Michał Wróbel

The impact of beaver ponds on tree stand in a river valley

The impact of beaver ponds on tree stand in a river valley The number of beavers in Poland rapidly increases which may result in conflicts between man and beavers. Despite the fact that beaver ponds play important role in increasing of biodiversity, water retention and soil moisture, they may also cause the die out of tree stands in river valleys and lead consequently to disappearance of typical riparian forest communities. Field studies demonstrated that long term flooding inhibited tree growth. Many trees died after 2 years of flooding. Long flooding caused the death of 80% of trees. Wpływ stawów bobrowych na drzewostan w dolinie rzecznej W artykule podjęto problem wpływu budowli piętrzαcych wznoszonych na ciekach przez bobry na otaczajαcy drzewostan. Przedstawiono wyniki pomiarów przyrostów rocznych drzew rosnácych w zasięgu zalewu, a także oszacowano stan zdrowotny drzewostanu, będαcego pod wpływem podniesienia poziomu wody. Badania przeprowadzono na ciekach płynαcych przez Nadleśnictwo Browsk, położone w północnej części Puszczy Białowieskiej. Liczebność bobrów w Polsce gwałtownie wzrasta, co może w najbliższych latach skutkować nasileniem występowania sytuacji konfliktowych między człowie-kiem a bobrami. Pomimo, że stawy bobrowe pełniα ważnα rolę w zwiększaniu różnorodności biologicznej, w zwiększaniu retencji wodnej, zwiększaniu uwilgotnie-nia gleby, to jednak na terenach leśnych doprowadzajα do zamierania drzewosta-nów w dolinie rzecznej, w wyniku czego dochodzi do powstawania wylesionych dolin i zanikania typowych leśnych zbiorowisk przyrzecznych. Przeprowadzone prace terenowe wykazały, że na terenach zalewu gwałtownie obniza się przyrost drzew, wiele z drzew już po 2 latach zalewania zamiera. Długotrwałe zalewanie doprowadziło do zamarcia blisko 80% drzew.

The use of hydrogel in afforestation of postindustrial areas.

The use of hydrogel in afforestation of postindustrial areas Some areas intended for afforestation are characterised by a lack of moisture and mineral nutrients. One of the approaches to improve water retention capacity of soils is the use of hydrogels (polymer soil conditioners). The presented experiment was performed with 4 different methods of hydrogel applications and control in a post-industrial area - a dumping ground of the Brown Coal Mine Bełchatów (Forest District Administration Bełchatów). The Aquaterra product (pure hydrogel) and hydrogel with nutrients (Terra Vit) produced by Terra-Gubin company were used in all experiments. From 292 to 306 one-year old seedlings of Pinus sylvestris L. of an average height of 80-101 mm were planted in each plot. The influence of hydrogel application method on successful afforestation and growth of seedling was analyzed after the first vegetation year. Maximum number of survived seedlings (93.3%) was observed for hydrogel applied through roots coating, minimum (72.4%) for hydrogel with fertilizers applied under plants. Results obtained for pure hydrogel surface application (89.1%) and pure hydrogel applied under plants (85.3%) can be compared with results from control plot (89.7%). Mean heights of surviving seedlings were similar (128-130 mm) for root coating, and both methods of hydrogel application under plants, in contrast with surficial hydrogel application (117 mm) and control where they were minimal (111 mm). Mean height increments in surviving seedlings were minimum in control plot (31 mm), and similar (38-40 mm) for root coating and surface application. The best results of height increments (47 mm) were obtained when hydrogel mixed with fertiliser was applied under plants. To sum up, in view of plant survival the best method of polymer soil conditioner (hydrogel) application was root coating; this method gave also satisfactory increments of plant height. Użycie hydrożelu na terenach poprzemysłowych przeznaczonych do zalesienia Na niektórych terenach przeznaczonych do zalesienia występuje brak wody i niedobór substancji pokarmowych. Jednym ze sposobów poprawy pojemności wodnej gleb jest wykorzystanie hydrożeli (polimerowych kondycjonerów glebowych). Prezentowane wyniki uzyskano, realizując na zalesianych powierzchniach składowiska kopalni węgla brunatnego w Bełchatowie doświadczenia z wykorzystaniem czterech metod aplikacji hydrożelu oraz doświadczenia kontrolnego. W przeprowadzonych eksperymentach wykorzystano hydrożel o handlowej nazwie Aquaterra bez domieszek oraz hydrożel z domieszką związków nawozowych (Terra Vit), aplikowane do gleby o składzie granulometrycznym odpowiadającym piaskowi słabogliniastemu. Na 5 poletkach doświadczalnych wysadzono od 292 do 306 jednorocznych sadzonek Pinus sylvestris L. o średniej wysokości 80-101 mm. Wpływ aplikacji hydrożelu na skuteczność zalesienia i wzrost sadzonek poddano analizie po pierwszym roku wegetacji. Najwięcej sadzonek, które przetrwały po I roku wegetacji (93,3%), zaobserwowano na poletku, na którym hydrożel zastosowano w postaci pokrywającego korzenie roztworu wodnego, najmniej (72,4%), gdy hydrożel z dodatkiem związków nawozowych zastosowano jako posypkę. Wyniki stosowania hydrożelu bez domieszek aplikowanego powierzchniowo (89,1%) oraz jako podsypka (85,3%) są porównywalne z uzyskanymi na poletku kontrolnym (89,7%). Średnia wysokość przetrwałych sadzonek są porównywalne (128-130 mm) w przypadku stosowania nakorzeniowej aplikacji roztworu hydrożelu i obu metod podsypki (czysty hydrożel i hydrożel z posypką) w porównaniu z metodą powierzchniową (117 mm) i poletkiem kontrolnym, gdzie były najmniejsze (111 mm). Średnie przyrosty pomierzone po roku od nasadzeń były najmniejsze na poletku kontrolnym (31 mm), porównywalne (38-40 mm) z uzyskanymi, gdy korzenie pokrywano roztworem i hydrożel stosowano powierzchniowo. Największe przyrosty (47 mm) uzyskano, stosując metodę podsypki hydrożelu z nawozami. Podsumowując: ze względu na przetrwalność sadzonek (udatność nasadzeń) za najlepszą metodę stosowania hydrożelu można przyjąć pokrywanie korzeni sadzonek jego roztworem. Metoda ta daje również zadowalające przyrosty sadzonek po pierwszym roku wegetacji.

The influence of drought on the water uptake by Scots pines (Pinus sylvestris L.) at different positions in the tree stand

Abstract Periodically occurring drought is typical for the climate of Poland. In habitats supplied exclusively with rain water, tree stands are frequently exposed to the negative effects of water deficit in the soil. The aim of this study was to examine the water uptake and consumption of two individual Scots pine trees under drought conditions. The trees were located at different positions within the stand and at the time of study were over 150 years old. Soil moisture, availability of soil water and the quantity of water uptake by the individual trees were examined by measuring the water velocity inside the trunks (Thermal Dissipation Probe method). Two periods of intense drought occurred in the summer 2006 only a few days apart. Before the drought, pine No. 1 (dominant) took up 66.7 dm3 water per day and pine No. 2 (co-dominant) took up 52.3 dm3 per day. The observed responses of the examined pines to the first period of drought were similar: the low soil water content resulted in a suppression of water uptake in both trees. After the end of the drought period however, the recovery responses of the two trees were different. Pine No. 1 resumed water uptake at values similar to those before the drought. Pine No. 2 on the other hand did not resume water uptake. We conclude that in case of this second tree the vegetative season possibly ended already at the end of June.

The impact of beaver ponds on water resources in the catchment area in the Browsk Forest District - a case study

Wpływ stawów bobrowych na zasoby wodne zlewni na przykładzie badań w Nadleśnictwie Browsk The impact of beaver ponds on water resources in the catchment area in the Browsk Forest District - a case study The aim of the research was to estimate changes in the water resources in a river valley after the construction of reservoirs in the framework of the small-scale water retention program and dams on watercourses by beavers. A comparison of beaver ponds and reservoirs was made to show their effectiveness in increasing water resources. The research was conducted on watercourses running through the territory of the Browsk Forest District in the Białowieża Primeval Forest. Measurements of the depth of groundwater levels were carried out on study plots established in 2004 being under the impact of artificial dams and those made by beavers. The measurement results enabled determination of the volume of stored water and raising the groundwater level on the land adjoining the flooded areas. The research confirmed that beaver ponds created as a result of expanding the existing man-made hydrotechnical structures have markedly larger area and store more water. On the other hand, the advantage of man-made reservoirs is that they are being constructed for a specific purpose so that their impact on the environment can be planned. In areas where the population of beavers is high, water retention caused by them should be sufficient in those sections of watercourses where water flows all year long. The human activity aimed to increase water retention should take place in those fragments of watercourses where water flows seasonally, especially in headwater areas.