Öznur Küçük

Acute kidney injury in a single neonatal intensive care unit in Turkey.

BackgroundAlthough advances in perinatal medicine have increased the survival rates of critically ill neonates, acute kidney injury (AKI) is still one of the major causes of mortality and morbidity in neonatal intensive care units. This study aimed to determine the prevalence of AKI and analyze demographic data and risk factors associated with the mortality or morbidity.MethodsOf 1992 neonates hospitalized between January 2009 and January 2011, 168 with AKI were reviewed in the study. The diagnosis of AKI was based on plasma creatinine level >1.5 mg/dL, which persists for more than 24 hours or increases more than 0.3 mg/dL per day after the first 48 hours of birth while showing normal maternal renal function.ResultsThe prevalence of AKI was 8.4%. The common cause of AKI was respiratory distress syndrome, followed by sepsis, asphyxia, dehydration, congenital anomalies of the urinary tract, congenital heart disease, and medication. The prevalence of AKI in neonates with birth weight lower than 1500 g was about three-fold higher than in those with birth weight higher than 1500 g (P<0.05). Pregnancy-induced hypertension, preterm prolonged rupture of membranes, and administration of antenatal corticosteroid were associated with increased risk of AKI (P<0.05). Umbilical vein catheterization, mechanical ventilation and ibuprofen therapy for patent ductus arteriosus closure were found to be associated with AKI (P<0.05). The overall mortality rate was 23.8%. Multivariate analysis revealed that birth weight less than 1500 g, mechanical ventilation, bronchopulmonary dysplasia, anuria, and dialysis were the risk factors for the mortality of infants with AKI.ConclusionsPrenatal factors and medical devices were significantly associated with AKI. Early detection of risk factors can reduce the mortality of AKI patients.

Pityriasis rosea: a natural history of pediatric cases in theCentral Anatolia Region of Turkey*

BACKGROUND/AIM This study aimed to evaluate the demographic, clinical, and epidemiological features of pityriasis rosea (PR) in a cohort of 46 children in Yozgat, a city in the Central Anatolia Region of Turkey. MATERIALS AND METHODS Forty-six children with PR were monitored at regular intervals (1, 2, 4, and 12 weeks) for 3 months from the time of diagnosis. A complete evaluation of the patient was performed at each visit. RESULTS The average age of patients at time of diagnosis was 12 ± 3.9 years. Cases were most common in the winter (rainy, snowy months; n = 14, 31%). Fifteen patients had a medical history significant for the presence of upper respiratory tract infection, while skin PR manifestations were preceded by drug intake in a second group of 15 patients. The presence of a herald patch was observed in 78.3% of patients, most frequently on the trunk (n = 23). Pruritus occurred in 75% of patients. Median PR duration was 3 weeks (range: 1-20 weeks). CONCLUSION The course of PR is similar in Turkish children and adults. The high prevalence of pruritus in children with PR in Turkey was also significant. Further evaluation of this finding comparing adults and children is now required.

A Survey Study on Families Child Car Safety Seats Usage and Awareness

ÖZET Amaç: Bu çalışmada, ebeveynlerin çocuk oto güvenlik koltuğu (ÇOGK) kullanım oranları ve bu konu hakkındaki bilgi düzeyleri değerlendirildi. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya, çocuk polikliniğine başvuran 250 ebeveyn alındı. “Sosyodemografik özellikler”, “çocuk oto güvenlik koltuğu (ÇOGK) kullanımını etkileyen faktörler”, “ÇOGK kullanımı” ve “ÇOGK kullanımı ile ilgili bilgiler” hakkındaki 22 soruluk anket, yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulandı. Varyans analizine yönelik olarak t-test, sürekli değişkenler için iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi kullanıldı. Kesikli ve kategorik değişkenlere yönelik olarak ki-kare testi uygulandı. Bulgular: Ebeveynlerin %93.6’sı ÇOGK hakkında bilgi sahibi olup, %80.8’i ÇOGK kullanıyor, %12.8’i ise kullanmıyordu. Gelir düzeyi yüksek olan ebeveynlerin ÇOGK kullanım oranı yüksekti (p < 0,05). Ebeveynlerin eğitim durumu da ÇOGK kullanımı ile doğru orantılıydı (p < 0,05). ÇOGK’nin doğru yerleşimini ailelerin %98’i biliyordu. ÇOGK’nu çocuğun yaşına uygun olarak değiştiren ebeveynlerin oranı %53.5 idi. Yaşa uygun olarak değiştirilmesi gereksinimi hakkındaki bilgi düzeyi geliri orta ve iyi düzeyde olanlarda ve babanın eğitimi yükseköğrenim düzeyinde olanlarda daha yüksekti (p < 0,05). ÇOGK kullanmanın kanuni zorunluluk olduğunu bilenlerin oranı %88.6 idi. ÇOGK hakkındaki bilgiyi ebeveynlerin %37’si internetten, %33’ü medya yoluyla, %27’si ise çevresindeki kişilerden edinmişti. Hekim tavsiyesiyle bilgi sahibi olanların oranı oldukça düşüktü (%3). Sonuç: Ebeveynlerin eğitim ve gelir düzeylerindeki artış ÇOGK kullanımını artırarak çocuk yaralanma ve ölümlerini azaltabilir. Tıp öğrencilerine tıp eğitiminde ve ebeveynlere rutin çocuk vizitlerinde çocuk güvenliği ve ÇOGK kullanımı hakkında bilgi verilmelidir CAYD 2014;1(2):87-95. Anahtar Kelimeler: Aile, bilgi düzeyi, çocuk oto güvenlik koltuğu, trafik kazaları

İŞTAHSIZLIĞI OLAN ÇOCUKLARDA DEMİR EKSİKLİĞİ ANEMİSİ SIKLIĞI

Amac: Cocuklarda hem psikomotor hem de zihinsel fonksiyonlarda bozulmaya sebep olabilen demir eksikligi anemisinin istahsiz cocuklardaki sikligini arastirilmasi planlandi. Yontemler: Istahsizlik sebebiyle getirilen cocuklarin tam kan sayimi ve ferritin degerleri geriye donuk olarak incelendi. Yas grubuna uygun hemoglobin degeri -2 SD altinda ve ferritin duzeyi 12 ng/ml altinda olan vakalar demir eksikligi anemisi olarak kabul edildi. Bulgular: Yaslari 6 ay ile 17 yas arasinda 428 cocuk degerlendirildi. Cocuklarin 202’si (%47,2) erkek ve 226’si (%52,8) kizdi. Cocuklar yaslarina gore 4 grupta incelendi: 1) 6 ay-2 yas (n=193), 2) 3-6 yas (n=142), 3) 7-11 yas (n=67) ve 4) 12-17 yas (n=26). Cocuklar ferritin degerlerine gore 3 gruba ayrildi: Grup 1: ≥12 ng/ml (n=299), Grup 2: 6-12 ng/ml arasinda (n=95) ve Grup 3: ≤6 ng/ml (n=34). Ferritin degeri ≤12 ng/ml olan cocuklarda demir eksikligi anemisi orani %30,1 olarak bulundu. Yas gruplari ve cinsiyet ile anemi sikligi arasindaki iliski istatistiksel olarak anlamli degildi (p≥0,05). Sonuc: Demir eksikligi anemisi cocuklarda her yasta sik gorulebilen bir beslenme soru- nudur. Istahsizligi olan cocuklarda demir eksikligi varligi arastirilmalidir.

Çocuklarda HBV Aşısının Koruyuculuk Oranı ve Anti-HBs Değerlerinin Yaş ve Cinsiyet İle Olan İlişkisi

Objective: The study was aimed to investigate the relationship between seroprotective ratio-Anti-HBs values of HBV vaccine and agegender in children. Method: Seven months and older-aged 143 children who underwent a three-dose HBV vaccination schedule were included in the study with family consent. Children having the last vaccination within the last month were excluded. Children were divided into 4 groups: 7-24 months, 25-48 months, 49-60 months and above 61 months. HBsAg and Anti-HBs levels were determined in all cases. Results: The seroprotective ratio of Anti-HBs values of the patients with the mean age of 73.09 months was detected as %80.14. The average values for Anti-HBs were 134.8 mIU/mL for male and 154.5 mIU/mL for female patients. No statistically significant difference between age gorups and sexes in terms of Anti-HBs positivity was observed. Conclusion: Immunization activities should be continued without interruption and the vaccination efficacy should be monitored consistently by studies