Paul Herfs

Non-EEA-doctors in EEA-countries: doctors or cleaners?

Background: Migration of non-EEA doctors to EEA-countries has become a common phenomenon. As coordination within the EEA has not yet been established, every EEA-country is re-inventing the wheel of assessment of foreign medical degrees and developing additional programmes for non-EEA doctors. There is hardly any knowledge about assessment procedures in other EEA-countries. Aim: To examine how 10 European Economic Area (EEA) countries deal with non-EEA doctors. Both national and university policies regarding non-EEA doctors were examined. Methods: This was a qualitative study based on two structured questionnaires. One was used for staff members of national health departments and the other was used for staff members of university medical faculties. Staff members from the health departments of mid-European and north European countries, and staff members from universities in Austria, Belgium, Denmark, France, Germany, Norway, Sweden, UK, Spain, and The Netherlands participated in the study. Results: There is no EEA directive concerning non-EEA doctors. Each EEA country, therefore, has devised its own policy towards non-EEA doctors. To enable non-EEA doctors to obtain a full license, thereby preventing them from ending up as unskilled labourers, the health departments in the Nordic countries and the UK have developed a ‘fast-track’ process for non-EEA doctors. In Austria, Belgium, and The Netherlands, however, non-EEA doctors are more dependent on programmes offered by university medical faculties. The situation in Germany is between these two extremes. As a rule, the programmes for non-EEA doctors in Belgium, Germany, and The Netherlands are two to three times longer than in the Nordic countries (18–36 months vs. 12–18 months, respectively). Financial aid is not available in most countries. Conclusion: As the influx of non-EEA doctors is increasing, harmonisation within the EEA is strongly advisable. As long as there is no EEA directive about non-EEA doctors, the assessment procedures (diploma evaluation, medical-knowledge tests, language requirements, length of additional programmes, etc.) need to be coordinated.

Aspects of medical migration with particular reference to the United Kingdom and the Netherlands

BackgroundIn most countries of the European Economic Area (EEA), there is no large-scale migration of medical graduates with diplomas obtained outside the EEA, which are international medical graduates (IMGs). In the United Kingdom however, health care is in part dependent on the influx of IMGs. In 2005, of all the doctors practising in the UK, 31% were educated outside the country. In most EEA-countries, health care is not dependent on the influx of IMGs.The aim of this study is to present data relating to the changes in IMG migration in the UK since the extension of the European Union in May 2004. In addition, data are presented on IMG migration in the Netherlands. These migration flows show that migration patterns differ strongly within these two EU-countries.MethodThis study makes use of registration data on migrating doctors from the General Medical Council (GMC) in the UK and from the Dutch Department of Health. Moreover, data on the ratio of medical doctors in relation to a country’s population were extracted from the World Health Organization (WHO).ResultsThe influx of IMGs in the UK has changed in recent years due to the extension of the European Union in 2004, the expansion of UK medical schools and changes in the policy towards non-EEA doctors.The influx of IMGs in the Netherlands is described in detail. In the Netherlands, many IMGs come from Afghanistan, Iraq and Surinam.Discussion and conclusionsThere are clear differences between IMG immigration in the UK and in the Netherlands. In the UK, the National Health Service continues to be very reliant on immigration to fill shortage posts, whereas the number of immigrant doctors working in the Netherlands is much smaller. Both the UK and the Netherlands’ regulatory bodies have shared great concerns about the linguistic and communication skills of both EEA and non-EEA doctors seeking to work in these countries. IMG migration is a global and intricate problem. The source countries, not only those where English is the first or second language, experience massive IMG migration flows.

Tribune Retention Policy for Ethnic Minority Students

The question of the retention of ethnic minority university students in universities in the Netherlands, especially at the University of Utrecht, is examined. In particular, the cases of Surinamese, Antillian, and Aruban students, foreign refugee students, particularly medical doctors, and Turkish and Moroccan locally educated students are examined. Although each category may have specific problems, ethnic minority students, taken collectively, are not problem students. Given targeted support, they will perform as well as native Dutch students.

Studievoortgangsproblemen van buitenlandse artsen die instromen in een hoger jaar van de opleiding geneeskunde

Buitenlandse artsen van wie de diploma’s niet gelijkgesteld worden door de minister van VWS, vragen veelvuldig toelating tot medische opleidingen om in de toekomst in Nederland als arts te kunnen werken. In de laatste tien jaren hebben meer dan 1000 buitenlandse artsen via de Commissie Instroom Buitenlandse Artsen (CIBA) hiertoe een verzoek ingediend. In 2004 is berekend dat bijna 90% van deze artsen feitelijk start met een aanvullende opleiding geneeskunde.Daar er geen gegevens bekend waren over de voortgang van deze buitenlandse artsen in de aanvullende studietrajecten, is in dit onderzoek het studieverloop van alle 99 ingestroomde buitenlandse artsen in de cohorten 2002 en 2005 door de studieadviseurs geinventariseerd. Gebleken is dat bij 38 studenten sprake was van studieproblematiek; de overige 61 studenten studeerden zonder problemen. De matige beheersing van de Nederlandse taal en de gebrekkige medische kennis en vaardigheden vormden de hoofdmoot van de problematiek. Ook werden attitudeproblemen vastgesteld. Naast de opleidingsgerelateerde problemen signaleerden de studieadviseurs ook problemen rond verblijfsstatus en levensfase (zoals studiefinanciering, huisvesting en zorg voor partner en/of kinderen). Opvallend was dat van de instroom in het cohort van 2002 71% een vluchtelingenstatus had, terwijl van de instroom in het cohort van 2005 het merendeel (57%) in het kader van gezinsvorming in Nederland verbleef. De gemiddelde leeftijd bij de start van de aanvullende studie was 35 jaar.Geadviseerd wordt om aandacht te blijven besteden aan de verbetering van de Nederlandse taal. Tevens is het van belang dat de expertise op het gebied van de begeleiding van buitenlandse artsen door studieadviseurs en studentendecanen niet verloren mag gaan. (Herfs PGP, Haalboom JRE. Studievoortgangsproblemen van buitenlandse artsen die instromen in een hoger jaar van de opleiding geneeskunde. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2008;27(2):90-98.)

Het zelfoordeel van buitenlandse artsen over hun VWS-assessment-competenties bij de start van de opleiding geneeskunde in Nederland

Onder verantwoordelijkheid van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is voor alle buitenlandse artsen met een buiten de Europese Economische Ruimte (EER) behaald diploma, en die in Nederland werkzaam willen zijn als arts, een assessment-procedure ontwikkeld. Deze procedure is per 1 december 2005 ingevoerd en beoogt de kwaliteit van de instroom, gemeten naar Nederlandse maatstaven, te verbeteren. Het assessment bestaat uit twee aspecten: toetsing van algemene kennis en vaardigheden (o.a. Nederlandse taal- en communicatievaardigheid, Engelse leesvaardigheid, kennis van de ICT, kennis van de Nederlandse gezondheidszorg) en toetsing van medische en klinische kennis en vaardigheden. Er zijn vijf mogelijke uitkomsten: kennis is gelijkwaardig, noodzaak van aanvullend programma van een, twee of drie jaar of van volledige opleiding. Onderzocht is hoe de buitenlandse artsen, die in de twee jaren voorafgaand aan de invoering van de assessment-procedure via de Commissie Instroom Buitenlandse Artsen (CIBA)-procedure zijn ingestroomd, zelf hun competenties bij de aanvang van hun aanvullende opleiding geneeskunde beoordelen. In totaal werden 157 buitenlandse artsen aangeschreven waarvan 106 (68%) respondeerden. In het algemeen zijn zij van mening dat het niveau van hun algemene en medische kennis en vaardigheden redelijk aansluit bij de eisen die vanuit de Nederlandse gezondheidszorg gesteld worden. Dit komt echter niet overeen met de indrukken van opleiders. Zij geven aan dat het grootste probleem de beheersing van de Nederlandse taal is. Verbetering daarvan tijdens de opleiding geneeskunde en zelfs daarna is in hun optiek noodzakelijk.

Een goede medische opleiding houdt rekening met de geloofsovertuiging en cultuuropvattingen van studenten

Bij de inrichting van de onderwijsleersituatie dient rekening gehouden te worden met relevante kenmerken van de studentenpopulatie.1 Dat zijn onder meer: vooropleiding, sekse, leeftijd, etniciteit, culturele achtergrond en geloofsovertuiging.