Han Anema

Teaching general practitioners and occupational physicians to cooperate: Joint training to provide better care for European workers

1TNO (Applied Scientifi c Research), Work & Employment, Hoofddorp, the Netherlands, 2Netherlands Society of Occupational Medicine, Centre of Excellence, Utrecht, the Netherlands, 3Department of Public and Occupational Health, EMGO Institute, VU University Medical Centre, (VUMC), and Research Centre for Insurance Medicine AMC-UWV-VUMC, Amsterdam, the Netherlands, 4GP Vocational Training Department, VUMC, Amsterdam, the Netherlands, and 5Dutch College of General Practitioners, Utrecht, the Netherlands

Training in toepassing van het protocol Depressieve stoornis en veranderingen in de uitkomsten van de beoordeling van de belastbaarheid.

SAMENVATTINGWe bestudeerden het effect van een training in de toepassing van het protocol Depressieve stoornis op de beoordeling door verzekeringsartsen van de belastbaarheid van cliënten met een depressie. Verzekeringsartsen namen deel aan een gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek: de interventiegroep (IG) kreeg de training, de controlegroep (CG) niet. De IG moest voorafgaande aan de training twee videocasussen van beoordelingsgesprekken met cliënten scoren volgens de functionele mogelijkhedenlijst en twee andere na de training. De CG scoorde alle vier videocasussen zonder training. Uitkomstmaten waren: aantal en ernst van de beperkingen, en de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid. De training leidde tot een grotere interbeoordelaarsbetrouwbaarheid bij de IG dan bij de CG, zij het niet significant. Ook was er een tendens dat er meer beperkingen werden gesteld door de IG dan door de CG. Of en in welke mate zo’n toename van beperkingen ook zal leiden tot een hogere arbeidsongeschiktheidklasse zal verder onderzoek moeten uitwijzen.SUMMARYTraining the implementation of the protocol ‘Depressive disorder’ and the changes in the outcomes of disability assessments We report on the effects of training the implementation of the protocol Depressive Disorder on insurance physicians’ (IPs) disability assessments of clients suffering depression. In 2009 we conducted a randomized controlled trial for IPs in which we compared an intervention group (IG, 21 IPs) with a control group (CG, 19 IPs). Before the training session the IG group scored the List of Functional Abilities (LFA) for work limitations of the clients presented in two video recordings of incapacity assessment interviews. A further two followed the training. The CG received no training. The outcomes were the mean sum score relating to the number and severity of the incapacities and the intraclass correlation of the scores. The training led to a greater inter-rater reliability in the IG than in the CG. However, this difference was not significant. The mean sum score tended to be higher in the IG than in the CG. Whether this higher number of limitations might also lead to a higher disability allowance, requires further investigation.

WIA-beoordeling na behandeling voor kanker; welke factoren weegt de verzekeringsarts?

SamenvattingBij een WIA-aanvraag kan de beoordeling van de belastbaarheid van werknemers die behandeld zijn voor kanker complex zijn. Met dit onderzoek werd op kwalitatieve wijze onderzocht welke factoren verzekeringsartsen betrekken bij de beoordeling van deze werknemers. Er werden drie groepsinterviews gehouden waarbij vooraf vastgestelde onderwerpen werden besproken. De data werden geanalyseerd volgens de methode van de thematische analyse. Verzekeringsartsen blijken zich verantwoordelijk te voelen voor een goede beoordeling, waarbij zowel medische als niet-medische factoren worden betrokken. Verzekeringsgeneeskundige protocollen worden echter niet altijd gebruikt en meer aandacht hiervoor kan een uniforme werkwijze versterken. Een voorspelmodel, gebaseerd op de beste combinatie van gegevens, om een mogelijke uitkomst in de toekomst te voorspellen, kan de verzekeringsarts eveneens ondersteunen bij de beoordeling van de belastbaarheid. Om verzekeringsartsen vertrouwd te maken met een dergelijk model lijkt een implementatiestrategie gewenst.SummaryWork disability assessment of cancer survivors can be complex. This qualitative study aims to investigate aspects insurance physicians (IPs) consider in assessing work disability of cancer survivors, their experiences related to the use of guidelines and their needs related to the use of a prediction rule that targets to support work disability assessments. Three consecutive focus group interviews were held, using a predetermined topic list. The interviews were analysed using thematic analysis. IPs reported to feel responsible for correct assessment of cancer survivors’ work disability. Medical and non-medical factors were considered. Adherence to guidelines that aim to support IPs in the assessment was diverse. There seems to be a need to enhance guideline adherence in order to support the work disability assessment of cancer survivors. Regarding the introduction of a prediction rule, in order to support work disability assessment of cancer survivors, development of an implementation strategy should be considered.

Procesevaluatie van een nieuw begeleidingsprogramma voor vangnetters met psychische klachten

SamenvattingHet volledige artikel ‘Process Evaluation of a Participatory Supportive Return to Work Program for Workers Without a Permanent Employment Contract, Sick-Listed Due to a Common Mental Disorder’ is gepubliceerd in Journal of Occupational Rehabilitation en is te raadplegen via: http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs10926-016-9625-6.

Visies van stakeholders op de uitvoering van een nieuw begeleidingsprogramma voor vangnetters met psychische klachten

SamenvattingHet volledige artikel ‘Execution of a Participatory Supportive Return to Work Program within the Dutch Social Security Sector: a Qualitative Evaluation of Stakeholders’ Perceptions’ is gepubliceerd in BMC Public Health: http://bmcpublichealth.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12889-016-2997-x.

‘Gouden tips’ voor het versterken van de bekendheid van de paradigma’s binnen de bedrijfsgezondheidszorg

SamenvattingDoel. Doel van dit project was te inventariseren op welke wijze meer bekendheid gegeven kan worden aan de paradigma’s binnen de bedrijfsgezondheidszorg, bij de openbare gezondheidszorg en curatieve zorg. Methode. Onder een selecte groep van verschillende artsen zijn meningen verzameld via: 1) schriftelijke reacties op stellingen en casussen en 2) een interactieve bijeenkomst, met behulp van de Nominale Groepstechniek. Resultaten. Meest genoemde suggesties voor het versterken van de bekendheid van de paradigma’s binnen de bedrijfsgezondheidszorg waren: 1) versterking van de rol van de burger, 2) gezamenlijke nascholing en 3) gezamenlijke visie op gezondheid. Conclusie. Met enige voorzichtigheid kan geconcludeerd worden dat de paradigma’s binnen de bedrijfsgezondheidszorg niet goed bekend zijn bij de artsen uit de andere zorgdomeinen. Er ligt een aantal kansen om de bekendheid van de paradigma’s te versterken bij de andere zorgdomeinen.Summary‘Golden tips’ for enhancing the visibility of the paradigms in occupational healthcareIn occupational healthcare work participation is an explicit treatment goal. In public healthcare and curative care the focus is on the treatment of a complaint or illness. Objective. The objective of this study is to investigate how to increase the visibility of the paradigms in occupational healthcare to public healthcare and curative care, in order to cooperate efficiently in the care of the (working) citizen. Method. A select group of 8 occupational physicians (Ops), 5 physicians of the municipal health services (MHS), and 3 general practitioners (GPs) or medical specialists gave their opinions. First via written reactions to 11 propositions related to parts of the paradigm and 2 cases relating to psychosocial workload and Q-fever, followed by an open question about changes necessary to increase knowledge about occupational health care methods. Second, through an interactive meeting using the nominal group technique with 4 OPs, 3 MHS physicians and 4 policy workers. The central question was: ‘how can OPs, MHPs and physicians in primary and secondary health care acquire more knowledge and understanding of each other’s paradigms?’ Results. The reactions to the propositions indicate that the insight into each other’s paradigms is due for improvement.The most frequent suggestions for enhancing the visibility of the paradigms in occupational health care were: 1) reinforcing the role of the public, 2) communal postgraduate courses and 3) a joint vision on health. Conclusion. The results of this explorative project indicate that the paradigms of occupational healthcare are not well known to physicians from other care domains. As most suggestions for enhancing the visibility of the paradigms relate to communicative measures, this might offer opportunities. A combination with, for example, economic or legal measures, is desirable. A more extensive study is advisable.

Evaluation of the Usefulness of 2 Prediction Models of Clinical Prediction Models in Physical Therapy: A Qualitative Process Evaluation

OBJECTIVE The purposes of this study were to (1) evaluate the usefulness of 2 prediction models by assessing the actual use and advantages/disadvantages of application in daily clinical practice and (2) propose recommendations to enhance their implementation. METHODS Physical therapists working in 283 practices in the area of Breda (the Netherlands) were invited to participate in this study. Two prediction models were presented: (1) to predict persistent shoulder pain and (2) to predict the preferable treatment in nonspecific neck pain. Participants were asked to apply both models in practice. After 2 months, their opinions about the usefulness of both models were gathered during a focus group meeting or by using an online questionnaire in order to identify the most important advantages/disadvantages of each prediction model. RESULTS In total, 46 physical therapists (13.8%) of 39 practices participated. Evaluative data were available from 32 participants who used the shoulder model 102 times and the neck model 126 times. For the shoulder model, the most frequent advantage (mentioned 14 times) was that it enabled physical therapists to estimate a motivated prognosis, that is, a prognosis based on the score of the model. The most frequent mentioned disadvantage was that participants expressed their doubts about the validity of the model because the model initially was developed for usage in a general practice setting. For the neck model, the most frequently mentioned advantage (29 times) was that the model was easy to interpret. The most important disadvantage (mentioned 14 times) was that the model only takes a few treatment options into account. CONCLUSIONS The physical therapists participating in this study reported that both models evaluated in this study were not easy to use in daily practice. Based on the findings of this study, we recommend that these models are modified to meet the practical needs of the therapist, before assessing their impact on daily clinical care and patient outcomes.

Eén arts voor arbeid en gezondheid: tussen droom en daad

‘…want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die nie mand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat’.1

Communicatietraining voor verzekeringsartsen vergroot hun kennis en eigen-effectiviteit

Deze tekst is een Nederlandse samenvatting van het artikel ‘Communication skills training for physicians performing work disability assessments increases knowledge and self-efficacy: results of a randomised controlled trial’. Disabil Rehabil 2013, Feb 6. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23384288.

Een implementatiestrategie gericht opverbetering van het volgen van een protocoldoor verzekeringsartsen: een experiment ineen gecontroleerde omgeving

Aanleiding voor deze aankondiging is het artikel verschenen in TBV 20, nr. 3, maart 2012 van B. Sorgdrager met als titel ‘Preventief medisch onderzoek en gehoorverlies door lawaai’. Daarin wordt geconcludeerd dat de otoakoestische emissie (OAE)-techniek in de bedrijfsgezondheidszorg niet toepasbaar is als screeningsinstrument. Noch in het artikel, noch in de referenties worden echter argumenten geformuleerd ‘waarom’ OAE’s hiervoor niet in aanmerking komen. Dit eenzijdig en ongenuanceerd advies aan de lezers is des te merkwaardiger als we vaststellen dat: | niet alleen Belgische onderzoekers, die in het artikel trouwens verkeerdelijk verward worden met het bedrijf HearingCoach, de OAEtechniek naar voren schuiven als een geschiktere techniek voor vroegtijdig opsporen van gehoorschade, maar wereldwijd tal van onderzoekers deze mening zijn toegedaan; | naast HearingCoach verschillende interne medische diensten (zoals AkzoNobel, Xerox, Telegraaf Drukkerij Groep, Yara) zowel als landelijke arbodiensten (zoals 365, Human CapitalCare) OAE’s naar grote tevredenheid toepassen als screeningsinstrument voor gehoorschade en/of als onderdeel van hun gehoorzorgprogramma; | OAE’s, als onderdeel van een preventiecyclus, door EU-OSHA (Focal Point NL) bekroond werd als ‘Best Practice’.