG, Van Suijlekom-Smit LWA, Koes BW. Referrals of children to the specialist: a comparison between 1987 and 2001. Huisarts Wet 2006;49(7):348-53.Background Although GPs regularly refer children to a medical specialist, there is little detailed information available on the pattern of referrals and still less on developments over time.Aim To uncover the pattern of referrals of children aged from 0 to 17 years and to compare the pattern in 2001 with that in 1987.Study design An analysis of data from the First and Second Dutch National Surveys of General Practice, the studies carried out in 1987 (103 practices) and 2001 (91 practices) respectively.Method In 2001 we recorded all new referrals to medical specialists as regards age and gender of the patient, the referral indication (ICPC code) and the medical specialty. We compared the data from that year to the data recorded for 1987. Outcome measurements were the number of new referrals per 1000 person-years and the number of new referrals per 100 new episodes. The latter measurement illustrates the possibility of a child with a specific diagnosis being referred.Results The number of referrals per 1000 person-years dropped from 138 in 1987 to 84 in 2001. The pattern as regards age was comparable in both years, but in 2001 there were relatively more referrals of boys than in 1987. The chances of referral dropped from 8.0 per 100 episodes in 1987 to 6.5 in 2001. The indications for referral also changed, particularly in the case of those to the ENT specialist and the eye specialist: the number of referrals for acute middle ear infection, refractive errors and problems with sight was 50 to 75% lower in 2001 than in 1987.Conclusion In 2001 GPs themselves dealt with more children’s problems and made fewer referrals in comparison to 1987.