B Meyboom-de Jong

Prediction of coronary heart disease: a comparison between the Copenhagen risk score and the Framingham risk score applied to a Dutch population

Abstract.  de Visser CL, Bilo HJG, Thomsen TF, Groenier KH, Meyboom‐de Jong B (University of Groningen, Groningen; Isala Clinics, Weezenlanden location, Zwolle, The Netherlands; Glostrup University Hospital, Glostup, Denmark). Prediction of coronary heart disease: a comparison between the Copenhagen risk score and the Framingham risk score applied to a Dutch population. J Intern Med 2003; 253: 553–562.

Quality of life of patients with type I diabetes mellitus

The objective of this study was to assess health related quality of life (QOL) in patients with type I diabetes mellitus (DMT1) and to compare their QOL with the QOL of persons of comparable age in the general population. Furthermore we wanted to investigate which factors mostly influence QOL. In a Dutch cohort of 281 patients with DMT1 QOL was assessed using two generic instruments: the EuroQol and the RAND-36. We performed regression analyses to investigate relationships between several demographic (e.g. sex, age, marital status) and diabetes-specific variables (e.g. HbA1c, frequency of insulin injection, presence of acute and chronic complications) and QOL. The Spearman rank correlations between RAND-36 domains and EuroQol were analysed. RAND-36 results showed, for almost all domains, a QOL comparable with persons of comparable age in the general population. In contrast the QOL measured with the EuroQol was lower for subjects with DMT1. Hyperglycaemic complaints and macrovascular complications had a profound negative influence on QOL. Most correlations between the RAND-36 results and the EuroQol results corresponded with our expectations. Longitudinal data and comparison with results of several diabetes-specific questionnaires should help to establish which instrument might be most appropriate to measure QOL in patients with DMT1.

The influence of cardiovascular disease on quality of life in type 2 diabetics

Background and Aims: In type 2 diabetes mellitus, disease-related complications have a considerable effect on the quality of life. We studied the influence of cardiovascular disease on quality of life in type 2 diabetic patients in a longitudinal design. We also studied whether quality of life in any way predicts the manifestation of cardiovascular disease. Materials and methods: A prospective cohort study from April 1996 to October 1999. In 1996 and 1999 all known type 2 diabetics from the population of Urk, the Netherlands, were invited by their general practitioners (GPs) for extensive check-up. In both years quality of life was assessed using the generic RAND-36 and the disease-specific Diabetes Health Profile (DHP) In the intermediate period, cardiovascular morbidity and mortality were registered by the GPs. Results: In 1996, 281 patients were examined and 248 (88.3%) persons completed the questionnaires. After 3 years 189 persons (67.3%) were re-examined and 161 (85.2%) handed in the questionnaire. When compared to diabetics without cardiovascular disease, diabetics with cardiovascular disease had a lower quality of life. Multiple regression analysis showed that contracting cardiovascular disease negatively affects the RAND-36 dimensions social functioning’, ‘vitality’ and ‘health change’. Coxs regression analysis showed a negative relation between the RAND-36 dimensions ‘physical functioning’, and time to the manifestation of cardiovascular disease. The DHP appeared not to be suitable to measure quality of life in relation to cardiovascular disease. Conclusions: In type 2 diabetics, cardiovascular disease has a negative effect on quality of life. A decreased quality of life is associated with a short-term manifestation of cardiovascular disease.

Naar polikliniek verwezen patiënten met diabetes mellitus type 2 goed af met behandeling volgens NHG-Standaard

SamenvattingBakker WM, Houweling ST, Bilo HJG, Meyboom-de Jong B. Naar een diabetespolikliniek verwezen patiënten met diabetes mellitus type 2 goed af met behandeling volgens NHG-Standaard. Huisarts Wet 2006;49(1):15-9.Inleiding De politiek pleit voor een verbetering van de diabeteszorg door middel van taakdelegatie. Goede protocollen voor het behandelen van ontregelde diabetespatiënten zijn hiervoor nodig. Onze vraag is of de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 gebruikt kan worden als protocol voor de behandeling van ontregelde patiënten met diabetes mellitus type 2.Methoden Aan de hand een randomisatietabel is een aselecte steekproef genomen van 70 patiënten die naar de diabetespolikliniek van de Isala Klinieken in Zwolle waren verwezen. Zij werden behandeld door een basisarts die de NHG-Standaard strikt opvolgde. De uitkomstmaten zijn de dalingen van de streefwaarden van de NHG-Standaard wat betreft HbA1C, bloeddruk en vetspectrum en het aantal patiënten dat binnen een jaar die dalingen had bereikt.Resultaten Negendertig patiënten werden door hun huisarts niet volgens de NHG-Standaard naar de tweede lijn verwezen. Het HbA1C daalde gemiddeld 1,7 procentpunt; 97% van de patiënten had na de behandeling een goed of aanvaardbaar HbA1C (=8,5). Bij 60% was na behandeling de bloeddruk lager dan 150/85 mmHg en van 88% lag het vetspectrum binnen de streefwaarden.Beschouwing Behandeling van verwezen patiënten met diabetes mellitus type 2 door een basisarts die de NHG-Standaard strikt opvolgt is effectief, zelfs in een tweedelijnssetting. De vraag blijft of implementatie van deze behandeling in de eerste lijn en door verpleegkundigen mogelijk blijkt. Wel leidt het strikt opvolgen van de NHG-Standaard waarschijnlijk tot minder verwijzingen naar de tweede lijn.