T. Verlaan

Review of periodical articles

From an empirical perspective, archaeologists and historians face a somewhat peculiar challenge, that is, to understand a past that is no longer with us through the discussion of wide range of objects – buildings, texts, textiles and so on – that are mere relics of that past. This challenge is complicated by what the anthropologist Arjun Appaduraj has famously called ‘the social life of things’. The material remnants of past societies do not survive in a vacuum: instead, these objects are used and re-used in new contexts in which they acquire new meanings, be it as cherished family heirlooms, as stuffy museum objects or as irritating obstacles for project developers. Consequently, these objects are suspended between the past and the present, in the sense that – as Joseph Morsel mordantly put it – ‘a restored castle is essentially a trophy of a new social system, whose might is expressed through the ruins of another social system’. Proceeding from the insight that the original meaning of objects is often clouded by the current context in which they function, historians and archaeologists are increasingly attentive to the question why – and if so, how – some material remnants of the past are re-used whereas others are not.

Dreading the future: Ambivalence and doubt in the Dutch urban renewal order

The current historiography of the Dutch urban renewal order focuses on an elite of audacious planners and technocratic civil servants, who allegedly embraced the comprehensive redevelopment of inner cities along functionalist lines. However, professional pamphlets and minutes from the 1950s and 1960s reveal a much more ambivalent and uncertain state of mind in the field of urban renewal, especially in the views put forward by local administrators. This article will demonstrate that insecurity about the dawn of the modern age was crucial for the swiftness with which Dutch planning and political elites abandoned comprehensive redevelopment in the early 1970s.

'Is dit beleid of is hierover nagedacht?' Het conflict over de stadsvernieuwing [Bespreking van: H. de Liagre Böhl (2012) Steden in de steigers: stadsvernieuwing in Nederland 1970-1990]

Begin jaren zeventig stonden de grote en middelgrote steden in Nederland er beroerd voor. Middenklassegezinnen verruilden in groten getale de oude stad voor moderne uitbreidingswijken en groeikernen als Almere en Zoetermeer. Door de leegloop en onzekere vooruitzichten van de achterblijvers holde de leefbaarheid in de vooroorlogse wijken achteruit. Nog geen twintig jaar later boden dezelfde wijken een attractief leefmilieu met een rijk voorzieningenniveau. Politiek historicus Herman de Liagre Bohl beschrijft in Steden in de steigers. Stadsvernieuwing in Nederland 1970-1990 hoe het stadsvernieuwingsbeleid van het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening en twaalf gemeenten heeft bijgedragen aan de wederopstanding van de Nederlandse stad. De publicatie vloeit voort uit De Liagre Bohls monografie Amsterdam op de helling. De strijd om stadsvernieuwing uit 2010, waarin hij ruime aandacht besteedt aan het verzet tegen de gemeentelijke stadsvernieuwingsplannen. In Steden in de steigers ligt het accent meer op de totstandkoming en uitvoering van beleid, hetgeen gezien De Liagre Bohls achtergrond als voormalig hoofddocent Politicologie niet hoeft te verbazen.

Producing space: post-war redevelopment as big business, Utrecht and Hannover 1962–1975

ABSTRACT This contribution opens a new perspective on the politics of urban redevelopment in Dutch and German cities during the 1960s and early 1970s. More specifically, it examines the post-war expansion of Bredero, a Dutch private developer that forged public–private partnerships with the city councils of Utrecht and Hannover to get local urban redevelopment agendas of the ground. Within the period covered by this article, the political consensus was that the post-war economy, which was dominated by rising car ownership, business and consumerism, had to find its place and thrive in central urban areas. Developers such as Bredero were thought to dispose over the expertise and financial means to swiftly execute redevelopment schemes. Up until now, planning historians have largely neglected the role played by private developers in post-war urban redevelopment efforts. This contribution investigates how and why local administrators and private developers decided to work together in the first place, and how the expertise of Bredero in particular was translated into the development of Utrecht’s Hoog Catharijne and Hannover’s Raschplatz schemes. Through the innovate use of hitherto under-examined primary sources, this contribution sheds a new light on the allegedly recent phenomena of the internationalization and outsourcing of urban planning efforts.

‘Is dit beleid of is hierover nagedacht?’ Het conflict over de stadsvernieuwing - Herman de Liagre Böhl, Steden in de steigers. Stadsvernieuwing in Nederland 1970-1990 (Prometheus/Bert Bakker; Amsterdam 2012) 392 p., €34,95 ISBN 9789035138759

Begin jaren zeventig stonden de grote en middelgrote steden in Nederland er beroerd voor. Middenklassegezinnen verruilden in groten getale de oude stad voor moderne uitbreidingswijken en groeikernen als Almere en Zoetermeer. Door de leegloop en onzekere vooruitzichten van de achterblijvers holde de leefbaarheid in de vooroorlogse wijken achteruit. Nog geen twintig jaar later boden dezelfde wijken een attractief leefmilieu met een rijk voorzieningenniveau. Politiek historicus Herman de Liagre Bohl beschrijft in Steden in de steigers. Stadsvernieuwing in Nederland 1970-1990 hoe het stadsvernieuwingsbeleid van het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening en twaalf gemeenten heeft bijgedragen aan de wederopstanding van de Nederlandse stad. De publicatie vloeit voort uit De Liagre Bohls monografie Amsterdam op de helling. De strijd om stadsvernieuwing uit 2010, waarin hij ruime aandacht besteedt aan het verzet tegen de gemeentelijke stadsvernieuwingsplannen. In Steden in de steigers ligt het accent meer op de totstandkoming en uitvoering van beleid, hetgeen gezien De Liagre Bohls achtergrond als voormalig hoofddocent Politicologie niet hoeft te verbazen.

'Is dit beleid of is hierover nagedacht?': Het conflict over de stadsvernieuwing

Begin jaren zeventig stonden de grote en middelgrote steden in Nederland er beroerd voor. Middenklassegezinnen verruilden in groten getale de oude stad voor moderne uitbreidingswijken en groeikernen als Almere en Zoetermeer. Door de leegloop en onzekere vooruitzichten van de achterblijvers holde de leefbaarheid in de vooroorlogse wijken achteruit. Nog geen twintig jaar later boden dezelfde wijken een attractief leefmilieu met een rijk voorzieningenniveau. Politiek historicus Herman de Liagre Bohl beschrijft in Steden in de steigers. Stadsvernieuwing in Nederland 1970-1990 hoe het stadsvernieuwingsbeleid van het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening en twaalf gemeenten heeft bijgedragen aan de wederopstanding van de Nederlandse stad. De publicatie vloeit voort uit De Liagre Bohls monografie Amsterdam op de helling. De strijd om stadsvernieuwing uit 2010, waarin hij ruime aandacht besteedt aan het verzet tegen de gemeentelijke stadsvernieuwingsplannen. In Steden in de steigers ligt het accent meer op de totstandkoming en uitvoering van beleid, hetgeen gezien De Liagre Bohls achtergrond als voormalig hoofddocent Politicologie niet hoeft te verbazen.