Jacek Gałecki

Evaluation of early breast cancer treatment effects and prognostic factors with special reference to steroid and HER2 receptors

Wstep. Dobor leczenia uzupelniającego chorych na wczesnego raka piersi po operacji oszczedzającej zalezy od wielu czynnikow prognostycznych, a szczegolnie od ukladu receptorow steroidowych (URS) i HER2. Celem pracy jest ocena skuteczności leczenia chorych poprzez zbadanie przezycia bezobjawowego (PB) i ryzyka nawrotu lokoregionalnego raka piersi, jak rowniez analiza wplywu klasycznych czynnikow prognostycznych z uwzglednieniem URS i HER2 na PB chorych przed erą leczenia trastuzumabem. Material i metoda. Badaniem objeto kolejnych 615 kobiet chorych na wczesnego inwazyjnego raka piersi leczonych metodą oszczedzającą w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 2003–2006. U 40% chorych stosowano uzupelniającą chemioterapie drugiej i trzeciej generacji, a u 28% hormonoterapie. Po operacji i zakonczeniu chemioterapii stosowano radioterapie piersi metodą hipofrakcjonacji dawki w czasie 3–4 tygodni. W badaniu uwzgledniono nastepujące czynniki prognostyczne: wiek chorych, stan hormonalny, strona leczonej piersi, pT, pN, typ histopatologiczny raka, G, obecnośc komponentu raka przedinwazyjnego w raku inwazyjnym, rozmiar marginesow wokol usunietego guza i 4 podtypy raka piersi rozniące sie URS i HER2 — luminalny (ER dodatni i/lub PGR dodatni) HER2 ujemny, luminalny (ER dodatni i/lub PGR dodatni) HER2 dodatni, trojujemny i nieluminalny (ER ujemny i/lub PGR ujemny) HER2 dodatni. W analizie statystycznej krzywe przezycia obliczano metoda Kaplana-Meiera, do oceny ryzyka nawrotu wykorzystano metode konkurujących ryzyk, a czynniki prognostyczne badano w modelu proporcjonalnego ryzyka Coxa. Mediana obserwacji wynosila 8 lat. Wyniki. Prawdopodobienstwo 8-letniego przezycia bezobjawowego i ryzyko nawrotu lokoregionalnego wyniosly odpowiednio: 89%; 4,6%. Potwierdzono negatywny wplyw na ryzyko niepowodzenia w leczeniu raka piersi dla nastepujących czynnikow prognostycznych: mlodego wieku, liczby zajetych przez przerzuty wezlow chlonnych (powyzej trzech) i niskiego stopnia zroznicowania raka (G3). Nie stwierdzono istotnego statystycznie wplywu podtypow biologicznych na skutecznośc leczenia ani w analizie jednoczynnikowej, ani wieloczynnikowej — test log-rank p = 0,19. Wykazano jednakze wystepowanie ujemnego trendu prawdopodobienstwa przezycia bez niepowodzenia dla podtypow biologicznych w nastepującym porządku: luminalny HER2 (ujemny), luminalny HER2 (dodatni), trojujemny i nieluminalny HER2 (dodatni) — test log-rank dla trendu p = 0,03). Analiza rozkladu badanych czynnikow prognostycznych potwierdzila, ze u chorych w podtypie biologicznym trojujemnym i neluminalnym HER2 (dodatnim) znamiennie cześciej niz w typach luminalnym HER2 (ujemnym) i luminalnym HER2 (dodatnim), stwierdza sie mlodsze chore, z wiekszym guzem, i wiekszą niz 3 liczbą wezlow chlonnych z przerzutami w jamie pachowej i z czestszym rozpoznawanym rakiem niskozroznicowanym G3. Wnioski. 1. Wysokie prawdopodobienstwo 8-letniego przezycia bezobjawowego chorych i niskie ryzyko nawrotu lokoregionalnego raka piersi upowaznia do pozytywnej oceny leczenia oszczedzającego w Centrum Onkologii w latach

Treatment results at 20 years and prognostic factors in post-mastectomy irradiated breast cancer patients

Wstep. W ostatnich 20 latach nastąpil znaczny postep w diagnostyce i leczeniu chorych na raka piersi. Do leczenia uzupelniającego wprowadzono antracykliny i taksany (AT). Celem pracy jest ocena wynikow leczenia chorych po radykalnej mastektomii i radioterapii pooperacyjnej przed erą AT. Oceniono czestośc wystepowania poźnych powiklan leczenia. Material i metody. Analizą retrospektywną objeto 470 kolejnych kobiet chorych na raka piersi w stopniach I–III B po mastektomii radykalnej, napromienianych w Centrum Onkologii w latach 1985–1994. Mediana wieku wynosila 56 lat (przedzial: 26–77). Przerzuty w wezlach chlonnych pachowych po operacji (pN1-2) rozpoznano u 80%, a u pozostalych 20% przerzutow nie stwierdzono (pN0). Chemioterapie wedlug programu CMF lub Ansfielda zastosowano u 32%, a hormonoterapie tamoksyfenem u 39% chorych. Mediana obserwacji dla chorych zyjących wynosila 17,5 roku. Krzywe przezycia calkowitego (PC) i bezobjawowego (PB) obliczano metodą Kaplana-Meiera, do analizy czynnikow rokowniczych zastosowano model proporcjonalnego ryzyka Coxa. Do oszacowania funkcji skumulowanego odsetka nawrotow lokoregionalnych (SONLR) zastosowano metode wydarzen konkurujących (CRM — competing risks method ). Wyniki. 10- i 20-letnie PB i PC chorych wynosily odpowiednio: 32% i 19%; 40% i 24%. 10- i 20-letni SONLR oraz konkurujących wydarzen: przerzutow odleglych, zgonow z nieustalonej przyczyny, raka drugiej piersi, innego nowotworu zlośliwego wyniosly odpowiednio: 21% i 21%; 36% i 40%; 7,3% i 11,3%; 3,2% i 4,7%; 1,3% i 1,8%. W ciągu pierwszych 5 lat pojawilo sie 69%, w ciągu 10 lat 86%, a po 10 latach 14% nawrotow raka piersi. Potwierdzono, ze najsilniejszym czynnikiem wplywającym zarowno na ryzyko nawrotu, jak i zgonu byla liczba zajetych przez przerzuty wezlow chlonnych, usunietych podczas mastektomii radykalnej — powyzej trzech (p = 0,0001). Nie wykazano podobnej roznicy w grupie chorych z pN0 vs pN1-3 (p > 0,18). Z poźnych powiklan związanych z leczeniem rozpoznano: obrzek konczyny gornej u 13,6% chorych i porazenie splotu barkowego u 0,9% chorych. U jednej chorej po 19 latach od napromieniania rozpoznano, w obszarze spadku dawki, plaskonablonkowego raka pluca. Wnioski. 1. Z dzisiejszego punktu widzenia uzyskane odlegle wyniki leczenia chorych na raka piersi napromienianych po mastektomii świadczą o malej skuteczności owczesnego leczenia. 2. Piecioletni okres obserwacji chorych na raka piersi jest zbyt krotki do oceny wynikow leczenia, gdyz nawet po 10 latach ryzyko nawrotu lub zgonu z powodu raka piersi jest wysokie.