Peter Dieleman

The appropriate use of non-steroidal anti-inflammatory drugs in rheumatic disease: opinions of a multidisciplinary European expert panel

Introduction Given the safety issues of non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAID) and the robustness of guidelines, making treatment choices in daily clinical practice is increasingly difficult. This study aimed systematically to analyse the opinions of a multidisciplinary European expert panel on the appropriateness of different NSAID, with or without the use of a proton pump inhibitor (PPI), in individual patients with chronic rheumatic disease. Methods Using the Research and Development/University of California at Los Angeles appropriateness method, the appropriateness of five (non-)selective NSAID with or without a PPI was assessed for 144 hypothetical patient profiles, ie, unique combinations of cardiovascular and gastrointestinal risk factors. Appropriateness statements were calculated for all indications. Results All options without PPI were considered appropriate in patients with no gastrointestinal/cardiovascular risk factors. Cyclooxygenase-2 selective inhibitors (C2SI) alone and non-selective NSAID plus PPI were preferred for patients with elevated gastrointestinal risk and low cardiovascular risk. Naproxen plus PPI was favoured in patients with high cardiovascular risk. For the combination of high gastrointestinal/high cardiovascular risk the use of any NSAID was discouraged; if needed, naproxen plus PPI or a C2SI plus PPI could be considered. Discussion The panel results may support treatment considerations at the level of individual patients, according to their gastrointestinal/cardiovascular risk profile.

Opvoedvragen in de spreekkamer

Regelmatig kom ik het tegen: de medische vraag waarmee iemand binnenkomt, blijkt gerelateerd aan een opvoedvraagstuk. Denk aan een peuter met buikpijn bij wie sprake blijkt van toiletangst. Het verzoek om bloed te prikken om vitamines te bepalen bij een kind dat slecht eet. Of een bezorgde ouder over zijn puberzoon die veel achter de computer zit, wat is normaal en wanneer spreek je van een gameverslaving? Hoe sta je er als huisarts in? Mijn collega reageerde met de stelling ‘schoenmaker blijf bij je leest’: je moet niet de rol van een pedagoog op je willen nemen. Tijdens de artsenopleiding wordt niet echt diep ingegaan op opvoedingsvragen. Een huisarts reageert en adviseert intuïtief, vaak vanuit de eigen ervaring als ouder/opvoeder. Ouders zelf krijgen her en der advies, van oma, de oudere vriendin, het weekblad, op het consultatiebureau of online. Op internet is een wildgroei aan informatie te vinden, waarbij het soms moeilijk is onderscheid te maken tussen populaire goed klinkende blabla en met gedegen onderzoek onderbouwde adviezen. Hoe vind je de zin tussen alle onzin? Met dit themanummer maakten wij als redactie een voorselectie voor u. De insteek is pragmatisch, waarbij we handvatten geven voor het grijze gebied tussen gezond verstand en professionele hulp. Graag bedanken wij prof. dr. Inge Glazemakers, CAPRI (Collaborative Antwerp Psychiatric Research Institute-Youth mental Health – Universiteit Antwerpen) en Miranda ten Buure, consultatiebureauarts, voor het meedenken over de inhoud. We beginnen algemeen. In het eerste hoofdstuk vertelt prof. dr. Inge Glazemakers, ontwikkelingspsycholoog, over de Triple P-methode. Triple P staat voor Positive Parenting Program en het is een systeem met preventief georiënteerde

Zeldzame ziekten in België

SamenvattingZeldzame ziekten zijn vaak invaliderend, tasten de levenskwaliteit en autonomie van patiënten aan en veroorzaken veel pijn en lijden. Omdat zeldzame ziekten vaak niet herkend worden of pas in een late fase gediagnosticeerd, verlopen behandeling en begeleiding van deze patiënten niet zo optimaal als zou kunnen.Europa heeft in 2009 (aanbeveling van de Europese Raad (2009/C 151/02)) elke lidstaat de opdracht gegeven een nationaal plan op te stellen om de zorg voor deze patiënten, op wetenschappelijk, therapeutisch en sociaal vlak te organiseren.België zet zich voor patiënten die lijden aan zeldzame ziekten in via het nationaal ‘Plan Zeldzame Ziekten’, dat werd goedgekeurd op 28 december 2013. Dit beleidsactieplan ambieert een billijke en rechtvaardige toegang tot gepaste diagnose en gespecialiseerde, up-to-date en multidisciplinaire zorg, opgebouwd en georganiseerd in multilevel-netwerken. In deze bijdrage bekijken we de stand van zaken in België.

Hulpverlening bij pesten op het werk

SamenvattingOngewenst gedrag op het werk, en dan met name pesterijen en uitingen van geweld, komt frequent voor. Interne (persoonsgebonden) en externe (arbeidgerelateerde) factoren bepalen in welke mate een persoon onderwerp wordt van pesten.In deze bijdrage worden de mogelijkheden bekeken voor hulpverlening bij pesten op het werk. De eerste stap is het (h)erkennen van het ‘slachtoffer-zijn’. Vervolgens kan menselijke, pragmatische, arbeidgebonden of juridische ondersteuning geboden worden.Een werknemer die het slachtoffer is van pesterijen of geweld heeft verschillende opties om dit gedrag een halt toe te roepen. Deze zijn beschreven in de ‘interne procedure tot conflicthantering’, waarover elk bedrijf volgens de wet dient te beschikken. We belichten de rol van de vertrouwenspersoon en die van de preventieadviseur/arbeidsgeneesheer.

Ouder worden met trisomie 21

SamenvattingDe levensverwachting van personen met trisomie 21 is spectaculair toegenomen. Meer volwassenen leven langer. De opvolging van kinderen met trisomie 21 gebeurt op systematische en gecoördineerde manier om op gezondheidsproblemen te anticiperen en tijdig te herkennen. Dat is bij volwassenen minder het geval. Gecoördineerde, systematische opvolging van de gezondheid van volwassenen met trisomie 21 wordt wel in de literatuur aanbevolen en kan een belangrijke impact hebben op de gezondheidstoestand en kwaliteit van leven. De huisarts bekleedt een ideale positie om deze zorg te coördineren. Deze bijdrage geeft een beknopt overzicht van de verschillende gezondheidsproblemen en een stelt een schema voor opvolging voor.

Rood en bruin op romp en ledematen

SamenvattingIn deze bijdrage worden twee wat bijzondere dermatologische beelden besproken, die zich in de eigen praktijk hebben aangeboden.De eerste casus betreft een man van 52 jaar oud, onderhoudsmechanicus, die al een aantal jaren roodbruine vlekken heeft, voornamelijk op de romp en rug. Tot nog toe werd aangenomen dat ze met zonne-expositie te maken hadden. Hij meldt zich, omdat de letsels in omvang toenemen, het zijn nu echte papels aan het worden. Zijn echtgenote is bezorgd vanwege het esthetische aspect, en het feit dat de letsels steeds meer beginnen te jeuken en door de krabreactie een urticariële reactie vertonen. Na advies van de dermatoloog maak ik kennis met een mij tot dan toe onbekende aandoening: urticaria pigmentosa.De tweede casus gaat over een bijna klassiek verhaal van een huidreactie op de zon. Na een van de eerste zonnige dagen meldt een adolescent zich met jeukende papels op de onderarmen en het aangezicht, nadat ze de dag tevoren met vriendinnen van de eerste zonnestralen heeft genoten in het naburige park. Algauw komt dan de term zonneallergie in beeld, maar niet alles is zomaar een ‘allergie’. Het beleid bij zongebonden aandoeningen bestaat in essentie uit preventie en symptoomtherapie. Toch is het zaak om binnen de fotodermatosen de ‘echte allergie’ te detecteren. Aan bod komt de polymorfe lichteruptie, als voorbeeld van de fotodermatosen.