Marzanna Oksiuta

Treatment of rapidly proliferating haemangiomas in newborns with propranolol and review of the literature

Abstract Aim: Infantile haemangiomas (IH) are neoplastic proliferations of endothelial cells which occur with an incidence of 10–12%. IH rapidly growing and found in cosmetically sensitive areas or complicated with ulcerations are of special concern of parents. Methods: A review of medical charts was performed for newborns treated with propranolol because of IH between 2012 and 2013. There were two boys and two girls, referred to our department at the age of 2–3 weeks. Children were commenced on propranolol 0.5 mg/kg daily and closely monitored. The dosage was increased up to a maximum of 2 mg/kg/d and was maintained until the lesion had involuted or showed good result. Results: The minimal dosage required to achieve involution was 1.5–2.0 mg/kg/d. No rebound growth or complications were observed. Three patients showed excellent response with resolution of the lesion. Fourth patient showed good result with >50% reduction of IH. Conclusions: Propranolol at 1.5–2.0 mg/kg/d is effective and safe for treating IH in our series of newborn patients. Treatment should be maintained until the lesion is involuted or shows good cosmetic result. Still there is need for larger scale studies confirming the safety and efficacy of propranolol in treatment of haemangiomas in newborns.

Expression of estrogen receptors α and β in paratesticular tissues in boys operated on for unilateral cryptorchidism between the 1st and 4th years of life

Summary Background The aim of this study was to assess the expression of estrogen receptors α and β in paratesticular tissues in a group of boys with and without cryptorchidism, and evaluation of karyotypes, localization, morphology and the major length of the undescended testes. Material/Methods Fifty boys (1–4 years old) with unilateral cryptorchidism were evaluated. Fifty healthy boys within the same age range, with inguinal hernia, served as a control group. Measurements concerning expression of ERα ERβ receptors were preformed using monoclonal mouse antibodies against human receptor α and β. Results In the mesothelial layer, the expression of ERα was higher in the patients group with undescended testes and it was statistically significant (p=0.04). There was no difference in the expression of ERβ in this layer between groups. In the stromal cell layer there was statistically significant higher expression of ERβ (p<0.05) in the group of patients with undescended testes. Conclusions There was no difference between expressions of ERα in stromal cell layer. In the endothelial layer there was no difference in expression of ERα and ERβ. In the smooth muscle layer there was no expression of ERα in either group. The expression of ERβ in the smooth muscle layer was nearly identical in both groups. Undescended testes were generally found in the superficial inguinal pouch (n=46). The major lengths of the undescended testes were smaller in comparison to the testes positioned normally. In 9 of the cases the testes had different shape, and turgor deficit, and epididymides were smaller, dysplastic and separated from the testis.

Traumatic pneumatocele in an 11-year-old boy – report of a rare case and review of the literature

The authors present a case of a pneumatocele associated with blunt trauma in a child. An 11-year-old boy was admitted to the emergency department after he was knocked over and his chest was trapped under a soccer goal. Chest computed tomography (CT) revealed several cavities in the lobes of both lungs. The CT of the abdomen revealed traumatic laceration of the liver. The patient was treated conservatively. His condition was stable and subsequently improved. He was discharged 19 days later. After nine months, a chest radiograph showed complete resolution of the pneumatocele, and abdominal ultrasound demonstrated complete resolution of the liver hematoma. A traumatic pneumatocele is a benign lesion resulting from blunt chest trauma, usually in children and young adults, which typically requires only conservative treatment. The CT scanning is the most sensitive method for the detection of traumatic pneumatoceles. All emergency physicians should be familiar with the diagnosis and management of this condition, to avoid unnecessary invasive procedures.

Treatment of problematic infantile hemangiomas with propranolol: a series of 40 cases and review of the literature.

UNLABELLED Infantile hemangiomas (IH) are neoplastic proliferations of endothelial cells which occur with an incidence of 10 to 12% within the first year of life. IH grow after birth and usually regress spontaneously, but still can lead to deformities when they are located in the facial areas of the lip, eyelid, nasal tip or the ear. We wanted to share our experience in the treatment of problematic IH with propranolol. A retrospective review of medical charts was performed for 40 consecutive children treated with propranolol because of problematic IH between 2009 and 2012. 40 patients (33 girls, 7 boys) with a median age of 4.2 months (aged 1 to 11 months) were treated because of problematic IH. Rapid improvement was reported in the first days of treatment in 38 patients. In one case we had to terminate the treatment because serious tachycardia developed within the first 48 hours after propranolol was started. In this case the patient benefited from alternative treatment with timolol maleate gel. 35 patients (87%) showed an excellent response with complete resolution of the lesion. 4 patients (10%) showed a good result with >50% reduction in the size of the hemangioma. Also a patient with residual IH after terminating oral propranolol benefited from topical treatment with timolol maleate gel. A minor side effect was poor weight gain during prolonged treatment in one patient and tachycardia in another patient in which case we had to terminate the treatment. CONCLUSIONS Our observations show that gradually increasing the dosage of propranolol up to 3 mg/kg and gradually weaning the dosage is safe and effective in treatment of problematic IH. Timolol maleate gel should be considered as a complementary treatment for residual hemangiomas after terminating propranolol treatment or as an alternative treatment in patients who do not tolerate oral propranolol well.

Analiza etiologii i epidemiologii oraz ocena wyników leczenia oparzeń u dzieci

Streszczenie Wstep Oparzenia nalezą do najbardziej dramatycznych, a jednocześnie najczestszych urazow wieku dzieciecego. Cel Celem pracy jest analiza etiologii, rozleglości i stopnia oraz wynikow leczenia oparzen u dzieci. Material Material do badan stanowila dokumentacja 357 pacjentow leczonych z powodu oparzen w Dzieciecym Szpitalu Klinicznym w Bialymstoku, w Klinice Chirurgii Dzieciecej i w Poradni Chirurgicznej, w latach 2004–2009. Wyniki Dzieci najcześciej ulegaly oparzeniu gorącymi plynami – w ponad 90% przypadkow. Najwiecej dzieci bylo leczonych zachowawczo. Pietnaścioro dzieci wymagalo leczenia operacyjnego. Czas leczenia – zarowno zachowawczego, jak i operacyjnego byl uzalezniony od procentu poparzonej powierzchni ciala. Im wieksza byla powierzchnia oparzenia – tym dluzej trwalo leczenie zachowawcze i operacyjne. Oparzenia I° i II° goily sie bez pozostawienia blizn. Oparzenia III° i IV° pozostawialy po sobie blizny pooparzeniowe. Wnioski Wyniki leczenia oparzen u dzieci zalezą przede wszystkim od glebokości urazu i powierzchni oparzonej. Wlaściwe postepowanie jest bardzo wazne w celu osiągniecia dobrego efektu kosmetycznego oraz zapobiegania wtornym deformacjom w obrebie stawow.

Ocena rozwoju motorycznego dzieci urodzonych z przepukliną oponowo-rdzeniową

Streszczenie Cel Celem pracy bylo określenie wieku rozpoczecia siadania, raczkowania i chodzenia oraz analiza stopnia uszkodzenia funkcji motorycznych u dzieci urodzonych z przepukliną oponowo-rdzeniową. Material i metody Analizie klinicznej poddano trzydzieścioro dzieci z przepukliną oponowo-rdzeniową, ktore są podopiecznymi poradni klinicznych Uniwersyteckiego Dzieciecego Szpitala Klinicznego im. L. Zamenhofa w Bialymstoku. Wyniki Wszystkie dzieci z przepukliną ulokowaną w odcinku Th-L kregoslupa mialy opoźniony wiek siadania, raczkowania i chodzenia. Nieco lepiej sytuacja przedstawiala sie w grupie pacjentow dotknietych rozszczepem w odcinku L i L-S. W grupie pacjentow z poziomem S przepukliny oponowo-rdzeniowej wiekszośc badanych miala prawidlowy rozwoj motoryczny. Az 77% badanych nie uzyskalo samodzielności w poruszaniu sie i korzystalo z pomocy wozka inwalidzkiego. Pozostale 23% ankietowanych bylo zdolnych do samodzielnego poruszania sie. Wnioski Im wyzej ulokowana jest przepuklina oponowo-rdzeniowa, tym poźniejszy jest wiek rozpoczecia siadania, raczkowania i chodzenia. Przepuklina ulokowana w odcinku Th-L i L kregoslupa byla przyczyną trwalego kalectwa, wszystkie dzieci z rozszczepem kregoslupa w odcinku piersiowo-ledźwiowym oraz ledźwiowym poruszaly sie na wozku inwalidzkim. Jedno dziecko z przepukliną odcinka L-S poruszalo sie samodzielnie. W grupie z poziomem krzyzowym przepukliny oponowo-rdzeniowej wszystkie dzieci poruszaly sie samodzielnie.

Zasady postępowania z dzieckiem urodzonym z przepukliną oponowo-rdzeniową – doświadczenia własne☆

Wady wrodzone ukladu nerwowego, w tym przepukliny oponowo-rdzeniowe stwierdza sie u 1–2 dzieci na 1000 zywo urodzonych. Są one obok urazow i nowotworow najczestszą przyczyną zgonow, kalectwa i obnizenia jakości zycia dzieci. Celem opracowania jest przedstawienie zasad postepowania z noworodkiem i dzieckiem urodzonym z przepukliną oponowo-rdzeniową stosowanych w Klinice Chirurgii Dzieciecej AMB.

Ocena odległych wyników leczenia noworodków z martwiczym zapaleniem jelit leczonych w Klinice Chirurgii Dziecięcej UMB w latach 2003–2006

Streszczenie Cel Celem pracy jest ocena rozwoju psychomotorycznego dzieci, ktore byly leczone z powodu martwiczego zapalenia jelit i ktore pozostawaly w opiece ambulatoryjnej w Klinice Chirurgii Dzieciecej w czasie 3-letniej obserwacji. Material W Klinice Chirurgii Dzieciecej Uniwersytetu Medycznego w Bialymstoku w latach 2003–2006 leczono 19 noworodkow z martwiczym zapaleniem jelit. Wyniki Sześcioro dzieci zmarlo. Znacznego stopnia uszkodzenie funkcji psychomotorycznych stwierdzono u 5 pacjentow po leczeniu NEC. Rozwoj 5 pacjentow oceniono jako prawidlowy. Gorszy wynik odlegly stwierdzono u pacjentow po chirurgicznym leczeniu NEC. Wnioski Na gorszy rozwoj psychomotoryczny dzieci po martwiczym zapaleniu jelit wplywa wiele czynnikow – czynniki dzialające jeszcze w okresie prenatalnym, bedące przyczyną przedwczesnego porodu, ciezkośc przebiegu NEC, deficyty odzywcze, interwencje chirurgiczne i ich powiklania. Najczestszym odleglym powiklaniem martwiczego zapalenia jelit w naszym materiale byla niedroznośc na tle zwezenia jelit.

Zmiany torbielowate i guzy jajników u dziewczynek

Cel pracy Określenie czestości wystepowania zmian nowotworowych i nienowotworowych u dziewczynek ze zmianami torbielowatymi i guzami jajnikow. Material i metody W Klinice Chirurgii Dzieciecej AMB w latach 2001–2006 leczono 36 dziewczynek z powodu rozpoznanych badaniem USG zmian torbielowatych jajnikow. Autorzy omawiają badania diagnostyczne, leczenie zachowawcze oraz wskazania do leczenia operacyjnego. Przedstawiają odlegle wyniki leczenia zachowawczego. Wyniki W grupie 36 dziewczynek u 24 (66%) stwierdzono proste torbiele jajnika, u 12 (34%) stwierdzono zmiany nowotworowe jajnika, u 10 (84%) byly to zmiany lagodne. 11 (48%) dziewczynek z torbielami jajnika wymagalo leczenia chirurgicznego. Wnioski W naszym materiale wiekszośc zmian w jajnikach u dziewczynek stanowily proste torbiele. Wśrod zmian nowotworowych przewazaly zmiany o charakterze lagodnym. Rokowanie u dziewczynek jest zwykle dobre, nawet w przypadkach zaawansowanych zmian nowotworowych. Postepowanie terapeutyczne powinno byc dobrane indywidualnie i uwzglednic zachowanie plodności. Resekcja macicy i totalna omentektomia w kazdym przypadku zlośliwego guza jajnika nie są konieczne u dzieci.