Mirjam de Klerk

Developments in home-care use. Policy and changing community-based care use by independent community-dwelling adults in the Netherlands

Reforms have recently been introduced in the Dutch care system in order to constrain the rising expenditure on long-term care. In this study we examined changes in community-based care use between 2004 and 2011 and changes in the explanatory effects of its determinants (health, personal and facilitating factors) that may result from these reforms. The study drew on care use registration data linked to data from national health surveys and income data from the tax authorities. Changes in community-based care use determined by health, personal and facilitating factors between 2004 and 2011 were studied. Changes in determinants were investigated by incorporating time-interaction terms of each determinant in logistic regression models. The main findings show among other things that the use of community-based care did not increase between 2004 and 2011 if allowances made for the increase in the number of (elderly) older people. The role of income and household composition has changed the most (and to a lesser extent the role of age and physical impairments). Care use decreased among individuals with high incomes and increased among single persons. The changes in community-based care use and in the role of income and household composition could be due to changes in eligibility for care, in which the applicants personal situation is given a more prominent role alongside health considerations.

Influence of municipal policy and individual characteristics on the use of informal and formal domestic help in the Netherlands

BACKGROUND The responsibility for care and social support in the Netherlands has been decentralized to the municipalities, on the assumption that they are able to organise care and social support more effectively and efficiently. Municipalities are responsible for offering citizens the social support they need. They have policy discretion to decide how and to what extent they encourage and support the use of informal help. This article explored whether the local policy focus on informal or formal help influences the actual take-up of domestic help. METHODS Data on 567 physically disabled people who use informal or formal help in the household were linked to local policy data in 167 municipalities. We performed multilevel multinomial regression analyses. Since we expected that local policy will have more influence on people with slight or moderate disabilities, cohabitees and people aged under 75, cross-level interaction terms were included between characteristics of local policy and of individuals. RESULTS The findings reveal differences between municipalities in their policy on support and differences in the use of formal or informal support between municipalities. CONCLUSIONS We found no relationship between local emphasis on informal help and the use of informal help. Possible explanations: some people have a small social network, people using informal help did not apply for municipality support or even do not know the possibility exists.

Het recht op passende zorg en ondersteuning: ervaringen met onafhankelijke cliëntondersteuning

SamenvattingSinds jaar en dag blijkt het vaak moeilijk voor mensen met beperkingen om de weg te vinden naar passende zorg en ondersteuning. De Nederlandse wetgever besloot om onafhankelijke cliëntondersteuning in diverse wetten te verankeren. Belangrijk, want onafhankelijk cliëntondersteuners kunnen helpen om de weg te vinden. Wat zijn de eerste ervaringen sinds 2015? Werkt het?

Wat willen mensen doen om een ander te helpen

SamenvattingDe hulpverlening aan ouderen en mensen met beperkingen staat aan de vooravond van grote veranderingen. Mensen die hulp nodig hebben zullen meer beroep moeten doen op personen uit hun omgeving. Dit leidde de afgelopen tijd tot veel commotie in kranten en op tv. Staatssecretaris van Rijn gaf aan dat mensen hun buurman niet onder de douche hoeven te zetten, maar de onrust onder burgers is hiermee niet meteen weggenomen. De vraag die we in deze bijdrage stellen is wat burgers willen doen voor een ander. Van mensen wordt verwacht dat ze hulp bieden aan hulpvragers binnen hun sociale netwerk, maar willen zij dat eigenlijk wel?

DE BEKENDHEID VAN MANTELZORGERS MET VOORZIENINGEN TER ONDERSTEUNING VAN HULPBEHOEVENDEN

In dit artikel wordt nagegaan in hoeverre mantelzorgers bekend zijn met voorzieningen voor hulpbehoevenden en in hoeverre dit samenhangt met uiteenlopende kenmerken van die mantelzorgers, de hulpbehoevende en de geleverde zorg. De gegevens zijn afkomstig van de studie ‘Informele hulp 2007’ van het Centraal bureau voor de Statistiek en het Sociaal en Cultureel Planbureau (N=2646). De subpopulatie (N=1011) bestond uit mantelzorgers die de hulpbehoevende voor wie zij zorgen, hielpen met het regelen van collectief gefinancierde ondersteuning. De helft van de mantelzorgers weet niet goed waar hij of zij terecht kan voor het regelen van voorzieningen voor de hulpbehoevende en meer dan de helft is niet goed op de hoogte van beschikbare regelingen in de gemeente. Mannelijke, laagopgeleide, jongere mantelzorgers die in de stad wonen en mantelzorgers die een ouder, schoonouder of een ander familielid verzorgen of zwaarder belast zijn, zijn minder vaak op de hoogte van voorzieningen. Een geringere bekendheid bij de mantelzorger hangt eveneens samen met alleen (of samen met andere informele hulpverleners) voor de hulpbehoevende zorgen, hulp bieden aan een chronisch zieke en met het verlenen van hulp omdat er geen alternatief is. Deze inzichten pleiten ervoor dat (lokale) overheden en professionals informatie specifieker op deze helpers richten, zeker als er maar één mantelzorger is, zodat hulpbehoevenden de juiste ondersteuning krijgen.Trefwoorden: mantelzorg, voorzieningen, hulpbehoevenden, AWBZ, Wmo, sociale zekerheidAbstractAcquaintance of informal caregivers with supportive services for care recipients This article elaborates on the acquaintance of informal caregivers with supportive services, focussed on the one they care for, and how this can be declared by several factors. The data come from the study ‘Informal care 2007’ from Statistics Netherlands (CBS) (N=2646). The population (N=1011) consisted of informal caregivers who helped the care receiver with arranging the concerning services. Most of the informal caregivers (92%) eventually say it is clear where they can request for services. Half of them, however, does not know where to go for arranging services and even more do not feel informed sufficiently about regulations in the municipality. Caring for a chronically ill person is related to being less acquainted with the services, as well as the motivation to help due to a lack of an alternative or the lack of a social or professional network. Men, lower-educated and younger informal caregivers from the city turn out to be less acquainted with the available services as well as caregivers caring for their parents or other relatives. These results argue for more focus of (local) governments and professionals on the specific informal caregivers at risk, especially those provide help on their own.