J. B. Snoeck-Stroband

Clinical and inflammatory determinants of bronchial hyperresponsiveness in COPD

Bronchial hyperresponsiveness (BHR) is regarded as a hallmark of asthma, yet it is also present in a considerable number of chronic obstructive pulmonary disease (COPD) patients. Epidemiological studies have shown that BHR provides complementary information to forced expiratory volume in 1 s (FEV1) for development and progression of COPD. We hypothesised that the severity of BHR and its longitudinal changes associate with both clinical and airway inflammation measures in COPD. Our hypothesis was tested in 114 COPD patients (median age 62.9 years, smoking exposure 45.9 pack-yrs) participating in the GLUCOLD (Groningen Leiden Universities Corticosteroids in Obstructive Lung Disease) study, which previously showed an improvement in BHR with fluticasone and fluticasone/salmeterol. At baseline, and 6 and 30 months after treatment, we investigated lung function, including body plethysmography, provocative concentration of methacholine causing a 20% fall in FEV1, sputum induction, and bronchial biopsies. By performing both cross-sectional and longitudinal analyses, we show that BHR in COPD is predominantly associated with residual volume/total lung capacity (a measure of air trapping) and airway inflammation reflected by the number of neutrophils, macrophages and lymphocytes in sputum and bronchial biopsies. Our findings indicate that BHR is an independent trait in COPD and provides important information on phenotype heterogeneity and disease activity.

Long-Term Outcomes of Internet-Based Self-Management Support in Adults With Asthma: Randomized Controlled Trial

Background Long-term asthma management falls short of the goals set by international guidelines. The Internet is proposed as an attractive medium to support guided self-management in asthma. Recently, in a multicenter, pragmatic randomized controlled parallel trial with a follow-up period of 1 year, patients were allocated Internet-based self-management (IBSM) support (Internet group [IG]) or usual care (UC) alone. IBSM support was automatically terminated after 12 months of follow-up. In this study, IBSM support has been demonstrated to improve asthma-related quality of life, asthma control, lung function, and the number of symptom-free days as compared to UC. IBSM support was based on known key components for effective self-management and included weekly asthma control monitoring and treatment advice, online and group education, and communication (both online and offline) with a respiratory nurse. Objective The objective of the study was to assess the long-term effects of providing patients 1 year of IBSM support as compared to UC alone. Methods Two hundred adults with physician-diagnosed asthma (3 or more months of inhaled corticosteroids prescribed in the past year) from 37 general practices and 1 academic outpatient department who previously participated were invited by letter for additional follow-up at 1.5 years after finishing the study. The Asthma Control Questionnaire (ACQ) and the Asthma Quality of Life Questionnaire (AQLQ) were completed by 107 participants (60 UC participants and 47 IG participants). A minimal clinical important difference in both questionnaires is 0.5 on a 7-point scale. Results At 30 months after baseline, a sustained and significant difference in terms of asthma-related quality of life of 0.29 (95% CI 0.01-0.57) and asthma control of -0.33 (95% CI -0.61 to -0.05) was found in favor of the IBSM group. No such differences were found for inhaled corticosteroid dosage or for lung function, measured as forced expiratory volume in 1 second. Conclusions Improvements in asthma-related quality of life and asthma control were sustained in patients who received IBSM support for 1 year, even up to 1.5 years after terminating support. Future research should be focused on implementation of IBSM on a wider scale within routine asthma care. Trial Registration International Standard Randomized Controlled Trial Number (ISRCTN): 79864465; http://www.controlled-trials.com/ISRCTN79864465 (Archived by WebCite at http://www.webcitation.org/6J4VHhPk4).

Relapse in FEV1 Decline After Steroid Withdrawal in COPD

BACKGROUNDnWe previously observed that 30 months of inhaled corticosteroid (ICS) treatment can attenuate FEV1 decline in COPD, but it is unclear whether withdrawal induces a relapse. We hypothesized that FEV1 decline, airway hyperresponsiveness (AHR), and quality of life (QOL) deteriorate after ICS cessation even after prolonged use.nnnMETHODSnOne hundred fourteen patients with moderate to severe COPD finished randomized 6-month or 30-month treatment with fluticasone (500 μg bid), 30-month treatment with fluticasone and salmeterol (500/50 μg bid), or placebo (first part of the Groningen and Leiden Universities Corticosteroids in Obstructive Lung Disease [GLUCOLD] study [GL1]). The subsequent 5 years, patients were prospectively followed annually, treated by their physician (GLUCOLD follow-up study [GL2]). Postbronchodilator FEV1, AHR, and QOL were initially recorded at baseline, at 30 months (GL1), and annually during GL2. Analysis was performed by linear mixed-effects models.nnnRESULTSnAmong 101 adherent patients during GL1, 79 patients started and 58 completed GL2. Patients using ICSs during GL1, but only using ICSs 0% to 50% of the time during GL2 (n = 56 of 79), had significantly accelerated annual FEV1 decline compared with GL1 (difference GL2-GL1 [95% CI]: 30-month treatment with fluticasone and salmeterol, -68 mL/y [-112 to -25], P = .002; 30-month treatment with fluticasone, -73 mL/y [-119 to -26], P = .002), accompanied by deterioration in AHR and QOL.nnnCONCLUSIONSnICS discontinuation after 30 months in COPD can worsen lung function decline, AHR, and QOL during 5-year follow-up. This suggests that ICS treatment lacks sustained disease-modifying effect after treatment cessation.nnnTRIAL REGISTRYnClinicalTrials.gov; No.: NCT00158847; URL: www.clinicaltrials.gov.

De Ziektelastmeter COPD als hulpmiddel in de praktijk

SamenvattingSlok AHM, Kotz D, Chavannes NH, Snoeck-Stroband JB, Salomé PL, In ’t Veen JCCM, Van Schayck OCP. De Ziektelastmeter COPD als hulpmiddel in de praktijk. Huisarts Wet 2017;60(10):500-2.n De Ziektelastmeter COPD geeft de gezondheidstoestand van de COPD-patiënt inzichtelijk weer in een diagram met elf ballonnen die elk staan voor een fysiologisch, psychisch of functioneel domein. De ziektelastmeter maakt het mogelijk in samenspraak met de patiënt het behandelplan te monitoren en uit te werken, zodat de patiënt zelf gericht aan de slag kan. Effectonderzoek toont aan dat gebruik van de ziektelastmeter leidt tot een betere kwaliteit van leven en een hogere ervaren kwaliteit van zorg. Ziektelastmeting is opgenomen in de Zorgstandaard COPD en de NHG-Standaard COPD en wordt momenteel geïmplementeerd in huisartsenpraktijken en ziekenhuizen.

Zelfmanagementsupport bij volwassenen met astma

SamenvattingSnoeck-Stroband JB, Van Gaalen JL, Beerthuizen T, Van der Meer V, Bakker MJ, Van Reisen PAJ, et al., voor de SMASHING (Self-Management in Asthma Supported by Hospitals, ICT, Nurses and General practitioners) Studiegroep. Zelfmanagementsupport bij volwassenen met astma. Huisarts Wet 2014;57(11):572–5.AchtergrondLangetermijnmanagement van astma blijft in de praktijk achter bij de doelen die de internationale richtlijnen daarvoor stellen. Het gebruik van internet lijkt aantrekkelijk als ondersteuning van zelfmanagement bij astma. In een recent multicentrumonderzoek met een pragmatische gecontroleerde parallelle opzet en een follow-upduur van een jaar hebben we patiënten gerandomiseerd voor zelfmanagement via internetondersteuning (ZIN-groep) of alleen gebruikelijke zorg (GZ). ZIN-ondersteuning stopte na twaalf maanden follow-up automatisch. Dit onderzoek liet zien dat met ZIN-ondersteuning de astmagerelateerde kwaliteit van leven verbeterde, evenals de astmacontrole, de longfunctie en het aantal symptoomvrije dagen, vergeleken met de gebruikelijke zorg. ZIN-ondersteuning was gebaseerd op belangrijke onderdelen voor effectief zelfmanagement en omvatte wekelijkse monitoring van astmacontrole en behandeladviezen, diverse modules voor online-informatievoorziening en communicatie met een longverpleegkundige. Het doel van het huidige onderzoek is om het langetermijneffect te bepalen van het eenjarige zelfmanagementprogramma via internet en dat te vergelijken met dat van de gebruikelijke zorg.MethodeWe hebben in 2009 tweehonderd volwassenen met de diagnose astma (minimaal drie maanden inhalatiecorticosteroïden in het voorafgaande jaar) van 37 huisartsenpraktijken en 1 academisch centrum uitgenodigd voor deelname aan een vervolgonderzoek gedurende 1,5 jaar na het beëindigen van het onderzoek. Honderdzeven patiënten (60 GZ- en 47 ZIN-groep) hebben de Asthma Control Questionnaire (ACQ) en de Asthma Quality of Life Questionnaire (AQLQ) ingevuld.ResultatenDertig maanden na baseline vonden we in de ZIN-groep een persisterende en significante verbetering van astmagerelateerde kwaliteit van leven van 0,29 (95%-BI 0,01 tot 0,57) en astmacontrole van –0,33 (95%-BI –0,61 tot –0,05), vergeleken met gebruikelijke zorg. We vonden geen verschillen voor de dosering van inhalatiecorticosteroïden en longfunctie (geforceerd expiratoir volume in 1 seconde (FEV1)).ConclusieVerbeteringen in astmagerelateerde kwaliteit van leven en astmacontrole blijven behouden bij patiënten die gedurende een jaar gebruik hebben gemaakt van zelfmanagementondersteuning via internet, zelfs tot anderhalf jaar nadat ze de ondersteuning hadden beëindigd. Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op het op brede schaal implementeren van zelfmanagementondersteuning binnen de huidige astmazorg.