Renée Beer

Characteristics of the Children's Revised Impact of Event Scale in a clinically referred Dutch sample

Early identification of posttraumatic stress disorder (PTSD) in children is important to offer them appropriate and timely treatment. The Childrens Revised Impact of Event Scale (CRIES) is a brief self-report measure designed to screen children for PTSD. Research regarding the diagnostic validity of the CRIES is still insufficient, has been restricted to specific populations, and sample sizes have often been small. This study evaluated the reliability and validity of the 8-item (CRIES-8) and 13-item (CRIES-13) versions of the CRIES in a large clinically referred sample. The measure was completed by 395 Dutch children (7-18 years) who had experienced a wide variety of traumatic events. PTSD was assessed using the Anxiety Disorders Interview Schedule for DSM-IV: Child and Parent version. A cutoff score of 17 on the CRIES-8 and 30 on the CRIES-13 emerged as the best balance between sensitivity and specificity, and correctly classified 78%-81% of all children. The CRIES-13 outperformed the CRIES-8, in that the overall efficiency of the CRIES-13 was slightly superior (.81 and .78, respectively). The CRIES appears to be a reliable and valid measure, which gives clinicians a brief and user-friendly instrument to identify children who may have PTSD and offer them appropriate and timely treatment.

What makes a life event traumatic for a child? The predictive values of DSM-Criteria A1 and A2

Background The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM)-Criteria A1 and A2 for posttraumatic stress disorder (PTSD) have been discussed extensively, with several studies in adults or adolescents supporting the removal of Criterion A2. However, solid research in children is missing. Objective This study evaluated the DSM-Criteria A1 and A2 in predicting posttraumatic stress in children. Method A sample of 588 Dutch school children, aged 8–18 years, completed a self-report questionnaire to determine if they met Criteria A1 and/or A2. Their posttraumatic stress response was assessed using the Childrens Revised Impact of Event Scale. Results The contribution of Criterion A2 to the prediction of posttraumatic stress in children is of greater importance than the contribution of Criterion A1. Children who met Criterion A2 reported significantly higher levels of posttraumatic stress and were nine times more likely to develop probable PTSD than children who did not meet Criterion A2. When Criterion A1 was met, a child was only two times more likely to develop probable PTSD as compared with those where Criterion A1 was not met. Furthermore, the low sensitivity of Criterion A1 suggests that children may regularly develop severe posttraumatic stress in the absence of Criterion A1. The remarkably high negative predictive value of Criterion A2 indicates that if a child does not have a subjective reaction during an event that it is unlikely that he or she will develop PTSD. Conclusions In contrast to most adult studies, the findings of this study emphasize the significant contribution of Criterion A2 to the prediction of posttraumatic stress in children and raise fundamental questions about the value of the current Criterion A1.

Enhanced screening for posttraumatic stress disorder and comorbid diagnoses in children and adolescents

Background Posttraumatic stress disorder (PTSD) can be a debilitating disorder and often co-occurs with other psychiatric disorders, such as mood, behavioral, and anxiety disorders. Early identification of PTSD and psychiatric comorbidity is highly relevant in order to offer children appropriate and timely treatment. The Childrens Revised Impact of Event Scale (CRIES-13) is a reliable and valid self-report measure designed to screen children for PTSD. However, this measure is not useful as a screen for psychiatric comorbidity in children with probable PTSD. Objective This study evaluated the screening accuracy of the CRIES-Plus, that is, the CRIES-13 combined with 12 additional items to detect psychiatric comorbidity. Method The CRIES-Plus was completed by 398 Dutch children (7–18 years) exposed to various traumatic events. Psychiatric diagnoses were assessed using the Anxiety Disorders Interview Schedule for DSM-IV: Child version. Results Six additional items were significantly associated with mood disorders, three items were associated with behavioral disorders, and five items with anxiety disorders. Additional items associated with mood and anxiety disorders demonstrated good discriminatory ability, with cut-off scores of ≥14 and ≥10, respectively. Items associated with behavioral disorders had poor to fair discriminatory ability, with no clear cut-off point. Conclusions Our findings support the use of the CRIES-Plus to screen for PTSD and comorbid disorders which may help clinicians in assigning appropriate follow-up diagnostic and clinical care.

Eye Movement Desensitization and Reprocessing (emdr) bij kinderen en adolescenten

Samenvatting:In dit artikel wordt het belang toegelicht van effectieve behandelingsmogelijkheden voor kinderen en adolescenten die lijden onder de gevolgen van schokkende en ingrijpende ervaringen. Na een beschrijving van de werkwijze bij Eye Movement Desensitization and Reprocessing (emdr) volgt een bespreking van voordelen verbonden aan deze procedure in vergelijking met andere behandelingsprocedures bij deze jonge doelgroep. De belangrijkste actuele hypothesen ten aanzien van het veronderstelde werkingsmechanisme worden op een rijtje gezet. Vervolgens kenschetsen de auteurs de empirische status van emdr op basis van gecontroleerde onderzoeken met emdr bij volwassenen en bij kinderen.

EMDR bij kinderen en adolescenten

SamenvattingOm ontwikkelingsachterstanden en chronische psychopathologie te voorkomen zijn voor kinderen die lijden onder de gevolgen van traumatische ervaringen, effectieve behandelmogelijkheden van groot belang (Chemtob, Nakashima & Carlson, 2002). EMDR – Eye Movement Desensitization and Reprocessing – blijkt hierbij goede diensten te bewijzen. In dit artikel worden de procedure en de diverse aanpassingen beschreven die nodig zijn voor de toepassing van EMDR bij kinderen en adolescenten. Toepassing bij kinderen vraagt om een benadering die is afgestemd op het ontwikkelingsniveau van het kind, hetgeen vooral tot uiting komt in de attitude van de therapeut en technische aanpassingen in het protocol. Gepleit wordt voor meer aandacht in diverse opleidingen voor het kunnen herkennen van posttraumatische stressreacties en adequate doorverwijzing voor behandeling.

A Parental Tool to Screen for Posttraumatic Stress in Children: First Psychometric Results

The Childrens Revised Impact of Event Scale (CRIES-13) is a brief self-report measure designed to screen children for posttraumatic stress disorder (PTSD). This study investigates the psychometric properties of a Dutch version of the CRIES-13-parent version and evaluates its correlation with the child version. A sample of 59 trauma-exposed children (8 years-18 years) and their parents completed an assessment including the CRIES-13 (child/parent version) along with the Anxiety Disorders Interview Schedule for DSM-IV: Parent version. Results demonstrated good internal consistency (α = .87) with acceptable values for the 3 subscales. A strong correlation (r = .73) with another measure of PTSD and lower correlations with a behavioral measure (r = .15 to .38) were found, confirming the convergent/divergent validity. A cutoff score ≥ 31 emerged as the best balance between sensitivity and specificity, and correctly classified 83.6% of all children as having a diagnosis of PTSD. This study provides support for the reliability and validity of the CRIES-13-parent version as a screening measure for posttraumatic stress in children.

Behandeling van trauma bij kinderen en adolescenten

SamenvattingDe teerling is geworpen. De eerste uitgave van een nieuwe boekenreeks, de Kind en Adolescent Praktijkreeks, is verschenen. Met recht is dit in het Nederlands vertaalde boek opgenomen in deze praktijkreeks.

Gedachten en gevoelens bij het verhaal

Weet je nog dat je ontdekte waarom onze gedachten belangrijk zijn? Je gedachten over wat je hebt meegemaakt, zijn van invloed op hoe je je voelt. Gedachten kunnen je helpen je beter te voelen; gedachten kunnen ook juist maken dat je je rot voelt. Laten we eens kijken naar een aantal van jouw gedachten en meningen die met de gebeurtenis te maken hebben. Het doel van dit blok is dat je leert hoe je gedachten over de gebeurtenis, waardoor je in een negatieve driehoek belandt, zo kunt veranderen dat je in een positieve terechtkomt. Hieronder staat een reeks vragen en gedachten die jeugdigen vaak hebben na een ingrijpende of verwarrende gebeurtenis.

En nu naar de toekomst

The present paper will be referred to as Part I. A subsequent paper entitled, “Lie algebra cohomology and generalized Schubert cells,” will be referred to as Part II.

Ten strijde tegen de laatste restjes

Nu we zover zijn dat je het verhaal helemaal doorgenomen hebt met de therapeut en met gesproken hebt over je gedachten en gevoelens erbij, kunnen we situaties gaan aanpakken die jij nu nog steeds ontvlucht, omdat ze je herinneren aan de gebeurtenis(sen). Het gaat om alle mogelijke situaties of dingen die eigenlijk ongevaarlijk zijn, maar die je doen denken aan de nare gebeurtenis(sen). Dit kunnen plaatsen zijn, mensen, woorden, geluiden, geuren, gevoelens enzovoort. Als je met een van deze dingen in aanraking komt, dan kan het voelen alsof je de nare gebeurtenis opnieuw meemaakt of je wordt bang dat het opnieuw zal gebeuren. Je gaat nu leren hoe je controle kunt krijgen over deze situaties.