Nathalie I. R. Hugenholtz

Effectiveness of e-learning in continuing medical education for occupational physicians

Background Within a clinical context e-learning is comparable to traditional approaches of continuing medical education (CME). However, the occupational health context differs and until now the effect of postgraduate e-learning among occupational physicians (OPs) has not been evaluated. Aim To evaluate the effect of e-learning on knowledge on mental health issues as compared to lecture-based learning in a CME programme for OPs. Methods Within the context of a postgraduate meeting for 74 OPs, a randomized controlled trial was conducted. Test assessments of knowledge were made before and immediately after an educational session with either e-learning or lecture-based learning. Results In both groups, a significant gain in knowledge on mental health care was found (P < 0.05). However, there was no significant difference between the two educational approaches. Conclusion The effect of e-learning on OPs mental health care knowledge is comparable to a lecture-based approach. Therefore, e-learning can be beneficial for the CME of OPs.

Effect of an EBM course in combination with case method learning sessions: an RCT on professional performance, job satisfaction, and self-efficacy of occupational physicians

ObjectiveAn intervention existing of an evidence-based medicine (EBM) course in combination with case method learning sessions (CMLSs) was designed to enhance the professional performance, self-efficacy and job satisfaction of occupational physicians.MethodsA cluster randomized controlled trial was set up and data were collected through questionnaires at baseline (T0), directly after the intervention (T1) and 7xa0months after baseline (T2). The data of the intervention group [T0 (nxa0=xa049), T1 (nxa0=xa031), T2 (nxa0=xa029)] and control group [T0 (nxa0=xa049), T1 (nxa0=xa028), T2 (nxa0=xa028)] were analysed in mixed model analyses. Mean scores of the perceived value of the CMLS were calculated in the intervention group.ResultsThe overall effect of the intervention over time comparing the intervention with the control group was statistically significant for professional performance (pxa0<xa00.001). Job satisfaction and self-efficacy changes were small and not statistically significant between the groups. The perceived value of the CMLS to gain new insights and to improve the quality of their performance increased with the number of sessions followed.ConclusionAn EBM course in combination with case method learning sessions is perceived as valuable and offers evidence to enhance the professional performance of occupational physicians. However, it does not seem to influence their self-efficacy and job satisfaction.

Drie vragenlijsten voor diagnostiek van depressie en angststoornissen

samenvattingDit artikel beschrijft de praktische en technische kwaliteit van drie vragenlijsten die angst- en depressiesymptomen meten. Het zijn de veelgebruikte Vierdimensionale Klachtenlijst (4DKL), de Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) en de Depressie Angst Stress Schaal (DASS). Deze vragenlijsten kunnen de bedrijfsarts ondersteunen in de herkenning van angststoornissen en depressie bij werknemers die verzuimen door een psychische aandoening. Om de kwaliteit van de drie lijsten in dit opzicht te beoordelen, zijn recente studies naar de kwaliteiten van deze lijsten bij actief werkenden en werknemers die verzuimen door een psychische aandoening samengevoegd en geanalyseerd. De drie lijsten blijken betrouwbaar en valide angst en depressie te meten. Bovendien blijken de HADS en de DASS gebruikt te kunnen worden om bij werknemers die verzuimen door een psychische aandoening, angststoornissen en depressie uit te sluiten.

EBM E-learning: Feasible and Effective for Occupational Physicians in Different Countries

Objectives Although evidence-based medicine (EBM) is a useful method for integrating evidence into the decision-making process of occupational physicians, occupational physicians lack EBM knowledge and skills, and do not have the time to learn the EBM method. In order to enable them to educate themselves at the time and place they prefer, we designed an electronic EBM course. We studied the feasibility and utility of the course as well as its effectiveness in increasing EBM knowledge, skills, and behaviour. Methods Occupational physicians from various countries were included in a within-subjects study. Measurements were conducted on participants EBM knowledge, skills, behaviour, and determinants of behaviour at baseline, directly after finishing the course and 2 months later (n = 36). The feasibility and utility of the course were evaluated directly after the course (n = 42). Results The course is applicable as an introductory course on EBM for occupational physicians in various countries. The course is effective in enhancing EBM knowledge and self-efficacy in practising EBM. No significant effect was found on EBM skills, behaviour, and determinants of behaviour. After the course, more occupational physicians use the international journals to solve a case. Conclusion An electronic introductory EBM course is suitable for occupational physicians. Although it is an effective method for increasing EBM knowledge, it does not seem effective in improving skills and behaviour. We recommend integrating e-learning courses with blended learning, where it can be used side by side with other educational methods that are effective in changing behaviour.

Prognose van verzuimduur bij psychische aandoeningen

samenvattingAls tweede in een reeks van artikelen over psychische vermoeidheid in de arbeidsituatie (PVA) (www.psychischenwerk.nl), geeft dit artikel een overzicht van vier PVA-studies naar de prognose en prognostische factoren van verzuimduur bij psychische aandoeningen. Uit het overzicht blijkt dat de prognose van verzuimduur verschilt tussen de studies. Verschillen in verzuimduur en ernst van de aandoening bij aanvang van de studie lijken de verschillen in prognose deels te verklaren. Een werknemer met een ‘lichte’ overspanning die nog maar kort verzuimt, hervat het werk sneller dan een werknemer met een ernstige psychische aandoening die al langere tijd verzuimt. Andere ziektegerelateerde factoren zoals concentratieproblemen en veel depressieve klachten, omgevingsfactoren zoals een passieve leidinggevende en persoonsfactoren zoals geslacht, hoge leeftijd en hoge opleiding blijken een trage werkhervatting te voorspellen. De kennis over prognose en prognostische factoren biedt handvatten voor de bedrijfsarts bij de herkenning en begeleiding van werknemers die langdurig dreigen uit te vallen.

What do referred patients with upper extremity musculoskeletal disorders expect of a multidisciplinary treatment and what is the perceived value

Purpose. To describe reasons for not starting and to determine expectations and perceived value of multidisciplinary treatment among referred patients, sick-listed due to upper extremity musculoskeletal disorders Method. Twenty-six randomly chosen referred patients who did not start the treatment were interviewed by telephone to identify their reasons for not starting and 24 randomly chosen patients who participated in the treatment were interviewed face-to-face to explore their expectations and experiences of multidisciplinary treatment. Results. Reasons for not starting the treatment are mainly intrinsic to the treatment. The most important reason was that the treatment was thought to be too psychological in nature. Most treated patients had no prior expectations but saw it as a last resort for their complaints. The psychological (cognitive-behavioural) component was perceived as the most useful part that acquired the ability to cope with their complaints and developed an increased self-awareness. Most treated patients are satisfied, although some said the treatment did not meet their expectations, because their complaints had not disappeared. Conclusion. The most important reason for not starting the treatment was the assumption that the treatment is too psychological in nature, while in treated patients the psychological sessions were perceived as most useful treatment component.

Stimuleren van evidence-based werken in de bedrijfsgeneeskundige praktijk

SamenvattingIn dit onderzoek is het effect van invoering van evidence-based medicine (EBM) in de praktijk van bedrijfsartsen geëvalueerd. De interventie bestond uit een EBM-cursus en een periode van vier maanden waarin bedrijfsartsen deelnamen aan tweewekelijkse gestructureerde patiëntenbesprekingen waarin zij hun eigen casuïstiek en literatuurzoektochten bespraken. Elke maand waren de deelnemers verplicht om zoektochten in de literatuur te verrichten. Door middel van een gerandomiseerd en gecontroleerd onderzoek is het effect vier en zeven maanden na de start van de interventie gemeten. Uitkomstmaten waren toename van kennis en vaardigheden in EBM en zelfgerapporteerde toepassing van EBM. Daarnaast werd ook de kwaliteit van advies bij verzuimbegeleiding gemeten. Het bleek dat kennis en vaardigheden in EBM significant verbeterden, zowel direct na de interventieperiode als ook drie maanden later, vergeleken met de controlegroep. De kwaliteit van de adviezen bij verzuimbegeleiding verbeterde na twee maanden, maar na vier maanden zwakte het effect van de invoering van EBM op de adviezen af. Er werd geen effect gevonden op prognoseinschattingen van verzuimduur.

Evidence-based patiëntenbespreking

SamenvattingEvidence-based patiëntenbespreking is een nieuwe vorm van intercollegiaal overleg voor bedrijfsartsen.

Effectiviteit van persoonsgebonden interventies bij verzuim door psychische aandoeningen

samenvattingDit artikel geeft een overzicht van vijf studies over de effectiviteit van persoonsgebonden interventies bij werknemers die verzuimen door psychische aandoeningen. De bestudeerde interventies verschillen in betrokken disciplines, duur, intensiteit en frequentie. De inhoud van de interventies is echter in grote lijnen hetzelfde. Er wordt gebruikgemaakt van cognitief-gedragsmatige principes. Daarnaast zijn klachtenreductie en werkhervatting centrale doelen. Voor realisatie van het tweede doel wordt de werknemer aangezet belemmeringen voor de werkhervatting te inventariseren, oplossingen te bedenken en werkactiviteiten volgens een vooraf vastgesteld en tijdcontingent plan op te bouwen. De interventies blijken werkhervatting te bespoedigen maar geen effect te hebben op het herstel van psychische klachten. Implicaties voor bedrijfsartsen worden beschreven.

RSI-patiënten over multidisciplinaire behandeling

SamenvattingIn dit kwalitatieve onderzoek wordt de effectiviteit van een multidisciplinair werkhervattingsprogramma vanuit het perspectief van de patiënten onderzocht. Ten eerste is nagegaan welke redenen RSI-patiënten hebben om niet te starten met zon programma. Ten tweede zijn de ervaringen van deelnemers over de werkzaamheid van het programma in kaart gebracht. Telefonische en face-toface interviews werden afgenomen met respectievelijk 26 en 24 respondenten. De voornaamste reden waarom RSI-patiënten niet starten met het programma is omdat men de inhoud van het programma ‘te psychologisch’ vindt. Deelnemers aan het programma ervaren het psychologische programmaonderdeel juist als meest effectief. Het leren omgaan met de klachten en het krijgen van meer zelfinzicht zorgt voor vermindering van (pijn)klachten en beperkingen in het dagelijks leven en heeft daarmee een positief effect op terugkeer naar werk.