Tomasz Jarmoliński

Th1/Th2 balance and CD45-positive T cell subsets in primary nephrotic syndrome

Abstract T cells are involved in the pathogenesis of nephrotic syndrome (NS). The aim of the study was to determine whether the activity of T-helper-1 (Th1) and T-helper-2 (Th2) cells and the distribution of the lymphocyte subsets, namely CD45RA+CD4+ (”naive” helper T cells, suppressor-inducer), CD45RA+CD8+ (”naive” suppressor T cells, suppressor-effector), CD45RO+CD4+ (”memory” helper T cells), are predictive for steroid sensitivity in children with primary NS. These parameters were assessed at the onset of disease, before initiation of steroid therapy. Two groups of NS children were retrospectively formed according to steroid sensitivity (SS) or resistance (SR). The activity of Th1 and Th2 cells was defined by the production of interleukin-2 (IL-2), interferon-γ, IL-4, and IL-10 in the supernatants of CD4+ T cell cultures activated with autologous monocytes presenting tetanus toxoid (TT). Peripheral lymphocyte subsets were determined using double- or triple-color flow cytometry. In SS children with NS we found a decreased proliferative response of CD4+ T cells to TT stimulation, cytokine synthesis indicating the predominance of Th2 activity, and an increased percentage of activated suppressor-inducer (CD45RA+ CD4+CD25+, 5.18±0.8, P<0.001) and suppressor-effector (CD45RA+CD8+CD25+, 2.05±0.6, P<0.01) cells, with the concomitant reduction of activated memory cells (CD45RO+CD4+CD25+, 0.2±0.1, P<0.001). In children with SRNS we found an increased proliferative response of CD4+ T cells to TT, a rise in activated memory (CD45RO+CD4+CD25+, 3.82±0.7, P<0.01) and suppressor-inducer peripheral T cells (CD45RA+ CD4+CD25+, 3.85±0.6, P<0.01), but a low percentage of activated suppressor-effector (CD45RA+CD8+ CD25+, 0.5±0.2, P<0.05) T cells. We conclude that prior to treatment the distribution of lymphocyte subpopulations in peripheral blood together with Th1 and Th2 cell activity provides a useful tool for evaluating the likelihood of steroid sensitivity in patients with primary NS.

Ciężkie powikłania i następstwa pierwotnego zespołu nerczycowego u dzieci

Streszczenie Wstep Rokowanie w PZN u dzieci jest dobre pod warunkiem uzyskania i utrzymania remisji. Pogarszają je powiklania, ktore mogą sie zdarzyc w kazdym nawrocie choroby, a takze jako nastepstwa dlugotrwalego bialkomoczu i leczenia. Cel pracy Analiza zagrazających zyciu powiklan i odleglych nastepstw PZN u dzieci. Material i metody U 152 chorych (96 chlopcow, 56 dziewcząt w wieku 0–17,5 roku, średnia 4,10+3,76 r.) hospitalizowanych z powodu ZN w okresie 01.2000–03.2011 badano przebieg kliniczny choroby, obraz patomorfologiczny, wystepowanie ostrych i odleglych powiklan oraz nastepstw PZN. Wyniki U 9 chorych (6,0%; 4 z FSGS, 4 z MCD, 1 z DMP) wystąpilo 12 epizodow OUN, u 2 chorych (1,3%) stwierdzono ChZ-Z, a u 4 (2,7%) – posocznice. PChN z obnizeniem filtracji rozwinela sie u 11 chorych (7,3%; 6 z FSGS, 4 z WZN, 1 z M-PGN), 9 z nich (6,0%) bylo dializowanych, a 7 (4,7%) otrzymalo przeszczep nerki. U 2 z 4 pacjentow z FSGS po przeszczepieniu nastąpil nawrot choroby podstawowej w grafcie. U 2 chorych (1,3%) z DMP stwierdzono chorobe nowotworową: ziarnice zlośliwą u 17-letniej dziewczynki z PSOZN oraz miesaka z komorek poprzecznie prązkowanych jądra u 17-letniego chlopca po 15 latach leczenia SZZN kortykosteroidami, lewamizolem i cyklosporyną A. W czasie obserwacji 4 chorych (2,7%) zmarlo: 2 z powodu posocznicy w przebiegu WZN, 1 – ChZ-Z i 1 – udaru krwotocznego mozgu w okresie leczenia hemodializami. Wnioski Pomimo poprawy rokowania w ZN u dzieci powiklania i nastepstwa odlegle mogą byc groźne dla zycia. Wystepują one niezaleznie od rodzaju glomerulopatii. Leczenie dzieci z ZN powinno odbywac sie pod nadzorem specjalistycznych ośrodkow nefrologicznych dysponujących mozliwościami prowadzenia terapii nerkozastepczej.