J.J.L. Derksen

Emotional intelligence and adaptive success of nurses caring for people with mental retardation and severe behavior problems.

The emotional intelligence profiles, gender differences, and adaptive success of 380 Dutch nurses caring for people with mental retardation and accompanying severe behavior problems are reported. Data were collected with the Bar-On Emotional Quotient Inventory, Utrecht-Coping List, Utrecht-Burnout Scale, MMPI-2, and GAMA. Absence due to illness and job change were measured across a 2-year period. A clear relation between emotional intelligence and adaptive success was detected at an.01 level of significance. A negative correlation was found between emotional intelligence and both burnout and psychopathology. Emotional intelligence did not appear to be related to absence or job change. Based on these findings, training programs for nurses can possibly help to avoid employee burnout.

Psychometric Evaluation of the MMPI–2 Restructured Clinical Scales in Two Dutch Samples

In this article, we evaluate internal validity, internal consistency, and test–retest reliability of the MMPI–2 Restructured Clinical (RC) scales in the Dutch MMPI–2 normative sample (N = 1,244) and a Dutch outpatient psychiatric sample (N = 1,066). We pay special attention to a critique regarding construct drift of RC3 and the redundancy of the RC scales with existing MMPI–2 scales. The results indicate that the RC scales in both samples show comparable or better internal consistencies than the Clinical scales. Also, in both samples, the RC scales demonstrate lower scale-level intercorrelations than the Clinical scales. As to the structural characteristics, principal component analysis of the RC scales provided a clearer pattern than an analysis of the Clinical scales. Furthermore, mean raw scores on the RC scales for men in the Dutch normative sample corresponded highly with those in the U.S. normative sample except for RC2 and RC4. Less correspondence was found for women. Overall, we conclude that the RC scales show satisfactory reliability and promising internal validity in our Dutch samples. We suggest that U.S. validation studies on the RC scales may be generalized to the Dutch-language version of the MMPI–2 RC scales.

Objective personality assessment of people in diverse cultures: European adaptations of the MMPI-2

This article examines the cross-national application of psychological tests and examines the generalizability of objective psychological assessment instruments. The most widely used and internationally adapted personality instrument, the Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI-2), is highlighted to illustrate the adaptation of psychological tests across the barriers of language and culture. The problems and limitations of using questionnaire methods were noted and effective strategies for translating, adapting, and standardizing questionnaires in languages and cultures different from their country of origin are reviewed. The history of several European adaptations of the original MMPI and MMPI-2 is surveyed to illustrate the extensive research base for the test in Europe. Applications of the MMPI-2 in clinical and non-clinical (e.g. industrial) settings were noted. Current research is described and recommendations for future research are provided.

Using the Megargee System Among Belgian Prisoners: Cross-cultural Prevalence of the MMPI-2 Based Types

On the basis of the Minnesota Multiphasic Personality Inventory, and later the MMPI-2, E, I. Megargee and colleagues empirically developed a classification system to enhance management and treatment of offenders throughout the criminal justice system. This preliminary study extended the application of the MMPI-2 based system for the first time to a non-U.S. prison sample and classified the MMPI-2 profiles of 1,636 male inmates from Belgian federal prisons. The typology was capable of classifying most of the subjects and all 10 Megargee types were represented. Compared to American prevalence data, types Delta and Charlie were overrepresented and type George was underrepresented. Issues that warrant further investigation are discussed.

Kan emotionele intelligentie worden getraind

semenvattingIn this paper we describe a study on emotional intelligence. The hypothesis is that emotional intelligence can be trained. 106 managers took part in a 6 day training in emotional intelligence (TrEIn), spread over a period of 6 months. The Bar-On EQ-I, a well-known and validated measure for emotional capabilities, was used to assess the effect of the training. As a comparison group, 59 managers were assessed without being trained. The average score in the training group was 100.03 before the training and 111.85 at the follow-up (M = 100, SD = 15). The comparison group scored 108.27 before and 111.75 at the follow-up. The hypothesis was supported by the study. Your EQ can increase if you take part in the TrEIn. The Bar-On EQ-I is a self-report measure, in the future we can learn more about the trainability of Emotional Intelligence if we use a 360-degrees-measure.

Psychotherapeutische diagnostiek revisited: Dupliek op de repliek van Jan Jaspers

SamenvattingOver de waarde van de psychodiagnostiek in psychotherapeutische context is de laatste tijd veel discussie (zie onder meer Derksen, Egger & Van der Heijden, 2008; Verbraak, 2007).

Van oude misverstanden en stormen die voorbijgaan

SamenvattingHet is verheugend dat er voor het eerst in de 27 jaargangen van het tijdschrift Directieve Therapie aandacht is besteed aan de Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI-2; Verbraak, 2007). In de klinische psychologie is dit wereldwijd de meest gebruikte en onderzochte psychologische test. Jammer genoeg gaat het niet om een origineel artikel, maar slechts om het vestigen van de aandacht op een artikel uit Psychological Assessment van 2005 (Lima et al., 2005), waaruit zou blijken dat de informatie die de MMPI-2 aan het diagnostisch proces toevoegt, niet bijdraagt aan een beter behandelresultaat. Zonder de brenger van het slechte nieuws te willen onthoofden, mogen we wel stellen dat Verbraaks selectie, en die van de redactie, interessant zijn. Marc Verbraak wijst terecht op het ontbreken van empirische ondersteuning voor het gebruik van een uitgebreid testpsychologisch onderzoek. Dit behoeft echter wel enige toelichting en nuancering. Daarom allereerst een illustrerende casus.

Diagnostiek van persoonlijkheidsstoornissen

SamenvattingHoewel de diagnose ‘persoonlijkheidsstoornis’ zonder specifieke deskundigheid niet gesteld kan worden, kan de huisarts een persoonlijkheidsstoornis wel vermoeden op basis van de indruk die hij krijgt van de patiënt. Zeker bij enkele opeenvolgende consulten is een persoonlijkheidsstoornis goed te signaleren. Bij stoornissen van het niet veelvoorkomende A-cluster geldt dat je in het gesprek een vreemd gevoel krijgt, het gevoel dat je geen contact kunt krijgen en dat je op eieren moet lopen en voorzichtig moet zijn. Bij patiënten uit het B-cluster merk je vaak dat er spanning in de relatie ontstaat: de patiënt trekt heel erg de aandacht, zet zichzelf meteen in het middelpunt, devalueert andere hulpverleners of roept irritatie op door branieachtige uitspraken. De impulsiviteit is opmerkelijk. Bij het C-cluster valt de afhankelijkheid of de vermijding op. Bij de obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis vallen vaak de langdradigheid, de gedetailleerdheid en het gebrek aan emoties op. In geen enkel geval heb je als huisarts na enkele consulten het gevoel dat het contact aangenaam, prettig, soepel en respectvol verloopt. Dit zou een aansporing moeten zijn de dsm-criteria erbij te pakken en een volgende keer verschillende van deze criteria uit te vragen. Dit geeft snel een betere indruk. Voor meer informatie verwijs ik naar mijn Handboek Persoonlijkheidstoornissen.10