Henryk Zieliński

Superselective renal artery embolization in the treatment of iatrogenic bleeding into the urinary tract.

Background The aim of this study was to evaluate the efficacy of superselective renal artery embolization in patients with bleeding into the urinary system. Material/Methods From 2007 to 2012, 20 patients were treated with superselective renal artery embolization for bleeding after percutaneous nephrolithotomy (PCNL), nephron-sparing surgery (NSS), including 1 patient with AVF after PCNL. During the procedure, embolization material was injected through a microcatheter to stop the bleeding. Embolization materials included a mixture of cyanoacrylate and lipiodol, embolization coils, and Spongostan. Clinical evaluation included remission of hematuria and normalization of blood morphotic elements. Results The cause of bleeding into the urinary tract was damage to vessels (all cases): with coexisting false aneurism (8 cases); with coexisting arterio-venus fistula (1 case); and with coexisting intrarenal hematoma (3 cases). The bleeding occurred 2–5 days after PCNL and NSS, and 10 days after PCNL with AVF. The mean hematocrit level was 22%–24%. Technical success was achieved in 20 cases. Clinical success was achieved in 19 cases. One patient with hematuria after PCNL with AVF needed a second endovascular treatment to stop bleeding. Conclusions Superselective renal artery embolization is an effective procedure in the treatment of iatrogenic bleeding into the urinary tract after PCNL and NSS.

An upper lip tumour as the presenting symptom of metastatic renal cancer

INTRODUCTION Renal cell carcinoma (RCC) constitutes about 3% of solid tumours in adults. Unfortunately, in spite of continuous development of more and more efficient diagnostic methods, in about 30% of patients with RCC metastatic spread is found at presentation. Only in 1% of patients with advanced RCC metastases are limited exclusively to the head-and-neck region. We present a case of a male patient in whom a tumour of the upper lip was the first symptom of advanced renal cancer. CASE REPORT A 59-year-old male was admitted to the Urology Department due to a large tumour of the right kidney. About two months earlier the patient noted a nodule located within the upper lip. In the same period painless hematuria occurred twice, which was disregarded by the patient. A CT scan of the chest and abdomen showed a large tumour of the kidney, multiple lung and bone metastases. The patient underwent local surgical excision of the lip tumour and palliative renal artery embolization. CONCLUSIONS In natural history of renal cancer there is a risk of metastatic spread to the head-and-neck region. Contrast enhanced computed tomography of the abdomen should be considered if a tumour of unknown origin is found within the head-and-neck region. Prognosis in case of confirmed metastatic renal cancer is unfavourable and patients treatment should be conducted in specialist centres.

Efficacy and safety of surgical and chemoimmunotherapy combination treatment in patients with renal carcinoma and pulmonary metastases

cell carcinoma – RCC) stanowi ok. 3% litych guzów u dorosłych. U ok. 30% chorych w chwili rozpoznania RCC stwierdza się przerzuty, które najczęściej dotyczą płuc. Cel pracy: Ocena remisji przerzutów płucnych zaawansowanego raka nerki po nefrektomii i chemioimmunoterapii. Materiał i metody: Analizą objęto dane kliniczne 54 chorych na raka nerki z przerzutami płucnymi. Wszystkich chorych przed leczeniem systemowym poddano nefrektomii (bez metastazektomii), a stadium przerzutowe choroby dokumentowano za pomocą tomografii komputerowej. Terapię oparto na IL-2 s.c., IFN-α s.c., 5-FU i.v. Stan ogólny oceniany był na podstawie skali ECOG, a odpowiedź zmian docelowych wg kryteriów RECIST. Wyniki: Ocena 54 chorych wg skali ECOG: 0 – u 5 chorych, 1 – u 43, 2 – u 6. Po zastosowaniu chemioimmunoterapii zaobserwowano 5 odpowiedzi całkowitych (CR – 9%) oraz 12 odpowiedzi częściowych (PR – 22%). Obiektywne odpowiedzi zanotowano w 17 przypadkach. Średni czas trwania CR wynosił 24 miesiące (znacząco wpływał na wydłużenie przeżycia chorych). Ocena grupy wg skali ECOG: 0 u nikogo, 1 – u 4 chorych, 2 – u 1 chorego. Odpowiedź częściowa trwała średnio 12 miesięcy (zazwyczaj progresja choroby nowotworowej). Toksyczność zastosowanego schematu była przemijająca, z dobrą tolerancją leczenia przez chorych. Wnioski: 1. Skojarzenie nefrektomii i następowej chemioimmunoterapii jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia chorych z przerzutami raka nerki do płuc. 2. Dzięki zastosowanej immunochemioterapii uzyskano u 5 osób CR, co znamiennie wydłużyło przeżycie chorych. 3. Leczenie chorych z przerzutowym RCC powinno być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodkach i mieć charakter interdyscyplinarny.