Menno Reijneveld

Ook zwangeren gaan naar de huisarts

SamenvattingDoel In Nederland heeft de verloskundige of de gynaecoloog de regie over de zorg bij zwangerschap, bevalling en kraambed, maar de huisarts blijft ook voor zwangeren een belangrijke zorgverlener. Wij vergeleken het gebruik van huisartsenzorg (contacten, gestelde diagnoses, medicatievoorschriften en verwijzingen) door zwangere vrouwen met dat door niet-zwangere vrouwen.Methode Op basis van gegevens uit de NIVEL Zorgregistraties eerste lijn voerden wij een longitudinale analyse uit op de gegevens van 15.123 zwangere en 102.564 niet-zwangere vrouwen van 15-45 jaar, geregistreerd door 84 Nederlandse huisartsenpraktijken over de periode 2007-2009.Resultaten Zwangeren hadden tijdens de zwangerschap gemiddeld 3,6 contacten met de huisarts (consult, telefonisch, huisbezoek), niet-zwangere vrouwen hadden in een vergelijkbaar tijdsbestek 2,2 contacten. Van de zwangeren had 35% geen enkel contact met de huisarts, van de niet-zwangere vrouwen 50%. Bij zwangeren waren de meest geregistreerde diagnoses ‘zwangerschap’ en ‘urineweginfectie’, bij niet-zwangere vrouwen waren dit ‘urineweginfectie’ en ‘andere gegeneraliseerde/niet gespecificeerde ziekte’. Zwangeren kregen gemiddeld 2,1 medicatievoorschriften, niet-zwangere vrouwen 4,4. Zwangeren werden het vaakst verwezen naar een verloskundige of gynaecoloog, niet-zwangere vrouwen het vaakst naar een fysiotherapeut.Conclusie De huisarts is voor zwangeren weliswaar niet de centrale, maar wel een belangrijke zorgverlener. Daarom is het noodzakelijk dat de rol van de huisarts in de verloskundige zorgketen versterkt wordt en dat in de opleiding meer aandacht besteed wordt aan verloskundige kennis.

SamenOud, een model voor geïntegreerde ouderenzorg

UNLABELLED Ongoing growth in health care expenditures and changing patterns in the demand for health care challenge societies worldwide. The Chronic Care Model (CCM), combined with classification for care needs based on Kaiser Permanente (KP) Triangle, may offer a suitable framework for change. The aim of the present study is to investigate the effectiveness of Embrace, a population-based model for integrated elderly care, regarding patient outcomes, service use, costs, and quality of care. METHODS The CCM and the KP Triangle were translated to the Dutch setting and adapted to the full elderly population living in the community. A randomized controlled trial with balanced allocation was designed to test the effectiveness of Embrace. Eligible elderly persons are 75 years and older and enrolled with one of the participating general practitioner practices. Based on scores on the INTERMED-Elderly Self-Assessment and Groningen Frailty Indicator, participants will be stratified into one of three strata: (A) robust; (B) frail; and (C) complex care needs. Next, participants will be randomized per stratum to Embrace or care as usual. Embrace encompasses an Elderly Care Team per general practitioner practice, an Electronic Elderly Record System, decision support instruments, and a self-management support and prevention program - combined with care and support intensity levels increasing from stratum A to stratum C. Primary outcome variables are patient outcomes, service use, costs, and quality of care. Data will be collected at baseline, twelve months after starting date, and during the intervention period. DISCUSSION This study could provide evidence for the effectiveness of Embrace.

Veiligheid van kinderen: Zorgen en kansen in de transformatie van de zorg

Geschat wordt dat in Nederland in 2010 bijna 119.000 minderjarigen bloot stonden aan kindermishandeling, dat is 3,4% van alle kinderen. Bij de 12-17 jarigen lag het aantal beduidend hoger; 9,9%. Onveiligheid voor kinderen is met andere woorden overal om ons heen aanwezig. Te verwachten is dat het percentage zal stijgen omdat professionals alerter lijken te worden.1 Grote vraag is hoe we grip houden op dit grote en groeiende probleem in het veranderende landschap van zorg voor jeugd. En bij voorkeur: hoe gaan we het beter doen? Daar valt nog wat te doen.

Veiligheid van kinderen

Geschat wordt dat in Nederland in 2010 bijna 119.000 minderjarigen bloot stonden aan kindermishandeling, dat is 3,4% van alle kinderen. Bij de 12-17 jarigen lag het aantal beduidend hoger; 9,9%. Onveiligheid voor kinderen is met andere woorden overal om ons heen aanwezig. Te verwachten is dat het percentage zal stijgen omdat professionals alerter lijken te worden.1 Grote vraag is hoe we grip houden op dit grote en groeiende probleem in het veranderende landschap van zorg voor jeugd. En bij voorkeur: hoe gaan we het beter doen? Daar valt nog wat te doen.