J. Meder

22 Problem oceny wczesnej kardiotoksyczności u chorych na nowotwory Układu Chłonnego

W ostatnich latach dokonal sie znaczny postep metod diagnostycznych oceniających czynnośc i funkcje serca. Jednocześnie zaobserwowano wzrost poźnej kardiotoksyczności u chorych na nowotwory zlośliwe po leczeniu onkologicznym szczegolnie po skojarzeniu radio- i chemioterapii. W Klinice Nowotworow Ukladu Chlonnego Centrum Onkologii - Instytut w Warszawie na podstawie prowadzonych badan prospektywnych w latach 1994–1998 stwierdzono wystepowanie zmian w sercu, ktorych charakter nie jest uwzgledniony w stosowanych skalach oceny powiklan wedlug WHO i EORTC/RTOG. Opracowano w związku z powyzszym wlasną skale oceny wczesnej kardiotoksyczności stosowanego leczenia onkologicznego uwzgledniającą wystepowanie takich zaburzen serca jak wydluzenie czasu relaksacji izowolumetrycznej lewej komory (IRT), zmian w osierdziu i funkcji zastawek oraz kurczliwości mieśnia sercowego. Przedstawiono proponowaną skale oceny wczesnej kardiotoksyczności i wstepne wyniki prowadzonego w Klinice od 1997 roku badania prospektywnego.

21 Analiza wczesnych i późnych powikłań w grupie chorych leczonych na ziarnicę złośliwą w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1994–1998

W okresie 01.01.1994 do 30.06.1998 w Klinice Radioterapii, a nastepnie w Klinice Nowotworow Ukladu Chlonnego Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie przeprowadzono prospektywne badania kliniczne, w ktorym oceniono powiklania leczenia w grupie chorych na ziarnice zlośliwą w stopniach zaawansowania klinicznego I–IV. Material Analizie poddano 426 chorych w tym 206 kobiet i 220 mezczyzn w wieku 15–77 lat (średnio 35). Przewazali chorzy II stopniu zaawansowania klinicznego, bez objawow ogolnych (A) oraz o stwierdzonym typie mikroskopowym ziarnicy zlośliwej NS 1 (szczegolowa charakterystyka grupy zostanie przedstawiona w tabelach). Metoda Analizowaną grupe podzielono na 3 podgrupy: samodzielna radioterapia, samodzielna chemioterapia i metoda leczenia skojarzonego (chemio-radioterapia). Leczenie chemiczne prowadzono schematami: MOPP, MOPP/ABV, EVA; natomiast napromienianie w warunkach terapii megawoltowej promieniami gamma kobaltu 60 lub fotonami X o energii 4,9 lub 15 MeV. Wszystkie badania diagnostyczne (badania laboratoryjne i hormonalne, radiologiczno - ultrasonograficzne) niezbedne tlo oceny stopnia zaawansowania choroby, stanu funkcji badanych narządow poddanych ocenie powiklan stosowano wylącznie w oparciu o baze Centrum Onkologii w Warszawie. W kazdej analizowanej podgrupie przeprowadzono analize wczesnych i poźnych powiklan stosowanego leczenia w oparciu o wiarygodną ocene stanu chorego przed leczeniem, a powiklania oceniono wedlug stosowanych skal WHO i EORTC / RTOG. Analizie statystycznej poddano rowniez wplyw czynnikow rokowniczych ziarnicy zlośliwej na wystepowanie powiklan i wzajemne korelacje miedzy nimi. Wyniki Leczenie ukonczylo obecnie 273 chorych, 51 chorych kontynuuje leczenie z powodu nawrotu procesu chorobowego. Zmarlo 48 chorych pierwszorazowych (14 kobiet i 34 mezczyzn), z powodu postepu choroby (33 chorych), powiklan stosowanego leczenia (6 chorych), drugiego nowotworu (6 chorych) oraz z innych przyczyn (3 chorych). Okres obserwacji chorych po leczeniu wynosil od 9 do 54 miesiecy. Średni czas przezycia chorych znajdujących sie w remisji po leczeniu dla calej grupy wynosi 22 miesiące. Przedstawiono szczegolową analize najcześciej wystepujących powiklan wczesnych i poźnych: hematologiczne, neurologiczne, hormonalne i kardiologiczne oraz analize przyczyn zgonow wraz z metodologią prowadzonego badania prospektywnego.

45 Rola radioterapii w kompleksowym leczeniu chorych na szpiczaka

W latach 1995–1998 W Klinice Nowotworow Ukladu Chlonnego Centrum Onkologii w Warszawie leczono 94 chorych na szpiczaka mnogiego, w tym 39 kobiet i 55 mezczyzn. Rozpietośc wieku wynosila 23–84 lata (średnia 60,3). U chorych zastosowano radioterapie paliatywną jako jeden z elementow leczenia skojarzonego. Dwoch chorych z rozpoznaniem szpiczaka izolowanego (postac pozakostna: 1. krtan 2. nosogardlo) napromieniano radykalnie stosując radioterapie jako samodzielną metod leczenia. Wylącznie systemowo leczono 18 chorych (programem MP,VAD). W radioterapii paliatywnej stosowano rozne frakcjonowania: 1×500 cGy/T, 10×300 cGy, 20×200 cGy/T. W jednym przypadku napromieniano chorą na gorną polowe ciala (UHBI) podając dawke calkowitą 600 cGy/t. Wszyscy chorzy otrzymywali leczenie wspomagające preparatami z grupy bisosfonianow lub Calcytoniene. Przed radioterapią u dwoch chorych wykonano ortopedyczne zespolenie dokonywanych zlaman patologicznych: kości ramiennych, kości udowych. Wszyscy chorzy odpowiedzieli na zastosowane leczenie: dwoch chorych z rozpoznaniem Plascocytoma solitare uzyskalo CR z 2-letnim okresem przezycia. Wszyscy chorzy poddani napromienianiu paliatywnemu odnieśli znakomity efekt ustąpienia lub znacznego zmniejszenia dolegliwości bolowych.

23 Wynik leczenia skojarzonego chorych na ziarnicę złośliwą wg protokołu AMA + RT

W latach 1983–1987 w Klinice Radioterapii Centrum Onkologii w Warszawie leczono grupe 40 chorych na ziarnice zlośliwą w stopniu klinicznego zaawansowania: I–II A i B oraz III A wg protokolu terapeutycznego AMA + RT. Przewazająca wiekszośc chorych (92,5%) byla w stadium zaawansowania: II A, B i III A. W analizowanej grupie chorych znajdowalo sie 13 mezczyzn i 27 kobiet w średnim wieku 32 lata (16–58 lat). Rozpoznanie histopatologiczne ziarnicy zlośliwej przedstawialo sie nastepująco: typ LP – 3 (7,5%) chorych, NS – 35 (87,5%), MC – 2 (5%). Wszystkich chorych leczono radykalnie w sposob skojarzony zgodnie z protokolem: 3 kursy chemioterapii naprzemiennej: ABVD-MOPP-ABVD z nastepową radioterapią promieniami Co-60 techniką wielkopolową STNl lub TNI w dawkach calkowitych 2500–4000 cGy/T. Aktualnie 31 chorych (77,5%) zyje, w tym 29 (72,5%) jest w pelnej remisji ziarnicy. Dwie chore znajdują sie w cześciowej remisji po leczeniu kolejnych nawrotow ziarnicy, z okresem obserwacji 10–15 lat. Zmarlo 9 chorych (22,5%) w tym 3 (7,5%) z powodu ziarnicy, 2 z przyczyn nieznanych bedąc w dlugoletniej remisji, 4 z powodu innego nowotworu (Ix AML, 2x rak pluca, 1x rak zolądka) bez cech nawrotu ziarnicy.

11 Ocena wyników leczenia metodą skojarzoną (chemioterapia 6X MOPP z uzupełniającym napromienianiem) chorych na ziarnicę złośliwą w stopniu zaawansowania I-IIIA

W latach 1978–1993, w Klinice Radioterapii Centrum Onkologii w Warszawie, leczono 258 chorych na ziarnice zlośliwą w stopniu zaawansowania klinicznego I-IIIA. 84 chorych (40 kobiet i 44 mezczyzn) zakwalifikowano do leczenia skojarzonego, chemicznego 6 kursami wg programu MOPP z uzupelniającym napromienianiem. Średni wiek chorych wynosil 31 lat, przewazali chorzy: w wieku ponizej 20 roku zycia (32%) – z typem histologicznym ziarnicy NS I (49%), w II stopniu zaawansowania klinicznego (IIB – 46%, IIA – 33 %). Zastosowano uzupelniające napromienianie na pola: wydzielone u 48, plaszczowe gorne – 26, plaszczowe dolne – 2, STNI – 6, TNI – 2 chorych. Wstepnie określone odsetki prawdopodobienstwa 5 letniego przezycia calkowitego i wolnego od nawrotu choroby wynosily odpowiednio: 86 i 81 %. Obserwowany średni czas przezycia calkowitego wyniosl 76,4 miesiąca (20–116 miesiecy) natomiast przezycia wolnego od choroby – 64,8 miesiąca (6–115 miesiecy). Przedstawione bedą szczegolowo wyniki i powiklania stosowanego leczenia.

8 Ocena wyników leczenia samodzielną radioterapią chorych na ziarnicę złośliwą w stopniach klinicznego zaawansowania I-IIIA leczonych w latach 1978–1993

W latach 1978–1993 w Klinice Radioterapii Centrum Onkologii – Instytutu w Warszawie leczono 258 chorych na ziarnice zlośliwą w stopniach zaawansowania klinicznego I-IIIA. Material W przedstawionej grupie chorych metode samodzielnej radioterapii zastosowano u 84 chorych (36 kobiet i 48 mezczyzn). Przewazala grupa wiekowa 30–40 lat (36%). Stwierdzono nastepujące typy mikroskopowe: LP (20%), NS I (43%), NS II (7%), MC (8%), LD (0%) i NS (22%). Najliczniejszą grupe stanowili chorzy w stopniach zaawansowania: IA (51%) i IIA (41%); niewielka cześc byla w stopniach: IIIA (6%) i IB (2%). Metoda Zastosowano napromienianie technikami: STNI (48 chorych – 57%), MANTEL (20 chorych – 24%), IF (7 chorych – 8%), TNl (7% chorych – 8%) i Y (2 chorych – 3%). Wyniki W calej grupie chorych średni czas przezycia calkowitego wynosi 103 miesiące (15–228 miesiecy) natomiast średni czas przezycia bezobjawowego 98 miesiecy (14–228 miesiecy). Przedstawione zostaną szczegolowe wyniki i powiklania radioterapii w oparciu o analize statystyczną.

46 Wstępna ocena wyników i toksyczności leczenia chorych na ziarnicę złośliwą, u których zastosowano program LOPP/EVA z uzupełniającym napromienianiem

W Klinice Nowotworow Ukladu Chlonnego Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie w okresie maj 1997 – grudzien 1998 prowadzono leczenie pilotowej grupy chorych na ziarnice zlośliwą programem LOPP/EVA z nastepowym leczeniem napromienianiem. Celem badania byla ocena skuteczności i tolerancji stosowanego leczenia. Material Analizowaną grupe stanowilo 36 chorych (21 kobiet i 36 mezczyzn) w wieku 15–51 lat (średnia wieku 30,8). Rozpoznanie mikroskopowe postawiono na podstawie badania pobranego wezla chlonnego lub wycinka z mediastinoskopii: LP–6 chorych; NS I 13 chorych; Ns II–13 chorych; NS II–10 chorych; Ns-2 i MC-4chorych. Stopien zaawansowania klinicznego: I-4 chorych; II-19 chorych; III-6 chorych i IV-7 chorych. Obecnośc objawow ogolnych stwierdzono u 17 chorych, Ob. powyzej 50 u 21 chorych, zajecie powyzej 3 okolic u 23 chorych oraz lokalizacje pozawezlowąu 7 chorych. Metoda 28 chorych leczono chemicznie z uzupelniającym leczeniem napromienianiem, natomiast 8 chorych tylko schematem LOPP/EVA (VCR, VP-16, Chloralambucil, VBL, prokarbazyna, Prednison, ADM; cykle co 28 dni). Najcześciej obserwowano powiklania hematologiczne (u 50% chorych zastosowano czynniki wzrostu) neurologiczne i infekcyjne. U niektorych chorych wystąpila koniecznośc redukcji stosowanych dawek ze wzgledu na powiklania leczenia. Do leczenia uzupelniającego napromienianiem zakwalifikowano 28 chorych. Leczenie prowadzono w warunkach terapii megawoltowej: wiązką promieniowania gamma kobaltu 60 lub fotonami X o energii 6 lub 9 MV w dawce frakcyjnej 1,8–2,0 Gy/T do dawki calkowitej 36–44 Gy/T. Powiklania wczesne w trakcie leczenia skojarzonego oceniono wedlug skal WHO i EORTC /RTOG. Wyniki W przypadku 35 chorych uzyskano calkowitą remisje; u jednego chorego stwierdzono wczesny nawrot choroby. Okres obserwacji po leczeniu wynosi od 2 do 13 miesiecy. Wnioski Obiektywna ocena skuteczności i toksyczności przedstawionego postepowania wymaga liczebniejszej grupy chorych i dluzszego okresu obserwacji.

10 Wstępna ocena skuteczności i powikłań leczenia metodą skojarzoną chorych na ziarnicę złośliwą (chemioterapia MOPP/ABV + radioterapia)

Przedstawiono grupe chorych na ziarnice zlośliwą w stopniach zaawansowania klinicznego I-II leczonych metodą skojarzoną: chemioterapia wg programu MOPP/ABV z nastepowym napromienianiem w Centrum Onkologii – Instytucie w Warszawie w okresie 1.03.1994–31.12.1998. Material Analizowaną grupe 101 chorych stanowilo 60 kobiet i 41 mezczyzn w średnim wieku 30,6 lat (15–64 lata), w stopniach zaawansowania: IA – 15 chorych (14,8%), IB – 3 chorych (3,0%), IIA 46 chorych (45,6%) i IIB – 37 chorych (36,6%). Rozpoznanie przedstawialo sie nastepująco: LP – 4 chorych (3,9%), NS I – 53 chorych – (52,8%), NSII – 29 chorych (28,7%) i MC – 15 chorych (14,6%). Metoda Chemioterapie prowadzono typowo wg schematu MOPP/ABV. Podano średnio 5 kursow leczenia (44 chorych – 4 kursy. 2 chorych – 5 kursow, 55 chorych – 6 kursow). Uzupelniająco leczono chorych napromienianiem (IF – 66 chorych, „Mantel” – 19 chorych, STNI – 14 chorych, Y – 2 chorych) spozytkowując wiązki promieniowania Gamma Co – 60 fotonow X o energiach: 4,9 lub 15 MeV dawką frakcyjną 1,8–2,0 Gy/t do dawki calkowitej 36–40 cGy/t. Wyniki Obserwowane przezycia calkowite wynoszą od 14–62 miesiecy (średnio 30,3 miesiąca) a przezycia wolne od choroby od 2 do 51 miesiecy (średnio 20,7 miesiąca). W analizowanej grupie zmarlo 2 chorych z powodu progresji ziarnicy, u 10 stwierdzono nawrot w czasie 4–13 miesiecy po leczeniu. Obecnie w trakcie leczenia 2-go rzutu znajduje sie 2 chorych a 4 znajduje sie obecnie po chemioterapii 2 –go rzutu i przeszczepie komorek macierzystych szpiku – pozostają w obserwacji z calkowitą remisją. Średni czas po leczeniu dla calej grupy wynosi 24 miesiące (6–60 miesiecy).

47 Rola leczenia napromienianiem w pierwotnych chłoniakach tarczycy

Praca przedstawia wyniki leczenia 17 chorych z pierwotnym rozpoznaniem chloniaka tarczycy w Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie w latach 1988–1998. Material Grupe analizowaną stanowi 10 chorych leczonych napromienianiem jako metod samodzielną (1 chory) lub skojarzoną z chemioterapią (9 chorych). U 2 chorych zastosowano napromienianie paliatywne, w tym jednym przypadku powtorne po 2,5 roku. Leczenie chemiczne jako samodzielne wdrozono u 7 chorych. Metoda Leczenie napromienianiem prowadzono w warunkach terapii megawoltowej z zastosowaniem źrodla kobaltu 60, techniką dwoch pol przeciwleglych (8 chorych) lub jednego pola na wprost (2 chorych). Zastosowano dawki calkowite 30,6–39,9 Gy/T frakcjonowaniem konwencjonalnym (u jednego chorego dodatkowo uzupelnienie dawki elektronami o energii 13 ME V). Powiklania leczenia: U 3 chorych zaobserwowano wtorną niedoczynnośc tarczycy ustepującą po leczeniu substytucyjnym. Wyniki leczenia 5 chorych z grupy leczonej napromienianiem zyje (czas przezycia 7–121 miesiecy) bez objawow aktywności choroby, 3 chorych zmarlo z powodu postepu procesu nowotworowego i 1 chory z powodu niewydolności krązenia. Z obserwacji po leczeniu utracono 1 chorego.

42 Pierwotne chłoniaki kości (PChK)

Pierwotne chloniaki kości (PChK) stanowią 3% wszystkich zlośliwych nowotworow kości oraz 4–5% wszystkich chloniakow pozawezlowych. Pierwsze przypadki opisane zostaly przez Oberlinga w 1928 r. Material W latach 1982–1998 leczono w Centrum Onkologii – Instytucie w Warszawie 12 chorych z rozpoznaniem PChK. Grupe stanowilo 8 kobiet i 4 mezczyzn w wieku 20–69 lat (śr. 46,4 lat). Rozpoznanie mikroskopowe ustalono na podstawie badania materialu operacyjnego lub biopsyjnego. U 6 chorych rozpoznano chloniaka o średniej zlośliwości z komorek B i u jednego chorego chloniaka o wysokiej zlośliwości z komorek T. W 10 przypadkach ustalono stopien zaawansowania IEA i w 2- II EA. Lokalizacja zmian nowotworowych: u 4 chorych zmiany w kościach (w tym u 3 pojedyncze i u 1 wieloogniskowe), u 8 chorych nacieki nowotworowe tkanek miekkich. Metoda Zastosowane leczenie: tylko operacyjne – 2 chorych; tylko chemioterapia – 1 chory; tylko radioterapia – 1 chory; u 3 chorych chemioterapia z nastepową radioterapią; u 4 chorych operacja chemio- i radioterapia oraz u jednego chorego operacja i radioterapia. Dawki leczenia napromienianiem wahaly sie od 40 do 50 Gy/T. Wyniki 11 chorych zyje; 1 chora zmarla w trakcie leczenia z powodu progresji procesu nowotworowego. Przezycie wolne od choroby od 6 miesiecy do 13 lat (średnio 65,5 miesiecy). Wnioski Rzadkośc wystepowania PChK, mala liczebnośc grup chorych, roznorodna histopatologia, rozny stopien zaawansowania i schematy postepowania leczniczego oceniane w badaniach retrospektywnych powodują trudności w ustalaniu odpowiedniego sposobu leczenia.