Jan C. Winters

Incidence, prevalence, and consultation rates of shoulder complaints in general practice

Objective: To study the incidence, prevalence, and consultation rates of patients with shoulder complaints in general practice in the Netherlands during 10 years following initial presentation. Methods: A primary care database with an average population of 30 000 patients per year aged 18 years or older was used to select patients who consulted their general practitioner (GP) with shoulder complaints in the northern part of the Netherlands in the year 1998. Information about consultations for shoulder complaints was extracted. Incidence and prevalence for men, women, and different age groups were calculated for 9 and 10 years. Results: A total of 526 patients consulted their GP with a new shoulder complaint. During an average follow-up of 7.6 years, these patients consulted their GP 1331 times because of their shoulder complaints (average of 0.33 consultations per year). Almost half of the patients consulted their GP only once. Patients in the 45–64 age category had the highest probability of repeated GP consultations during follow-up. Average incidence was 29.3 per 1000 person-years. Women and patients in the 45–64 age category have the highest incidence. The annual prevalence of shoulder complaints ranged from 41.2 to 48.4 per 1000 person-years, calculated for the period 1998 to 2007, and was higher among women than among men. Conclusion: Although the incidence of shoulder complaints in general practice is as high as 29.3 per 1000 person-years, GPs’ workload is generally low, as nearly half of these patients consult their GP only once for their complaint.

Classification of shoulder complaints in general practice by means of cluster analysis

OBJECTIVEnTo determine if a classification of shoulder complaints in general practice can be made with a cluster analysis of variables of medical history and physical examination.nnnMETHODnOne hundred one patients with shoulder complaints were examined upon inclusion (week 0) and after 2 weeks. Eleven variables of the medical histories and 19 variables of the physical examinations were used for the analysis.nnnRESULTSnThe analyses of week 0 and week 2 reveal three stable clusters: one cluster with almost half of the patients who hardly had limitations in the range of scapulohumeral mobility (ROM), one cluster with a small number of patients with a short history of complaints and a limitation of scapulohumeral mobility in all directions (7 and 6, respectively), and a third cluster containing the rest of the patients, with 30% to 50% limitation in ROM. The degree of limitation in ROM decreased after 2 weeks. Comparison of the patients in the clusters of week 0 and week 2 revealed a shift of patients within the clusters, although the number of patients in the clusters remained almost constant.nnnCONCLUSIONnOnly three stable clusters could be identified, which questions the suitability of more detailed classifications, such as described by Cyriax or the Dutch Guidelines for Shoulder Complaints, for the diagnosis of patients with shoulder complaints in general practice.

NHG-Standaard Schouderklachten

grafie) is bij een eerste episode van niettraumatische schouderklachten niet zinvol, omdat de uitslag het beleid van de huisarts niet beinvloedt. De stapsgewijze behandeling bestaat uit het geven van voorlichting en adviezen, en het zo nodig voorschrijven van analgetica. Bij onvoldoende vermindering van de klachten na een tot twee weken analgeticagebruik overweegt de huisarts op grond van de driedeling en overige bevindingen als tweede stap: – een verlenging van de behandeling met analgetica;

Manipulative therapy and clinical prediction criteria in treatment of acute nonspecific low back pain.

Manipulative therapy as part of a multidimensional approach may be more effective than standard physical therapy in treating Acute Nonspecific Low Back Pain. 64 participants, 29 women and 35 men, with Acute Nonspecific Low Back Pain and a mean age of 40 yr. (SD = 9.6) were randomly assigned to two groups: an experimental group (manipulative therapy plus physical therapy) and a control group (only physical therapy). A multicentre, nonblinded, randomised clinical trial was conducted. Pain relief was the main performance criteria measured together with secondary criteria which included functional status and mobility of the lower back. Fritz, Childs, and Flynns clinical prediction rule—a duration of symptoms less than 16 days, no pain distal of the knee—was used to analyse the results. In combination with an age > 35 years, results showed a statistical significant effect for disability, but no statistically significant benefit of additional manipulative therapy over physical therapy found for pain and mobility within 4 treatments. Controlled for the applied clinical prediction rule, there were statistically significant interaction effects with low effect size for disability and sex, but no significant effects were found for pain of mobility.

Classification of shoulder complaints in general practice by means of nonmetric multidimensional scaling

OBJECTIVESnTo determine if a classification of shoulder complaints in general practice can be made from variables of medical history and physical examination with nonmetric multidimensional scaling and to investigate the reproducibility of results from an earlier hierarchical cluster analysis.nnnDESIGNnA classification study performed using nonmetric multidimensional scaling.nnnSETTINGnFour general practices in the Netherlands.nnnPARTICIPANTSnNinety-eight consecutive patients presenting with shoulder complaints in general practice were examined at study entry and after 2 weeks of treatment.nnnINTERVENTIONnAll patients were treated with a nonsteroidal anti-inflammatory drug during the first 2 weeks of treatment.nnnMAIN OUTCOME MEASURESnEleven variables of the medical history and 19 variables of the physical examination were used in a nonmetric multidimensional scaling analysis.nnnRESULTSnThe analysis of the data at inclusion as well after 2 weeks shows that a 1-dimensional configuration can be used to represent the shoulder complaints. The results of the cluster analysis are consistent with the results of the nonmetric multidimensional scaling. The degree of limitation in range of motion and the degree of pain felt by the patients together determine the position of the patients on the dimension.nnnCONCLUSIONSnThe analysis shows that detailed classifications for the diagnosis of patients with shoulder complaints in general practice cannot be confirmed by empirical data available to the general practitioner. The results confirmed the recommendations of the new Dutch Guidelines for Shoulder Complaints, issued in 1999.

Patients’ views on dyspepsia and acid suppressant drug therapy in general practice

Objectives: To do an inventory on the opinion of long-term acid suppressant drug (ASD) users on their condition and drug treatment, and from that angle to reflect on possibilities to reduce usage and costs of long-term acid suppressant drug therapy. Methods: In the year 2001, in seven general practices, patients who chronically used ASDs without proper indication were identified. A postal questionnaire based on the literature was sent to these patients (n=498). Results: 318 (64%) returned questionnaires were fit for analysis. Patients experienced dyspepsia as unpleasant and restraining, and were extremely positive about ASDs without differences between H2-receptor antagonists (H2RAs) and proton pump inhibitors (PPIs). ASD use was very compliant. Patients smoked and drank less than the normal population. They did not continue unhealthy habits simply because ASDs enable them to. Most patients were not motivated to stop their ASDs. Conclusion: Dyspeptic complaints should not be underestimated. Improving lifestyle is not likely to generate much effect on ASD use. Due to a lack of motivation, discontinuing long-term ASD use may not be an efficient way to reduce the use and costs of ASDs. Patient-centred possibilities are prescribing H2RAs instead of PPIs as a first step, as they are perceived by patients to be equally effective, and encouraging patients to self-regulate drug treatment through on-demand regimes.

Wel of geen injectietherapie bij schouderaandoeningen? Een systematisch literatuuronderzoek

semenvattingVan de Weg FB, Van der Windt DAWM, Winters JC. Wel of geen injectietherapie bij schouderaandoeningen? Een systematisch literatuuronderzoek. Huisarts Wet 2004;47(4):178-83.Doel In een systematische review onderzoeken of injectietherapie en andere gangbare interventies bij schouderklachten rationeel en effectief zijn. Speciale aandacht werd besteed aan de relevantie van beschikbaar onderzoek voor de huisartsenpraktijk.Methode Door een search in 7 databases werden randomised controlled trials (RCTs) van 1980 tot 1 februari 2003 opgespoord. Bij de methodologische beoordeling aan de hand van een 17-punts checklist kenden we punten toe aan items die kenmerken beschrijven van interne validiteit, generaliseerbaarheid en statistische power. Bewijs voor de effectiviteit van corticosteroïdinjecties werd samengevat door middel van een best-evidencesynthese.Resultaten We sloten 25 RCTs in. De kwaliteit van het onderzoek is in de afgelopen 20 jaar geleidelijk toegenomen. Slechts 5 RCTs behalen 13 punten of meer; drie hiervan zijn afkomstig uit een eerstelijnspopulatie. Op basis van de best-evidencesynthese concluderen wij dat er een sterk bewijs is dat corticosteroïdinjecties op korte termijn effectiever zijn dan fysiotherapie in een eerstelijnspopulatie. Er is geen eenduidig bewijs dat corticosteroïdinjecties effectiever zijn dan placebo of medicatie.Beschouwing Het empirisch bewijs voor de effectiviteit van injectietherapie is, zeker op de lange termijn, beperkt. Op grond van de bewezen kortetermijneffecten kan het rationeel zijn injectie(s) te geven. De patiënt moet dan goed geïnformeerd worden over de kans van slagen, de mogelijke bijwerkingen en de Bohn Stafleu van Loghumheid met de langetermijneffecten.

Aanvullende manuele therapie bij patiënten met schouderklachten

SamenvattingBergman GJD, Winters JC, Groenier KH, Pool JJM, Meijboom-de Jong B, Postema K, Van der Heijden GJMG. Aanvullende manuele therapie bij patiënten met schouderklachten. Een gerandomiseerd effectonderzoek. Huisarts Wet 2005;48(9):438-43.Inleiding De NHG-Standaard Schouderklachten vermeldt dat schouderklachten veroorzaakt kunnen worden door functiestoornissen van de schoudergordel, maar geeft geen therapeutisch advies wegens gebrek aan wetenschappelijk bewijs.Methode Met een gerandomiseerd klinisch onderzoek onderzochten wij de effectiviteit van manuele therapie, als aanvulling op de behandeling volgens de NHG-Standaard bij patiënten met schouderklachten en een functiestoornis van de schoudergordel. De manuele therapie bestond alleen uit manipulatie en mobilisatietechnieken van de schoudergordel (maximaal zes behandelingen in twaalf weken). Er waren vier effectmetingen gepland in een periode van een jaar.Resultaten Negenenzeventig patiënten kregen manipulaties en mobilisaties van de schoudergordel in aanvulling op huisartsbehandeling conform de standaard Schouderklachten en 71 alleen de huisartsbehandeling. Na 12 weken werd een significant verschil gevonden in het herstelpercentage (22%), ernst van de belangrijkste klacht (1,5 punt op een 0-10-schaal; 95%-BI 0,5-2,5) en schouderpijn (2,0 op een 7-21-schaal). Na 1 jaar bleef het herstelpercentage hoger bij patiënten die met manuele therapie behandeld waren (17%) en was de ernst van de belangrijkste klacht significant afgenomen na 26 en 52 weken (respectievelijk 1,2 en 1,4 op een 0-10-schaal).Conclusie Manuele therapie van functiestoornissen van de schoudergordel als aanvulling op de behandeling volgens de NHG-Standaard bespoedigt het herstel van schouderklachten en zorgt voor een blijvende reductie van de symptomen van schouderklachten.