Ton Notten

Researching, Teaching and Professional Development: How to Build Quality and Reflection into Our MPA-Programmes?.

Continuing adult education requires continuous education of the educators themselves - a highly self-referential issue. This article focuses on educating a group of ‘urban educators’ in the western part of the Netherlands who have been involved in broad urban educational programmes: school, parental education and participation, living environment, vocational preparation and the like. These contexts refer to plural and mutually connected ambitions: the necessity for more research in the broad field of urban renewal and its manifold domains; more focus on supporting the professionalisation of mid-career students engaged in Master of Public Administration (MPA) programmes, and in urban education (UrbEd) in particular, in order to build research, reflection and innovation into the course. Universities involved in professional education can make a major contribution to meeting this challenge when they arrange fruitful connections with a Research Centre like ‘Growing up in the City’.

Teaching, Researching and Innovation: An Appetising Programme.

This article is a follow-up to, or even a sharpening of, a presentation I offered, three years ago, in this journal TPA, about the closely related research-and-innovation-enrichment of the profession of mid-career students within their two-year part-time master’s course. I wrote then about my 12 years of experience at the Urban Education Masters Programme and about my research work at the Rotterdam University of Applied Sciences. At the end of that article I introduced a Möbius strip metaphor, which expresses a teaching-and-researching chain, a strip which keeps unclear when and where teaching comes to an end and researching starts (and the reverse), or: ‘the conviction that a vivid and enriching two-way traffic offers good opportunities to strengthen both the students’ research skills and their reflective and innovating capacities’ (Notten, 2013a: 78–79). And then, in November 2013, a more than ‘very interesting’ advisory report was published by the Dutch Scientific Council for Government Policy (WRR) which argues how dealing with dependencies, knowledge circulation and lifelong learning can be regulated better as they are vital preconditions for future sustainable competitiveness and for better results in the public sector. After summarising that very inspiratory WRR report, I will introduce another even more fruitful metaphor, I hope. A multi-levelled one about how to renew conditions for social intervention science.

Twee eeuwen groei en krimp, desoriëntatie en anticipatie

Marcia Luyten. Het geluk van Limburg. Amsterdam/Antwerpen: De Bezige Bij, 2015, 367 p., €19,90. ISBN 978 90 234 9625 0

Andragologie – idealistisch positivisme? De actualiteit van Hans Vaihinger

Hans Vaihinger. De filosofie van het alsof. Systeem van de theoretische, praktische en religieuze ficties van de mensheid op grond van een idealistisch positivisme. Met een aanhangsel over Kant en Nietzsche. Utrecht: IJzer, 2013, 464 p., € 49,90. ISBN 978 90 8684 106 4

The Exodus from the Netherlands or Brain Circulation: Push and Pull Factors of Remigration among Highly Educated Turkish Dutch

Titel: The Exodus from the Netherlands or Brain Circulation: Push and Pull Factors of Remigration among Highly Educated Turkish Dutch Auteurs: Gurkan Celik and Ton Notten In: European Review, 22 (3), 2014, pp. 403-413 The exodus from the Netherlands or brain circulation: Push and pull factors of remigration among highly educated Turkish-Dutch An increasing number of Turks, the Netherlands’ largest ethnic minority, are beginning to return to their country of origin, taking with them the education and skills they have acquired abroad, as the Netherlands faces challenges from economic difficulties, social tension and increasingly powerful right wing parties. At the same time Turkey’s political, social and economic conditions have been improving, making returning home even more appealing for Turkish migrants at large. This article gives explanations about the push and pull factors of return migration. The factors influencing return to one’s country of origin are “pulls”. It is assumed that remigration is more affected by positive developments in the country of origin than by negative developments in the country of residence. Civil society, business world and the Dutch government can develop policies to bind these capable people to the Netherlands, at least in the form of “brain circulation” so that they can serve as “bridge builders” between the two countries. Keywords Return migration, integration, Turkish-Dutch, Turkish migrants, brain circulation =============================================================================== SAMENVATTING De uittocht uit Nederland of breincirculatie: Push- en pull-factoren van remigratie onder hoogopgeleide Turkse Nederlanders. In Nederland zien we een lichte toename van het aantal Turken, de grootste etnische minderheidsgroep in Nederland, die terugkeren naar hun land van herkomst. Ze exporteren daarmee goede opleidingen en vaardigheden die ze in Nederland verwierven. De oorzaken: de economische neergang, sociale spanningen en de groeiende invloed van extreemrechtse partijen. Tegelijkertijd verbeteren in Turkije de politieke, sociale en economische omstandigheden die steeds meer aantrekkingskracht uitoefenen op immigranten in dat land. Dit artikel gaat in op de push- and pull-factoren voor remigranten. Pull-factoren beinvloeden iemands terugkeer naar zijn land van herkomst. Aangenomen wordt dat zo’n remigratie sterker wordt bevorderd door positieve ontwikkelingen in het land van herkomst dan door negatieve (push-factoren) in het land waar men op dat moment woont. De civil society, het bedrijfsleven en de Nederlandse overhead kunnen een beleid ontwikkelen dat verdienstelijke inwoners weet te behouden, hen op z’n minst kan inschakelen als bruggenbouwers en aldus kenniscirculatie mogelijk maakt tussen beide landen. Trefwoorden Retourmigratie, integratie, Turkse Nederlanders, Turkse migranten, kenniscirculatie, breincirculatie

Uitdagingen van en aan de krimpregio’s

Wat bracht mij nou in lichte verwarring toen ik, geboren in de Gelderse Achterhoek als oudste zoon van een sober levend katholiek gezin van acht kinderen en inmiddels ruim vier decennia woonachtig te Amsterdam, op m’n 65ste verjaardag van mijn zussen en broers de vraag kreeg voorgelegd: “ie komp noo toch wa trug he?” Met pensioen immers. Bijna allemaal wonen zij nog in die streek, en ze hadden daar kinderen gekregen van wie er een stevig aantal het meer of minder ver aan de andere kant van de IJssel had gezocht, en gevonden. Geroepen door Hem daarboven, en pre-puberaal, was ik zelf in 1958 naar een seminarie elders in het land gegaan; het jaar ervoor was ik redelijk goed bijgeschoold door het hoofd van de lagere school in het rede- en taalkundig ontleden, want dat heb je nodig voor die dode talen Grieks en Latijn. “Schoolgeschiktheid” zou dat later heten

De teruggezette verzorgingsstaat, opvoeding in het kwadraat?

Docenten in het HSAO, het Hoger Sociaalagogisch Onderwijs (60.000 bachelor en masterstudenten) en het HPO, het Hoger Pedagogisch Onderwijs, oftewel de lerarenopleidingen (70.000 studenten), kunnen wel eens in de twee jaar hun colleges over de verzorgingsstaat bijstellen. Er verandert voortdurend zoveel aan het stelsel van de wettelijk verankerde rechten op een goede opvoeding, op deugdelijk onderwijs, een veilige kinderopvang, de gezondheids- en de jeugdzorg, de huisvesting en een beschaafde buurt, bij de toeleiding naar de arbeidsmarkt, in het cultuuraanbod, en met het oog op veiligheid en inburgering.

Waarom raast dat volk zo? Theodore Dalrymple en het opgelegde vertrouwen in de eigen verantwoordelijkheid

Ruim tweehonderd jaar na de geboorte ervan krijgt het begrip civil society de scherpe kantjes die het verdient. Het kent vandaag vijf grondvormen, aldus Herman van Gunsteren, hoogleraar politieke theorieen en rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden (1998). Klassiek liberaal is de idee dat burgers voluntary associations kunnen aangaan met andere burgers en zo de politiek en de economie op afstand houden. Civil society kan, ten tweede, slaan op gezamenlijke verantwoordelijkheden, vormgegeven in pleidooien voor geborgenheid en autonomie in eigen kring en een terugtrekkende overheid, zoals verwoord in het (Amerikaanse) communitarisme.