P. van den Hombergh

Practice visits as a tool in quality improvement: mutual visits and feedback by peers compared with visits and feedback by non-physician observers.

OBJECTIVE: To evaluate and compare the effects of two programmes of assessment of practice management in a practice visit: mutual visits and feedback by peers compared with visits and feedback by non-physician observers. DESIGN: Prospective, randomised intervention study, with follow up after one year. SETTING: General practices in the Netherlands in 1993 and 1994. SUBJECTS: A total of 90 general practitioners (GPs) in 68 practices; follow up after one year comprised 81 GPs in 62 practices. MAIN MEASURES: Scores on indicators and dimensions of practice management in the visit instrument to assess practice management and organisation (a validated Dutch method to assess practice management in a practice visit). Change was defined as the difference in score between the first visit and the visit after one year on 208 indicators and on 33 dimensions of practice management. RESULTS: Data of 44 mutual visits by peers were compared with data of 46 visits by non-physician observers. After a year both programmes showed improvements on many aspects of practice management, but different aspects changed in each of the two programmes. After mutual practice visits, GPs scored significantly higher on content of the doctors bag, on collaboration with colleagues, on collaboration with other care providers, and on accessibility of patient information than after a visit by a non-physician observer. The visits by non-physician observers resulted in a higher score on extent of use of records and on assessment on outcome and year report. CONCLUSION: Change after mutual practice visits and feedback by peers is more marked than after a visit and feedback by a non-physician observer.

Is de praktijkvoering van de huisarts gebaat bij tropenartservaring?huisartspraktijkvisitatiepraktijkvoering

SamenvattingDoel Vaststellen van verschillen tussen praktijken en hun huisartsen met en zonder tropenervaring op het gebied van hun praktijkvoering.Opzet Transversaal onderzoek in 542 praktijken bij 909 huisartsen gevisiteerd tussen 1999 en 2001 met het VisitatieInstrument Praktijkvoering (VIP). Huisarts, praktijkassistente, patiënten en een visitator beantwoordden vragen over 385 indicatoren verdeeld over 60 dimensies van de praktijkvoering.Resultaten Op meer dan 90% van de dimensies en indicatoren werd geen verschil tussen praktijken en hun huisartsen met of zonder tropenervaring gevonden. Ex-tropenhuisartsen hebben meer dan drie jaar ziekenhuiservaring in Nederland, werken vaker in een groter samenwerkingsverband en op het platteland, zijn vaker apotheekhoudend en werken vaker in deeltijd met minder consulten per dag. De voltijds werkende ex-tropenhuisarts werkt bijna twee uur minder per week, maar ervaart toch een hogere fysieke werkbelasting. Hij heeft niet meer instrumentarium, niet meer EHBO-voorzieningen, doet niet meer medische verrichtingen en diagnostiek in eigen beheer en blijkt minder te delegeren aan de praktijkassistente. In zijn praktijk zijn meer afspraken met de tweede lijn en de praktijk is beter georganiseerd, maar de patiënt is minder tevreden over zijn spreekuurorganisatie. Hij besteedt minder tijd aan vakliteratuur.Conclusie De drie jaar tropenervaring van de huisarts en de meer dan drie jaar ziekenhuiservaring in Nederland leidden niet tot belangrijke verschillen in praktijkvoering vergeleken met de huisartsen zonder tropenervaring. De praktijkkeuze is anders en de tropenhuisarts lijkt meer moeite te doen om de regie rond de zorg in eigen hand te houden.

De uitrusting en organisatie van spoedeisende hulp in de huisartspraktijk en het oordeel van de patiëntonderzoekpraktijkvoeringspoedeisende zorgVipvisitatie

SamenvattingDoel Er is gezocht naar verschillen in uitrusting en organisatie van spoedeisende hulp (SEH) tussen praktijken en huisartsen en de mogelijke samenhang met hun achtergrondkenmerken. Nagegaan is of het oordeel van de patiënt over de service bij SEH samenhangt met de gevonden verschillen.Methode Onder 454 huisartsen in 307 praktijken is een transversaal onderzoek gedaan met het Visitatie Instrument Praktijkvoering (VIP) tussen 1997 en 2000. De VIP bevat 385 indicatoren voor de praktijkvoering, waaronder 41 indicatoren op het gebied van SEH. Determinanten van variatie in de uitrusting en organisatie van SEH werden nagegaan. Er is gebruikgemaakt van vragenlijsten voor huisarts, praktijkassistente en patiënten en van observatie in de praktijk door een getrainde consulente.Resultaten Er bleek belangrijke variatie tussen praktijken en huisartsen in uitrusting voor spoedeisende hulp. Praktijken in steden scoorden op alle dimensies van spoedeisende hulp lager dan meer ruraal gelegen praktijken. Solopraktijken scoorden lager op instrumentarium, maar hoger op de service voor SEH. Een negatief patiëntenoordeel over de ‘bereikbaarheid/beschikbaarheid bij spoed’ hing samen met een lagere score op organisatieaspecten van SEH.Conclusie Praktijken en huisartsen verschillen in uitrusting voor SEH. Patiënten schatten de uitrusting en organisatie van SEH in hun praktijk juist in en kiezen – indien aanwezig – eerder voor een nabijgelegen ziekenhuis.