Beata Banaszak

Rapidly progressive glomerulonephritis in adolescents – aetiology and treatment based on case reports

Beata Banaszak, Aurelia Morawiec-Knysak, Piotr Adamczyk, Maria Szczepańska

Steroidowrażliwość oraz steroidooporność w dziecięcym idiopatycznym zespole nerczycowym – czy zaszła zmiana na przestrzeni dwóch dekad?

Streszczenie Wstep Powszechnie uwaza sie, ze idiopatyczny zespol nerczycowy (IZN) jest stosunkowo lagodną glomerulopatią, o morfologii zmian minimalnych, nawrotowym charakterze, dobrze reagującą na leczenie kortykosteroidami. W ostatnich latach pojawiają sie doniesienia o zmieniających sie trendach w histopatologii oraz wrazliwości na leczenie IZN. Cel pracy Celem pracy bylo poszukiwanie zmian w obrazie klinicznym i morfologicznym dzieciecego IZN w grupie pacjentow steroidowrazliwych oraz steroidoopornych na przestrzeni dwudziestu lat. Material i metody Dokonano retrospektywnej oceny dokumentacji 178 dzieci z pierwszym ujawnieniem zespolu nerczycowego przyjetych do Oddzialu Nefrologii Dzieciecej w Zabrzu w latach 1986–2005. Porownano obraz kliniczny i histopatologiczny pacjentow steroidowrazliwych 59 vs 66 i steroidoopornych 17 vs 36 w dwoch dziesiecioletnich okresach. Wyniki W grupie pacjentow steroidowrazliwych nie znaleziono istotnych statystycznie roznic zarowno dla danych demograficznych, jak i charakterystyki klinicznej w momencie rozpoznania, poza istotną tendencją do narastania czestości wystepowania krwinkomoczu 16,9% vs 40,9%, p = 0,0034. Nie ulegla istotnej zmianie czestośc wykonywania biopsji nerki u dzieci steroidowrazliwych, a takze nie zmienila sie czestotliwośc wystepowania nawrotow. W grupie pacjentow steroidoopornych nie wykazano istotnych statystycznie roznic w zakresie danych demograficznych, objawow klinicznych towarzyszących ujawnieniu sie zespolu, poza zmniejszeniem czestości wystepowania nadciśnienia tetniczego 70,6% vs 38,9%, p = 0,031. Nie znaleziono istotnych statystycznie roznic w histopatologii steroidoopornego zespolu nerczycowego, poza nieuchwytną statystycznie tendencją wzrostową dla wystepowania ogniskowego segmentalnego stwardnienia klebuszkow (FSGS) 17,6% vs 25%, p = 0,73 oraz mezangialno-rozplemowego klebuszkowego zapalenia nerek (MesPGN) 35,3% vs 47,2%, p = 0,41. Wnioski W badanej populacji, poza wzrostem czestości wystepowania krwinkomoczu w grupie pacjentow steroidowrazliwych oraz spadkiem czestości wystepowania nadciśnienia tetniczego w grupie pacjentow steroidoopornych, nie wykazano innych istotnych zmian w charakterystyce klinicznej i histopatologicznej steroidowrazliwego i steroidoopornego IZN u dzieci na przestrzeni dwudziestu lat.

Idiopatyczny zespół nerczycowy u dzieci – czy jesteśmy świadkami ewolucji obrazu klinicznego i histopatologicznego choroby?

Streszczenie Idiopatyczny zespol nerczycowy (IZN) stanowi najczestszą glomerulopatie w wieku rozwojowym. IZN moze przybierac morfologie zespolu zmian minimalnych (MCNS), rozlanego rozplemu mezangium (MesPGN) oraz ogniskowego segmentalnego stwardnienia klebuszkow (FSGS). MCNS wystepujący u wiekszości dzieci z zespolem nerczycowym wiąze sie z dobrą odpowiedzią na kortykosteroidoterapie, rzadziej spotykane FSGS kojarzone jest ze steroidoopornością. W ostatnich latach pojawiają sie doniesienia wskazujące na tendencje do narastania czestości rozpoznan FSGS oraz zjawiska steroidooporności w IZN, co moze miec wazne implikacje kliniczne.

Okresowy krwiomocz jako objaw hiperkalciurii nerkowej – opis przypadku ☆

Streszczenie Wstep Okresowo wystepujący makroskopowy krwiomocz jest objawem o malej swoistości i czesto przysparza duzych trudności diagnostycznych. Cel pracy W pracy przedstawiamy przebieg diagnostyki i leczenia 7-letniego chlopca przyjetego do Kliniki Pediatrii z powodu okresowo wystepującego masywnego krwiomoczu. Opis przypadku W okresie 2 miesiecy poprzedzających hospitalizacje u chlopca kilkakrotnie obserwowano incydenty krwiomoczu, a w badaniach moczu stwierdzano krwinkomocz bez bialkomoczu. Na podstawie przeprowadzonej diagnostyki, po wykluczeniu wielu innych przyczyn, u chlopca rozpoznano hiperkalciurie nerkową. Wlączono leczenie hydrochlorotiazydem i tlenkiem magnezu, uzyskując normalizacje hiperkalciurii oraz ustąpienie incydentow krwinkomoczu i normalizacje w zakresie badania osadu moczu. Wnioski Hiperkalciuria powinna byc uwzgledniania w diagnostyce roznicowej okresowego krwiomoczu. Ze wzgledu na nieswoisty charakter analizowanego objawu i jego mozliwe powiązania z chorobami o powaznym rokowaniu, pomimo ustalenia rozpoznania konieczna jest staranna dalsza obserwacja naszego pacjenta.