Elke Struyf

A new methodology for teaching clinical reasoning skills: problem solving clinical seminars

In the final year of the medical curriculum of the Faculty of Medicine of the Katholieke Universiteit Leuven (Belgium), a new methodology for teaching clinical skills was introduced: Problem Solving Clinical Seminars (PSCS). Two eight-week series of 70 seminars were offered. Students prepared for the seminars in groups of five students who worked on one or more clinical cases followed by half-open questions. Additional information was collected individually. At the clinical seminar the solutions were presented and discussed, guided by a clinical teacher. A questionnaire was administered to investigate whether students perceive the new type of clinical seminars as a powerful learning environment. Students were satisfied with the new methodology. The importance of the postulated educational aspects—preparation, clinical case and the seminar—was confirmed. The preparation phase (self-study and group work) and the clinical seminar were experienced as two separate and important learning events. The implementation of the problem solving clinical seminars is considered by students to be a powerful learning environment and therefore a broader applicability of the PSCS methodology is recommended.

Making more of it! Medical Students’ motives for voluntarily keeping an extended portfolio

Background: Although medical students’ use of portfolios has been studied from many angles, little is known about their motivations. Aim: This article explores medical students’ motives for voluntarily compiling a learning portfolio that widely exceeded the assignments. Methods: Content analysis was performed on 22 (8%; n = 22/269) extensive portfolios, followed by a semi-structured interview with 11 medical students. Building on the theoretical work of Simons et al. (), interpretative analysis was used to reconstruct and understand the medical students’ motives for the effort they put into the portfolios. Results: Compiling an elaborate portfolio is mainly instigated by a personal instrumentality (internally regulated instrumental motivation). These medical students reflected on what they considered important and useful. The portfolio was a tool to achieve self-set goals, yet the specific goals turned out to be very different among the students, reflecting their particular needs and experiences during clerkship. Conclusion: Motivation theory shows that students who are internally regulated use more deep-level learning strategies and perform better. Internally regulated motivation mainly occurs when students use the portfolio to achieve their self-set goals. The formal portfolio assignments, enforced by the medical school, were more related with externally regulated motivation.

Ontwikkelen probleemoplossingsgerichte klinische colleges het diagnostisch denken en blijkt dit uit het extended-matching examen?

Inleiding: Aan de K.U. Leuven besteden laatstejaars studenten geneeskunde twee maanden aan voorbereiding van en deelname aan een 70-tal probleemoplossingsgerichte klinische colleges (POKC’s). Het klinisch redeneren staat daarbij centraal, met het accent op het stellen van differentiele diagnosen. De POKC’s bereiden voor op een examen dat bestaat uit 200 extended-matching (EM) vragen. In dit onderzoek wordt nagegaan of deze POKC’s het klinisch redeneren bevorderen en of in het EM-examen klinische beslissingen te meten zijn. Om een mogelijke toename van diagnostische bekwaamheid te meten, werd gebruik gemaakt van de Vragenlijst Diagnostisch Denken (VDD), een vertaling van de Diagnostic Thinking Inventory (DTI) van Bordage, Grant en Marsden. De onderzoekshypothesen zijn: (1) de VDD-scores zijn na de POKC’s significant hoger dan daarvoor en (2) de correlaties tussen VDD-scores en EM-examenuitslagen zijn significant.

De evolutie in de waardering van studenten en docenten van probleemoplossingsgerichte klinische colleges

Inleiding: In de medische opleiding aan de Katholieke Universiteit (KU) Leuven zijn in 2000-2001 probleemoplossingsgerichte klinische colleges geintroduceerd. Er waren twee reeksen van ongeveer zeventig colleges in acht weken. De colleges worden voorbereid in groepjes van vijf studenten aan de hand van een of meer vignetten (casus) met vragen. Studenten zoeken individueel informatie op. De vignetten worden tijdens het college besproken onder leiding van een docent. In 2000-2001 evalueerden studenten en docenten deze colleges.

Evaluaties door studenten van een reeks probleemoplossingsgerichte klinische colleges in een traditioneel curriculum

Inleiding: In de Faculteit Geneeskunde van de Katholieke Universiteit Leuven wordt in het laatste jaar van een traditionele medische opleiding een nieuw type klinische colleges georganiseerd: de probleemoplossingsgerichte klinische colleges (PoKC’s). Er zijn twee reeksen van ongeveer zeventig colleges gedurende acht weken. Als voorbereiding bestuderen de studenten in groepen van vijf een of meer vignetten, bestaand uit een casus en halfopen vragen, waarbij ze individueel informatie opzoeken. Tijdens het college worden de oplossingen gepresenteerd en besproken onder leiding van de docent. De mening van de studenten over de PoKC’s is gepeild.

Spanningsvelden in de klinische leeromgeving. Een exploratieve studie van stage-ervaringen

Probleemstelling: De stage (het co-assistentschap) is een essentieel onderdeel van de opleiding tot arts, maar niet alle stages leiden tot de verhoopte leerresultaten. In dit artikel rapporteren we over een exploratief onderzoek naar de determinanten van de stage-ervaringen. Uitgangspunt is de idee dat die ervaring in belangrijke mate bepaald wordt door de betekenisvolle interactie tussen stagiair en stageomgeving (in het bijzonder de stageleiders).

Literatuuronderzoek naar de houding tegenover de psychometrische kwaliteit van portfolio’s in het medisch onderwijs

 Samenvatting Inleiding: Het portfolio is een verzameling van materiaal dat aantoont dat leren heeft plaats gehad. Het voorbije decennium is in het medisch onderwijs in toenemende mate gebruik gemaakt van dit instrument. In deze publicatie worden aan de hand van de literatuur het belang en de waarde van het portfolio in het medisch onderwijs in kaart gebracht. Methode: Uit zoekacties in Medline en PsycInfo met ‘portfolio’ als zoekwoord werden alleen artikelen betreffende het medisch onderwijs verzameld. Resultaten: Het portfolio is op alle niveaus van de medische opleiding doorgedrongen. Definitie en functie hangen af van de onderwijscontext, het opleidingsniveau en de bedoeling van de opleiders. Het portfolio wordt altijd gebruikt als leermiddel en vaak ook als summatief evaluatie-instrument. De houding van studenten en begeleiders tegenover het portfolio varieert sterk naargelang het onderzoek, en binnen hetzelfde onderzoek naargelang het beoordeelde element. Het oordeel van docenten en examinatoren is vaak gunstiger dan dat van studenten. De bezorgdheid van de studenten betreft vooral de concrete uitwerking. De psychometrische kwaliteit en met name de betrouwbaarheid is nog te laag voor een verantwoorde summatieve evaluatie.