Maciej Lewandowski

Acute limb ischaemia during myocardial infarction

Wystąpienie ostrego niedokrwienia kończyny (ALI, acute limb ischaemia) wiąże się ze znacznym ograniczeniem lub zatrzymaniem przepływu w tętnicach kończyny dolnej. Jedną z przyczyn ALI może być zatorowość (35–40%) sercopochodna w przebiegu np. migotania przedsionków lub zawału serca (80%). Objawy ostrego niedokrwienia kończyn dolnych zależą od liczby i średnicy naczyń, które uległy całkowitemu zamknięciu lub zwężeniu, a także od umiejscowienia przeszkody, jakości krążenia obocznego i stanu naczyń przed wystąpieniem objawów ostrego niedokrwienia. Po 10–15 minutach masywnego niedokrwienia pojawiają się zaburzenia czucia, do których dołączają się zaburzenia ruchowe, a w stanach zaawansowanych występuje rozległa martwica tkanek. Według standardów ESC już w stopniu II ALI (wg klasyfikacji SVS) zaleca się niezwłoczną rewaskularyzację, by nie dopuścić do nieodwracalnych procesów w obrębie niedokrwionej kończyny. Poniższy przypadek opisuje jedną z opcji terapeutycznych w leczeniu ostrego niedokrwienia możliwą do przeprowadzenia w pracowni hemodynamicznej. Pacjent w wieku 62 lat, z wielopoziomową miażdżycą w obrębie tętnic kończyn dolnych, tętnicy podobojczykowej lewej i tętnicach szyjnych, po wielokrotnych zabiegach angioplastyki w obrębie tętnic kończyn dolnych, trafił do szpitala z powodu objawów ostrego zawału z uniesieniem odcinka ST ściany dolnej. W wykonanej pilnie koronarografii (z dostępu promieniowego lewego) ujawniono zamkniętą świeżym zakrzepem prawą tętnicę wieńcową, którą poddano zabiegowi angioplastyki z implantacją metalowego stentu. W trakcie zabiegu doszło do krótkotrwałego nagłego zatrzymania krążenia w mechanizmie częstoskurczu komorowego, który poddano skutecznej kardiowersji, uzyskując powrót rytmu zatokowego. Po odzyskaniu przytomności pacjent zgłosił silny ból i nasilające się zaburzenia czucia w obrębie kończyny dolnej lewej. W badaniu przedmiotowym stwierdzono bladą, porażoną i zimną kończynę, bez wyczuwalnego tętna na tętnicach obwodowych. Natychmiast po zakończeniu zabiegu wieńcowego wykonano angiografię lewej kończyny dolnej, która ujawniła zamknięcie tętnicy biodrowej wspólnej, nieco powyżej implantowanego wcześniej stentu (ryc. 1). Zadecydowano o podaniu celowanej trombolizy — alteplazy, przez cewnik pozostawiony tuż nad skrzepliną. Terapię rozpoczęto dotętniczym bolusem 10 mg alteplazy, a następnie kontynuowano 2-godzinny wlew 30 mg leku za pomocą pompy infuzyjnej podłączonej do cewnika pozostawionego w tętnicy biodrowej. Podczas infuzji alteplazy pacjenta przewieziono na Oddział Intensywnej Opieki Kardiologicznej, gdzie wkrótce zaobserwowano ustąpienie dolegliwości bólowych kończyny. Po zakończeniu wlewu wykonano kontrolną angiografię, która ujawniła przywrócenie przepływu w tętnicy biodrowej zewnętrznej lewej (ryc. 2) i obwodowe ubytki perfuzji w zakresie tętnicy strzałkowej. W badaniu przedmiotowym stwierdzono, że powróciło tętno na tętnicach udowej, podkolanowej i grzbietowej stopy. Po kilku dniach hospitalizacji pacjent został wypisany do domu z zaleceniem kontroli w Poradni Chirurgicznej. Podstawowe znaczenie w ALI ma szybkie postawienie diagnozy i wdrożenie leczenia rewaskularyzacyjnego. Tromboliza celowana przez cewnik umieszczony w tętnicy powinna zostać rozważona w każdym przypadku ALI w stopniu łagodnym do umiarkowanego, a także u pacjentów z wysokim ryzykiem związanym z leczeniem chirurgicznym. W omawianym przypadku obydwa elementy zostały spełnione. Szybka interwencja przywracająca drożność naczynia nie pozwoliła rozwinąć się martwicy tkanek, a dodatkowo dotyczyła pacjenta z ostrym zawałem serca, u którego operacja wiąże się z dużym ryzykiem powikłań.

Vasculitis or coronary atherosclerosis? Optical coherence tomography images in polyarteritis nodosa

A 29-year-old man was admitted to hospital for assessment of the coronary artery disease and further diagnostic work-up. Medical history revealed cutaneous polyarteritis nodosa diagnosed at the age of 17 years, treated with low-dose glucocorticoids, and arterial hypertension treated with a b-blocker. He was a non-smoker and had no diabetes or hypercholesterolaemia. Eight months earlier he had a pacemaker implanted due to third-degree atrioventricular block. Four months after the implantation he was treated for acute coronary syndrome (ACS). Stenoses within the left anterior descending artery (LAD) (Fig. 1A, D) and the right coronary artery (RCA) (Fig. 1B, E) were treated with drug-eluting stents (DESs). In the subsequent two weeks a bioresorbable stent was implanted (in another hospital) to the left circumflex branch because of another ACS (Fig. 1C, F). Due to the presence of stenosis in the proximal segment of the LAD, a subsequent stage of invasive treatment was planned and intensive anti-inflammatory treatment was implemented (methylprednisolone and cyclophosphamide). During the hospital stay, the patient underwent coronary angiography and optical coherence tomography (OCT). The results of previous stent implantations were assessed as optimal. The previously described stenosis of the LAD was observed along with new stenosis in the mid-RCA (Fig. 2A, 3A). OCT confirmed significant stenosis in the LAD. Additionally, a marked intimal thickening was observed in the RCA without typical features of atherosclerotic plaque, including fibrous cap, calcifications, or lipid core (Fig. 4A). Previously implanted stents were partially covered with a thin layer of neointima (Fig. 4B). Two further DESs were implanted with optimal results (Fig. 2B, 3B). Intensive systemic therapy is currently being continued and no angina has been observed. The clinical importance of our case lies in the fact that clear criteria for a differentiation between atherosclerotic and inflammatory lesions have not been defined yet, and the images described herein have not yet been published. OCT revealed a lesion of the RCA, which is not typical of atherosclerosis. Intimal thickening reached over 500 μm without typical features of plaques (Fig. 4A). The importance of systemic treatment in patients with all inflammatory or autoimmune disease must be emphasised. After a period of high disease activity (ACS, progression of lesions in the coronary arteries), aggressive systemic treatment slowed down the disease progression. The invasive treatment included multi-stage angioplasty (instead of bypass grafting), which is an accepted therapeutic option in such patients, although with limited experience. No restenosis or excessive numbers of uncovered struts were observed (Fig. 4B). The process of stent endothelialisation probably depends both on the appropriate stent implantation technique and on intensive systemic treatment. To summarise, the diagnosis and appropriate treatment of vasculitis and atherosclerosis remain a challenge and require the cooperation of the rheumatologist, cardiologist, and vascular medicine specialist. OCT can be a useful modality for the assessment and monitoring of the treatment process. Figure 1. A–F. Endovascular treatment during acute coronary syndrome (arrows)

Pacjent w ACS STEMI i lekarz w systemie na telefon — opis przypadku

The Emergency Medical Services in Poland was constituted to save human health and life. Regardless of applied system solutions, all countries are guided by this assumption. In Poland, the law, which was enforced in 2007, has developed two types of emergency ambulances: one including the doctor (the ”S” team), and one with paramedics only (the “P” team). The “S” team should be sent to all life-threatening conditions, and the “P” team to the remaining conditions. It is noteworthy that in some countries there are only basic teams, and their ability of action and pharmacotherapy is imposed by legal regulations operating in the country. In other systems in Europe, the basic team may rely on the support of a doctor that arrives at the emergency site. In the case described, a patient with myocardial infarction (STEMI, ST-elevation myocardial infarction) with complicated pulmonary edema was initially supplied by the basic team. Due to the serious condition of the patient and the limited ability of action, the doctor was asked to support the team. The reported case presents a solution to abandon the permanent specialist teams that is feasible to apply (not only in Poland), and it suggests other solutions increasing efficiency of activities of the rescue teams.

Scuba diving, patent foramen ovale and heart rhythm disturbances: The role of underwater Holter monitoring-Case report

Patent foramen ovale (PFO) is thought to be a risk factor for decompression illness (DCI). Catheter‐based closure procedure reduces the risk of DCI in selected scuba divers with PFO. Major complication of invasive approach are rare, minor, especially heart rhythm disturbances are reported relatively often. We describe a case of 41‐year‐old diver, who underwent PFO closure due to recurrent DCI events. Afterward, he experienced no DCI symptoms; however, he complained about feeling of the heart beating during a submersion. Arrhythmia should be considered as a life‐threatening for scuba diver, thus we performed underwater ECG monitoring and exclude the arrhythmia.

Optical coherence tomography imaging during endovascular treatment of a patient with Takayasu arteritis

Takayasu disease (TA) is an inflammation of the large arteries arising from the aortic arch, and sometimes the abdominal aorta. The basis for the treatment of TA is systemic therapy together with symptomatic treatment involving operational or endovascular treatment. Indications are interpolated from recommendations on treatment of atherosclerosis. However, these recommendations should be approached with caution. Thus, the use of modern methods to diagnose and monitor treatment of these changes are of particular interest. Optical coherence tomography (OCT) allows detailed analysis of the inner layers of the wall and atherosclerotic plaque, and it has been performed safely for acute coronary syndrome. In the diagnosis and treatment of peripheral vascular diseases, this technique is less commonly used. We present the case of a 55-year-old woman diagnosed with TA for 2 years, accompanied by shoulder pain, upper limb weakness and numbness, and fatigue. The patient was administered systemic treatment by a rheumatologist. Imaging tests showed severe narrowing in the right subclavian and axillary arteries and the proximal segment of the brachial artery, and left subclavian artery occlusion with well-developed collateral circulation. Considering the clinical indications and patient’s preferences, endovascular treatment was planned. Angiography revealed sequential, multiple stenoses (Fig. 1A). OCT showed increased intima–media thickness (IMT) without atherosclerotic plaques (Fig. 1B). Angioplasty was performed with a drug-eluting balloon (DEB) to achieve a good angiographic result (Fig. 2A). OCT confirmed a significant increase in the lumen with dissection over the whole area of IMT (Fig. 2B). Due to the absence of peripheral flow impairment, the treatment was terminated and symptoms almost completely resolved. After several months of observation, the symptoms gradually reappeared and aggravated. Angiography revealed persistent dissection in the previously affected area where the balloon was deployed. A self-expanding paclitaxel-eluting stent (PES) was implanted, which resulted in regression of the symptoms. During subsequent clinical monitoring, the patient again complained of gradually worsening symptoms of limb ischaemia. On follow-up angiography, a diffuse in-stent restenosis (ISR) was noted (Fig. 3A). This time, OCT showed typical ISR (Fig. 3B). The narrowing was expanded with a balloon. Currently, the patient is under clinical observation, and the findings have been unremarkable for the 7 months since the last procedure. The report describes a typical clinical picture of TA. Herein, typical endovascular treatment was performed, which has been shown to be effective for atherosclerosis, especially in the lower limbs, with the use of drug (paclitaxel)-eluting balloons. However, in our case, both the DEB and PES proved to be ineffective. Analysis of OCT images can help determine why a treatment is ineffective. In the present case, OCT revealed chronic non-healing dissection. Compared to images obtained for atherosclerotic lesions, the images for TA show dissection covering the entire thickened complex intima–media and no healing tendency, which is commonly seen in atherosclerotic lesions. Surgery (subclavian-brachial bypass graft) may be effective, but as an invasive technique, it is considered a last resort in cases of failure of endovascular treatment. Moreover, intense anti-inflammatory therapy may enhance healing of the vessel after percutaneous transluminal angioplasty. This problem requires further investigation. Figure 1. A. Angiography showing sequential, multiple stenosis; B. Optical coherence tomography of the intima–media thickness

Percutaneous closure of paravalvular leak in the treatment of anemia of mixed etiology in a patient with diabetic complications and chronic inflammation

Hemolytic anemia after implantation of an artificial mitral valve is a rare but recognized complication of surgery.[1],[2] The presence of paravalvular leak after surgery and the necessity of using oral anticoagulants causes that anemia emerges as a severe and potentially fatal issue.[3]

Application of optical coherence tomography of subclavian and axillary arteries in a patient with Takayasu arterities.

Takayasu’s arteritis (TA) is large vessel vasculitis affecting the aorta and its major branches. The annual incidence of systemic vasculitis approaches 40 per million adults worldwide. TA can result in myocardial infarction (MI), and this should therefore be differentiated from arteriosclerotic lesions. Optical coherence tomography (OCT) is increasingly used to assess coronary stent implantation and vessel healing following stent implantation. So far, the use of OCT with Takayasu’s disease has been described only once, and it was used for a left anterior descending coronary artery lesion. This is the first case report of the use of OCT with a TA patient providing peripheral arteritis. A 27-year-old woman with psoriasis and celiac disease was admitted to our hospital with typical chest pain. In the first electrocardiogram, ST-elevation in a VR lead and ST-depressions in the other leads were revealed. The patient reported night sweats and muscle weakness in the arms. Physical examination revealed blood pressure at 90/60 mm Hg and 80/50 mm Hg in the right and left arm, respectively. Pulse at both radial arteries was barely palpable. Murmurs above both subclavian arteries and both carotid arteries were heard with auscultation. Echocardiography revealed mild hypokinesis at the apex and septum segments. Serum troponin I and creatine kinase isoenzyme MB activity was elevated significantly to MI. Coronary angiography showed a 90% focal stenosis in the ostium of the left main coronary artery (LMCA) (Fig. 1A). Ticagrelor and acetylsalicylic acid were administered immediately. Afterwards the lesion was predilated with balloons and then a 4.0 × 8 mm drug eluting stent with everolimus was deployed with a good final result. Contrasted computed tomography (CT) of the aorta and its main branches revealed vessel wall thickening, together with left carotid and subclavian arteries stenosis. Corticosteroid and cyclophosphamide therapy was added to the treatment. After 3 months, the patient underwent angiography to check the stent in the LMCA and also a control angiography and OCT of both subclavian and axillary arteries. These revealed persistent stenosis in both subclavian and right axillary arteries (Fig. 1B, C) and no restenosis in LMCA. OCT revealed intima–media thickness up to 0.75 mm over long distance without atheromatous plaque (Fig. 2). Due to lack of a proper drug-eluting balloon (DEB) for the patient the procedure was postponed. After a few weeks information was received that the patient had died due to massive MI whilst in her home city. Histological lesions in large vessel arteritis involve all layers of the arterial wall: intimal hyperplasia, medial degeneration, adventitial fibrosis, and mononuclear cellular infiltration lead to lack of a clear intima–media border. TA is an inflammatory disease, so anti-inflammatory drugs can reduce the lesions. Therefore, in peripheral arteries, the deployment of a DEB rather than stent implantation should be considered. When a culprit lesion involves the LMCA treatment with only a DEB is not acceptable. Our report provides essential knowledge concerning how an artery can look in large vessel arteritis as opposed to arteriosclerosis. The images can provide rare but important knowledge concerning peripheral and coronary diseases.

Iatrogenic perforation of internal carotid artery with haematoma formation on the neck

Do najpoważniejszych powikłań stentowania tętnic szyjnych (CAS) zalicza się: udary mózgu, zespoły hiperperfuzji, udary krwotoczne, a w przypadku pacjentów obciążonych kardiologicznie (np. stenoza aortalna, zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej) — często towarzyszące zabiegom — bradykardię i hipotonię. Niniejszy artykuł poświęcono sporadycznemu powikłaniu, jaki stanowi okołozabiegowa perforacja tętnicy szyjnej. Jest ona powikłaniem niezwykle rzadko opisywanym w piśmiennictwie i występuje w mniej niż 1% przypadków. Najczęściej jest spowodowana doprężaniem stentu w celu optymalizacji zabiegu wykonanego w obrębie masywnie uwapnionego naczynia. Lokalizacja powstającego krwiaka (okolica języka lub nagłośni) determinuje dość szybko pojawiające się objawy spowodowane uciskiem dróg oddechowych, dlatego pacjenci bardzo często wymagają pilnej intubacji. Pacjentka w wieku 72 lat, po przebytych incydentach niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego w latach 2001–2010, z krytyczną, objawową stenozą aortalną, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, otyłością, została skierowana do szpitala w celu wykonania koronarografii przed planowanym zabiegiem kardiochirurgicznym wymiany zastawki aortalnej. Ze względu na obecność krytycznego zwężenia w rozgałęzieniu tętnicy szyjnej wspólnej lewej i proksymalnym segmencie tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej pacjentkę zakwalifikowano do angioplastyki tętnicy szyjnej. Zastosowano system protekcji dystalnej Emboshield NAV 4–7 mm i implantowano stent otwartokomórkowy 7–10 × 40 mm. Zwężenie poddano postdylatacji balonem (ryc. 1), po której pacjentka zgłosiła ból szyi w okolicy gardła i niewielką duszność. W kontrolnej angiografii uwidoczniono wynaczynianie kontrastu spowodowane perforacją tętnicy szyjnej (ryc. 2) w miejscu wszczepionego stentu, dlatego z powodu braku odpowiedniego stentgraftu implantowano do wewnątrz kolejny stent, zamkniętokomórkowy XACT 7 × 20 mm. Ze względu na brak efektu dotychczasowego postępowania do tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej założono ponownie balon 5,0 × 20 mm, który rozprężono na wysokości perforacji, by powstrzymać krwawienie. Czynność tę powtarzano kilkakrotnie, ponieważ wkrótce po otwarciu balonu nasilały się dolegliwości neurologiczne pacjentki, które ostatecznie zmusiły operatorów do odstąpienia od zaplanowanej strategii działania. Pacjentce podano siarczan protaminy i.v., a tworzący się w przednio-bocznej części szyi krwiak obłożono lodem. Powyższe czynności spowodowały, że w ciągu kilkunastu minut zmniejszyła się zgłaszana przez pacjentkę duszność i uczucie ucisku na gardło. W kontrolnym badaniu USG metodą Dopplera nie uwidoczniono czynnego krwawienia poza naczynie, jedynie obecność umiarkowanej wielkości krwiaka. W kolejnych dobach hospitalizacji stan pacjentki się poprawił, na szyi zaobserwowano umiarkowanej wielkości krwiak tkanek miękkich (ryc. 3), a w wykonanych kontrolnie oznaczeniach morfologii — nieznaczną anemizację, która nie wymagała podania preparatu KKCz. Szybka identyfikacja powikłania, wdrożenie odpowiednich procedur (stentgraft, stent zamkniętokomórkowy, przedłużona inflacja balonu, interwencja chirurgiczna) oraz utrzymanie ścisłej współpracy lekarzy bezpośrednio biorących udział w zabiegu z anestezjologami i chirurgiem naczyniowym gwarantuje dużą skuteczność działań podejmowanych w leczeniu perforacji tętnicy szyjnej. Staranna i przemyślana kwalifikacja chorych do obu stosowanych w praktyce metod (endartektomia i CAS) wydaje się mieć największe znaczenie w ograniczaniu ryzyka wystąpienia powikłań okołozabiegowych.

Angiographic severity of coronary artery disease and cardiovascular risk in acute coronary syndrome in patients with metabolic syndrome

BACKGROUND The extent of angiographic lesions, size of infarct, and in-hospital and long-term prognosis in patients with metabolic syndrome (MS) have not been clearly determined. AIM The aim of the study was to investigate the effect of MS on the severity of coronary artery disease (CAD) and cardio-vascular risk evaluated using the GRACE 2.0 risk score and left ventricular ejection fraction (LVEF) in patients with first acute coronary syndrome (ACS) treated with coronary angioplasty. METHODS The study was conducted in a group of 160 consecutive patients hospitalised for their first ACS. Coronary angiogra-phy was assessed and an echocardiographic evaluation of LVEF was performed. MS was diagnosed according to the National Cholesterol Education Programme-Adult Treatment Panel III criteria. Cardiovascular risk was evaluated using the GRACE 2.0 score. Statistical analysis was performed using the STATISTICA software version 12.0. RESULTS Diagnostic criteria for MS were met by 53.5% of the patients. Patients with and without MS did not differ in angio-graphic severity of CAD and cardiovascular risk as evaluated with the GRACE 2.0 score. LVEF was significantly elevated in patients with MS. In the examined group the angiographic severity of CAD correlated positively with age, body mass index (BMI) and the homeostatic model assessment for insulin resistance (HOMA-IR) index. The cardiovascular risk correlated positively with age, BMI, fasting insulin levels, and HOMA-IR, and inversely with blood pressure and triglyceride levels. The multivariable regression model for predicting the LVEF value indicated that the strongest prognostic factor was the type of ACS. CONCLUSIONS The associations between the angiographic severity of CAD and age, BMI, and insulin resistance (IR) confirm the involvement of these parameters in coronary atherosclerosis. The correlations between the estimated cardiovascular risk and IR indicate the prognostic value of metabolic parameters in patients after first ACS. The type of ACS is the strongest predictor of LVEF at discharge in this population.

The safety of percutaneous angioplasty in patient disqualified from surgical treatment

Mężczyznę w wieku 85 lat, z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, po przebytym przemijającym niedokrwieniu mózgu, z afazją ruchową i niedowładem połowiczym prawostronnym, z przetrwałym migotaniem przedsionków, cukrzycą typu 2, dyslipidemią i miażdżycą zarostową kończyn dolnych skierowano do Kliniki Kardiologii w celu pogłębienia diagnostyki oraz ustalenia dalszego postępowania. W koronarografii wykonanej w 2010 r. stwierdzono istotne zwężenia: w części proksymalnej pnia lewej tętnicy wieńcowej (LCA) i w ujściu recesywnej prawej tętnicy wieńcowej. W USG tętnic szyjnych zaobserwowano niedrożność prawej tętnicy szyjnej wewnętrznej i krytyczne zwężenie lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej (Vmax > 400 cm/s) z zachowanym dogłowowym przepływem w tętnicach kręgowych. W echokardiografii stwierdzono pogrubienie mięśnia lewej komory i nieistotne niedomykalności zastawek: aortalnej, mitralnej i trójdzielnej. Kardiochirurdzy i chirurdzy naczyniowi zdyskwalifikowali chorego z leczenia operacyjnego. W styczniu 2011 r. pacjent był hospitalizowany w Klinice Neurologii z powodu przemijającej afazji ruchowej i osłabienia prawych kończyn. W tomografii głowy stwierdzono słabo odgraniczone ognisko niedokrwienne w sąsiedztwie rogu przedniego lewej komory bocznej. Do Kliniki Kardiologii po raz pierwszy pacjent został przyjęty w styczniu 2011 r. W koronarografii potwierdzono jedynie asymetryczne, istotne zwężenia w proksymalnej części pnia LCA (ryc. 1) bez istotnego zwężenia w ujściu prawej tętnicy wieńcowej. W angiografii tętnic szyjnych zaobserwowano zamkniętą od ujścia prawą tętnicą szyjną wewnętrzną i zwężoną krytycznie w części proksymalnej lewą tętnicę szyjną wewnętrzną (ryc. 2). Przeprowadzono zabieg angioplastyki tętnicy szyjnej z zachowaniem zasad profilaktyki depresji hemodynamicznej i pokontrastowej niewydolności nerek. W obawie przed bradykardią związaną z drażnieniem baroreceptorów okolicy opuszki tętnicy szyjnej na czas zabiegu założono elektrodą endokawitarną. Po założeniu systemu neuroprotekcji dystalnej (Emboshield) w technice bezpośredniej implantowano samorozprężalny stent hybrydowy, taperowany 7–10 mm (Cristallo). Następnie część środkową stentu poddano redylatacji cewnikiem balonowym 6,0 × 20 mm, w pełni odtwarzając światło naczynia (ryc. 3). Zabieg przebiegł pomyślnie, bez powikłań. Po raz kolejny chorego przyjęto w maju 2011 r. w celu przeprowadzenia angioplastyki pnia LCA. W technice bezpośredniej implantowano stent kobaltowo-chromowy (Skylor) 4,0 × 13 mm pod ciśnieniem 14 atm. Stent w całości poddano postdylatacji cewnikiem balonowym 4,0 × 8 mm pod ciśnieniem 18 atm. (ryc. 4). Podczas zabiegu przeprowadzono również kontrolę angiograficzną lewej tętnicy szyjnej, nie stwierdzając obecności odczynu restenotycznego w stencie. Pacjenta w stanie ogólnym dobrym wypisano do domu w drugiej dobie po zabiegu. Techniki przezskórne należą do najbardziej dynamicznie rozwijających się technik zabiegowych i są interesującą alternatywą dla tradycyjnej chirurgii. W rękach doświadczonego operatora przezskórna angioplastyka szyjna jest mniej obciążająca dla pacjenta i pozwala skrócić czas hospitalizacji. Jak wykazano w wielu badaniach, u pacjentów z grupy najwyższego ryzyka operacyjnego, a taki stanowi z pewnością prezentowany przypadek, poddanych zabiegom przezskórnym jej wyniki nie są gorsze, a wg niektórych mogą być korzystniejsze w porównaniu z klasyczną chirurgią naczyniową. Aktualnie trudno jest mówić o przewadze jednej metody nad drugą, należałoby raczej traktować je jako uzupełniające się techniki, a decyzję o kwalifikacji do danego rodzaju leczenia za każdym razem powinno się podejmować indywidualnie w odniesieniu do konkretnego pacjenta, czego najlepszym przykładem jest opisany powyżej przypadek.