Julian Schaap

‘Gods in World of Warcraft exist’: Religious reflexivity and the quest for meaning in online computer games

In ‘secular’ Western societies, religious topics permeate media texts of books, films, series and games and such texts even inform several religious-spiritual movements. Critically expanding on theories about ‘fiction-based religion’, ‘invented religion’ or ‘hyper-real religion’, this article studies if, how and why players of the massively multiplayer online role-playing game (MMORPG) World of Warcraft reflect on religious narratives in the game world and what influence it has on their personal perspective on religion. Based on interviews with 22 international players, three forms of ‘religious reflexivity’ are distinguished: (1) religious performance, an acting out of offline experiences with religion through online role-playing; (2) religious relativism, a shift from dogmatic atheism to a tolerant attitude towards religion; and (3) religious quests, an increased interest in religion and active ‘bricolage’ of online religion and official religion to create personal systems of meaning. Online games, it is concluded, can serve as laboratories where youngsters freely experiment with religion outside the established churches.

Gebonden aan witheid: witte identiteiten en de onbedoelde (re)productie van racisme

In sociologisch onderzoek naar ras en etniciteit heeft de laatste decennia een kentering plaatsgevonden waarbij afscheid is genomen van de strikte dichotomie van racisten tegenover niet-racisten. In plaats hiervan is de aandacht verschoven van expliciet racisme zoals dat van extreemrechtse groeperingen naar een focus op alledaags institutioneel racisme. In de Verenigde Staten heeft deze verschuiving geleid tot meer historische en sociologische aandacht voor ‘witheid’ als etnoraciale identiteit.1 Doorgaans richt sociologisch onderzoek zich op etno-raciale minderheidsgroepen (Afro-Amerikanen, Latino’s, Marokkanen enz.). Dit onderzoek mist echter een focus op de hegemoniale witte identiteit die vaak onbesproken blijft als dominante en genaturaliseerde norm in westerse maatschappijen (Brekhus 1998; Gallagher 2003). Er is ook een breed scala aan cultuursociologische literatuur verschenen waarin ‘witte cultuur’ in beeld wordt gebracht door deze te vergelijken met ‘niet-witte cultuur’. Desondanks bestaat er een leemte van kennis wat betreft de potentiele interpretaties van witheid, in het bijzonder met betrekking tot witte mensen onderling. Om deze reden is Matthew Hugheys boek White Bound: Nationalists, Antiracists, and the Shared Meaning of Race (2012) een waardevolle toevoeging aan het opkomende veld van witheidstudies in de Verenigde Staten en daarbuiten. Matthew Hughey – socioloog aan de Universiteit van Mississippi en expert op het gebied van etno-raciale ongelijkheid in de Verenigde Staten – zette voor het maken van dit boek twee aanzienlijke etnografische studies op poten. In ruim een jaar tijd verzamelde de auteur data bij twee schijnbaar verschillende organisaties die zich bezighouden met etno-raciale problematiek (nationalistisch-separatistisch vis-a-vis antiracistisch) en uitsluitend witte leden hebben. Dit deed hij door bij vergaderingen, samenkomsten, demonstaties en in de privésfeer van leden

Gender Inequality in Metal Music Production

In metal, it seems that women are nowhere but gender is everywhere. This title offers a sociological analysis of metal music’s historical and global gender imbalance to investigate why this genre is such an impenetrable fortress for female musicians and how it could change.

Just Like Hendrix: Whiteness and the Online Critical and Consumer Reception of Rock Music in the United States, 2003–2013

Based on a quantitative and qualitative analysis of 385 rock album reviews, this article investigates (i) to what extent ethno-racial boundaries are (re)produced and/or contested in the critical and consumer reception of rock music in the United States between 2003 and 2013 and (ii) to what extent (semi-)professional reviewers and consumer-reviewers differ from each other regarding ethno-racial classifications in their reception of rock music. Albums by nonwhite artists tend to receive lower evaluations than those by white artists, particularly when reviewed by consumer critics. Although both types of reviewers often ignore talking about race—echoing a color-blind ideology—(semi-)professional critics are more explicit and color-conscious regarding nonwhite participation in rock music. Furthermore, five different mechanisms are employed by reviewers as a part of ethno-racial boundary work: (i) ethno-racial comparisons, (ii) inter-genre comparisons, (iii) positive ethno-racial marking, (iv) negative ethno-racial marking, and (v) minimization.