Roel Bakker

Response to noise from modern wind farms in The Netherlands

The increasing number and size of wind farms call for more data on human response to wind turbine noise, so that a generalized dose-response relationship can be modeled and possible adverse health effects avoided. This paper reports the results of a 2007 field study in The Netherlands with 725 respondents. A dose-response relationship between calculated A-weighted sound pressure levels and reported perception and annoyance was found. Wind turbine noise was more annoying than transportation noise or industrial noise at comparable levels, possibly due to specific sound properties such as a swishing quality, temporal variability, and lack of nighttime abatement. High turbine visibility enhances negative response, and having wind turbines visible from the dwelling significantly increased the risk of annoyance. Annoyance was strongly correlated with a negative attitude toward the visual impact of wind turbines on the landscape. The study further demonstrates that people who benefit economically from wind turbines have a significantly decreased risk of annoyance, despite exposure to similar sound levels. Response to wind turbine noise was similar to that found in Sweden so the dose-response relationship should be generalizable.

Impact of wind turbine sound on annoyance, self-reported sleep disturbance and psychological distress

PURPOSE OF THE RESEARCHnThe present government in the Netherlands intends to realize a substantial growth of wind energy before 2020, both onshore and offshore. Wind turbines, when positioned in the neighborhood of residents may cause visual annoyance and noise annoyance. Studies on other environmental sound sources, such as railway, road traffic, industry and aircraft noise show that (long-term) exposure to sound can have negative effects other than annoyance from noise. This study aims to elucidate the relation between exposure to the sound of wind turbines and annoyance, self-reported sleep disturbance and psychological distress of people that live in their vicinity. Data were gathered by questionnaire that was sent by mail to a representative sample of residents of the Netherlands living in the vicinity of wind turbinesnnnPRINCIPAL RESULTSnA dose-response relationship was found between immission levels of wind turbine sound and selfreported noise annoyance. Sound exposure was also related to sleep disturbance and psychological distress among those who reported that they could hear the sound, however not directly but with noise annoyance acting as a mediator. Respondents living in areas with other background sounds were less affected than respondents in quiet areas.nnnMAJOR CONCLUSIONSnPeople living in the vicinity of wind turbines are at risk of being annoyed by the noise, an adverse effect in itself. Noise annoyance in turn could lead to sleep disturbance and psychological distress. No direct effects of wind turbine noise on sleep disturbance or psychological stress has been demonstrated, which means that residents, who do not hear the sound, or do not feel disturbed, are not adversely affected.

Response to wind turbine noise in the Netherlands

A cross-sectional study with the objective to explore the impact of wind turbine noise on people living in the vicinity of wind farms was carried out in the Netherlands in 2007. A postal questionna ...

Mantelzorg en Mindfulness

SamenvattingUit verschillend onderzoek blijkt dat mindfulness een waardevolle interventie kan zijn om de stress te verminderen die de zorg van een naaste met zich meebrengt. Behalve tot stressreductie kan mindfulness ook tot een hogere kwaliteit van leven leiden en tot het gevoel meer grip op het leven te hebben. Maar blijven dergelijke uitkomsten ook na de gevolgde mindfulnesstraining bestaan of doven ze uit en zijn ze slechts van korte duur? Dat is een van de centrale vragen van het onderzoek onder mantelzorgers dat is uitgevoerd door de Wetenschapswinkel Geneeskunde en Volksgezondheid van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG).AbstractInformal care and mindfulness: outcomes of a Mindfulness-Based Stress Reduction training on quality of life of burdened informal caregiversA number of studies has shown that mindfulness can be regarded as a valuable intervention to reduce stress associated with an informal caregiver’s burden of caring for a relative. Besides its potential to reduce stress mindfulness is also believed to enhance quality of life and to stimulate a sense of caregiver competence. The present study among 62 informal caregivers shows that the training Mindfulness-Based Stress Reduction (MBSR) -2,5 hours during eight weeks, with additional 45 minutes’ homework exercises during six days a week- leads to an enhanced quality of life and sense of competence, as well as a reduced experienced care burden. This positive effect on quality of life seems to have a durable character, since three months after the end of the training 90% of the informal caregivers still report a significant higher quality of life and is still practising their daily exercises. Keywords: informal care, mindfulness training, quality of life, sense of competence, care burden

Triage op de Meldkamer

SamenvattingDoel: Bestuderen of er een samenhang bestaat tussen de kwaliteit van de triage op de Meldkamer en het ontstaan van Eerste Hulp Geen Vervoer-ritten. Opzet: Onafhankelijke beoordeling van bandopnames met 1-1-2-meldingen. Methode: 98 bandopnames van 1-1-2 meldingen zijn door twee onafhankelijk beoordelaars beluisterd en beoordeeld op basis van een aantal criteria, met als belangrijkste criterium de mate waarin de centralist zich aan de Landelijke Standaard Meldkamer Amulancezorg (LSMA) houdt. Resultaten: De meldcode ‘pijn op de borst’ leidt in 20% van de gevallen tot een EHGV-rit, terwijl de meldcode ‘onwelwording’ in 66% van de gevallen een EHGV-rit tot gevolg heeft. Bij ‘pijn op de borst’-klachten wordt in 80% van alle gevallen alle stappen van de LSMA-standaard doorlopen, terwijl dit bij ‘onwelwording’ slechts in 14% van de ritten het geval is. Naarmate centralisten zich minder aan de LSMA-standaard houden, is de kans op een EHGV-rit groter. Conclusie: De kwaliteit van de triage is van invloed op het aantal EHGV-ritten: des te minder zorgvuldig het LSMA-protocol wordt gevolgd, des te vaker monden de ritten uit in een EHGV-rit. De kwaliteit van de triage hangt daarbij wel af van de aard van de klachten van de melder.AbstractTriage on the dispatch centre. The influence of the quality of triage on the incidence of ambulance calls without patient transportationAim: To determine the relationship between dispatch centre triage and the number of ambulance dispatches that result in first aid on the spot (EHGV).n Design: Independent evaluation of tape recordings of emergency calls.n Method: 98 tape recordings of emergency calls were monitored independently by two evaluators and scored on the basis of compliance with the LSMA standard. Additionally, it was determined whether a more thorough compliance to the standard resulted in higher first aid on the spot dispatches.n Results:When the complaints of the emergency caller are classified as ‘chest pain’, 20% of the corresponding ambulance dispatches end up becoming first aid on the spot dispatches. When they are classified as ‘unwellness’ the percentage of such dispatches rises to 66%. In the case of ‘chest pain’, all steps of the LSMA standard are followed in 80% of all triages. In the case of ‘unwellness’, this is only the case 14% of the time. The more the emergency operator sticks to the standard, the smaller the chance that the dispatch ends in a first aid on the spot dispatch.n Conclusion: The quality of the triage, in terms of compliance with the LSMA standard, is negatively correlated with the number of first aid on the spot dispatches; the fewer steps of the LSMA standard followed, the more ambulance emergency drives turn out to be first aid on the spot drives. However, the quality of the triage is strongly correlated with the nature of the emergency caller’s complaints.

Ambulanceritten zonder vervoer van de patiënt Een verkennende studie naar het ontstaan van 'Eerste Hulp Geen Vervoer'-ritten

SamenvattingAmbulancevoorzieningen worden geconfronteerd met een toename van het aantal Eerste Hulp Geen Vervoer (EHGV)- ritten. Dit zijn ritten waarbij een ambulance met spoed uitrukt, maar waarbij de patiënt uiteindelijk niet vervoerd wordt naar een ziekenhuis. Het doel van deze verkennende studie is te exploreren welke factoren van invloed zijn op het ontstaan van EHGV-ritten. Voor dit onderzoek zijn drie verschillende informatiebronnen gebruikt: 1) een vragenlijstonderzoek onder patiënten, betrokken bij een EHGV-rit, 2) registratiebestanden van een ambulancedienst en 3) interviews met ambulanceverpleegkundigen en centralisten van de meldkamer. Van de respondenten uit het vragenlijstonderzoek geeft ruim één derde aan dat de situatie die de aanleiding gaf om een ambulance te bellen niet levensbedreigend was. Daarnaast geeft bijna de helft van de respondenten aan, dat het onvoldoende duidelijk is voor welke problemen men waar (ambulancezorg, HAP of SEH) terecht kan. De belangrijkste mogelijke oorzaken van een toename van het aantal EHGV-ritten, die genoemd worden door geïnterviewde professionals, zijn de invoering van de huisartsenposten en een mentaliteitsverandering onder patiënten. Uit de registratiebestanden blijkt dat van de ritten die als EHGV-rit eindigen 88,6% is uitgereden met de hoogste urgentie (A1). In deze situaties is door de meldkamer van een levensbedreigende situatie uitgegaan. De resultaten laten zien dat de triage op de meldkamer niet altijd voldoende uitsluitsel geeft of de situatie daadwerkelijk spoedeisende zorg behoeft.AbstractAmbulance Response / No Transport: an exploratory study of the incidence of ambulance calls without transportation of the patient.n Ambulance services are increasingly confronted with calls that require an emergency ambulance dispatch even though upon arrival at the scene, there is no need for transportation to a hospital. This exploratory study identifies factors which might influence the incidence of these no-transport ambulance calls. We used three different sources of information for this study: 1) a questionnaire among patients involved in ambulance call without transportation, 2) the records of an ambulance service and 3) interviews with ambulance staff, emergency call center dispatchers, general practitioners and their assistants working at an prehospital emergency center. Nearly half of the respondents indicate that it is insufficiently clear which venue is appropriate for their problem, i.e. the emergency telephone number 1-1-2, the prehospital emergency center staffed by general practitioners or the hospital’s emergency room. Furthermore, at least one third indicated they did not find the situation lifethreatening, despite the call for an ambulance. The records of the ambulance service show that 88,6% of the no-transport dispatches were of the highest urgency (A1). In other words, the dispatcher of the emergency call center judged these cases to be life-threatening. Seeing as one third of the respondents did not share this view of a life-threatening situation, this means that the emergency call center isn’t always able to reliably assess whether an emergency response is required. According to the key figures we interviewed, the introduction of prehospital emergency centers and a mentality shift among citizens could be the most important reasons for the increase in ambulance calls without transportation of the patient.

Betrouwbaarheid en validiteit van de Groninger Werkbeleving Screeningslijst (GWS)

SamenvattingDe afgelopen decennia is er een groeiende belangstelling voor het meten van werkbeleving, mede doordat dit een belangrijke voorspeller blijkt te zijn voor arbeidsverzuim. In dit artikel wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de psychometrische eigenschappen van een screeningslijst bestaande uit tien items, de Groninger Werkbeleving Screeningslijst (GWS). Deze eigenschappen zijn getoetst met behulp van een databestand van de afdeling Revalidatie van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Dit bestand betreft een steekproef van 702 gezonde, werkende mensen met uiteenlopende werkzaamheden in verschillende arbeidssectoren. De dimensionaliteit is getoetst aan de hand van een principale componentenanalyse (PCA), waarbij de Cronbachs alfa’s voor de subschalen zijn bepaald, een maat voor de betrouwbaarheid. Een Mokken-schaalanalyse geeft eveneens informatie over de betrouwbaarheid. De convergente validiteit is getest door het berekenen van Pearsons correlaties tussen items en subschalen van de GWS en van de Vragenlijst Beleving en Beoordeling van de Arbeid (VBBA). Een eerste aanzet voor het bepalen van de constructvaliditeit is gedaan door vast te stellen of mensen die in hun werk voornamelijk ‘handwerk’ verrichten een andere vorm van belasting rapporteren dan mensen die voornamelijk ‘hoofdwerk’ verrichten.De factoranalyse resulteerde in een 4-factoroplossing, hetgeen aansluit bij de INTERMED-methode waarop de GWS onder andere is gebaseerd. De dimensies van de GWS blijken redelijk goed te correleren met de dimensies van de VBBA, hetgeen een aanwijzing is voor convergente validiteit.De conclusie kan worden getrokken dat de GWS betrouwbaar is en dat er aanwijzingen zijn dat het wat betreft de constructvaliditeit een valide instrument betreft. Verder onderzoek dient zich te richten op de predictieve validiteit.SummaryReliability and validity of the Groninger Werkbeleving Screeningslijst (GWS)The last decades have seen a growing interest in measuring work experience, which is an important predictor of sustainable employment. This article describes a study on the psychometric attributes of the Groninger Werkbeleving Screeningslijst (GWS), a 10-item list for screening work experience. These attributes have been tested using data from the Department of Rehabilitation at the University Medical Center Groningen. This file contains a sample of 702 healthy, employed people with various jobs in various occupational sectors. Dimensio - nality was tested with principal component analysis (PCA), for which Cronbach’s alphas were determined for subscales. These Crohnbach’s alphas and a Mokken scale analysis (MSA) provide information about reliability. Convergent validity was tested by calculating Pearson’s correlations between items and subscales in the GSW and those in the VBBA (Vragenlijst Beleving en Beoordeling van de Arbeid), the short 107 or long 201-item Questionnaire on Work Experience and Eva - luation. A first insight into the construct validity was obtained by ascertaining whether people who primarily perform manual labour report a different kind of work load than people who primarily perform mental labour. Factor analysis resulted in a 4-factor solution, which fits in with the INTERMED care-complexity screening method on which GWS is partly based. The lists’ dimensions appear to correlate moderately well with those of the VBBA, which is an indicator of convergent validity. It can be concluded that the GWS is internally consistent and exhibits construct validity. Further research will need to concentrate on the predictive validity of the GWS.

Ambulanceritten zonder vervoer van de patiënt

SamenvattingAmbulancevoorzieningen worden geconfronteerd met een toename van het aantal Eerste Hulp Geen Vervoer (EHGV)- ritten. Dit zijn ritten waarbij een ambulance met spoed uitrukt, maar waarbij de patiënt uiteindelijk niet vervoerd wordt naar een ziekenhuis. Het doel van deze verkennende studie is te exploreren welke factoren van invloed zijn op het ontstaan van EHGV-ritten. Voor dit onderzoek zijn drie verschillende informatiebronnen gebruikt: 1) een vragenlijstonderzoek onder patiënten, betrokken bij een EHGV-rit, 2) registratiebestanden van een ambulancedienst en 3) interviews met ambulanceverpleegkundigen en centralisten van de meldkamer. Van de respondenten uit het vragenlijstonderzoek geeft ruim één derde aan dat de situatie die de aanleiding gaf om een ambulance te bellen niet levensbedreigend was. Daarnaast geeft bijna de helft van de respondenten aan, dat het onvoldoende duidelijk is voor welke problemen men waar (ambulancezorg, HAP of SEH) terecht kan. De belangrijkste mogelijke oorzaken van een toename van het aantal EHGV-ritten, die genoemd worden door geïnterviewde professionals, zijn de invoering van de huisartsenposten en een mentaliteitsverandering onder patiënten. Uit de registratiebestanden blijkt dat van de ritten die als EHGV-rit eindigen 88,6% is uitgereden met de hoogste urgentie (A1). In deze situaties is door de meldkamer van een levensbedreigende situatie uitgegaan. De resultaten laten zien dat de triage op de meldkamer niet altijd voldoende uitsluitsel geeft of de situatie daadwerkelijk spoedeisende zorg behoeft.AbstractAmbulance Response / No Transport: an exploratory study of the incidence of ambulance calls without transportation of the patient.n Ambulance services are increasingly confronted with calls that require an emergency ambulance dispatch even though upon arrival at the scene, there is no need for transportation to a hospital. This exploratory study identifies factors which might influence the incidence of these no-transport ambulance calls. We used three different sources of information for this study: 1) a questionnaire among patients involved in ambulance call without transportation, 2) the records of an ambulance service and 3) interviews with ambulance staff, emergency call center dispatchers, general practitioners and their assistants working at an prehospital emergency center. Nearly half of the respondents indicate that it is insufficiently clear which venue is appropriate for their problem, i.e. the emergency telephone number 1-1-2, the prehospital emergency center staffed by general practitioners or the hospital’s emergency room. Furthermore, at least one third indicated they did not find the situation lifethreatening, despite the call for an ambulance. The records of the ambulance service show that 88,6% of the no-transport dispatches were of the highest urgency (A1). In other words, the dispatcher of the emergency call center judged these cases to be life-threatening. Seeing as one third of the respondents did not share this view of a life-threatening situation, this means that the emergency call center isn’t always able to reliably assess whether an emergency response is required. According to the key figures we interviewed, the introduction of prehospital emergency centers and a mentality shift among citizens could be the most important reasons for the increase in ambulance calls without transportation of the patient.

Ambulanceritten zonder vervoer van de patiënt: : Een verkennende studie naar factoren die van invloed zijn op het ontstaan van EHGV-ritten, Eerste Hulp Geen Vervoer.

SamenvattingAmbulancevoorzieningen worden geconfronteerd met een toename van het aantal Eerste Hulp Geen Vervoer (EHGV)- ritten. Dit zijn ritten waarbij een ambulance met spoed uitrukt, maar waarbij de patiënt uiteindelijk niet vervoerd wordt naar een ziekenhuis. Het doel van deze verkennende studie is te exploreren welke factoren van invloed zijn op het ontstaan van EHGV-ritten. Voor dit onderzoek zijn drie verschillende informatiebronnen gebruikt: 1) een vragenlijstonderzoek onder patiënten, betrokken bij een EHGV-rit, 2) registratiebestanden van een ambulancedienst en 3) interviews met ambulanceverpleegkundigen en centralisten van de meldkamer. Van de respondenten uit het vragenlijstonderzoek geeft ruim één derde aan dat de situatie die de aanleiding gaf om een ambulance te bellen niet levensbedreigend was. Daarnaast geeft bijna de helft van de respondenten aan, dat het onvoldoende duidelijk is voor welke problemen men waar (ambulancezorg, HAP of SEH) terecht kan. De belangrijkste mogelijke oorzaken van een toename van het aantal EHGV-ritten, die genoemd worden door geïnterviewde professionals, zijn de invoering van de huisartsenposten en een mentaliteitsverandering onder patiënten. Uit de registratiebestanden blijkt dat van de ritten die als EHGV-rit eindigen 88,6% is uitgereden met de hoogste urgentie (A1). In deze situaties is door de meldkamer van een levensbedreigende situatie uitgegaan. De resultaten laten zien dat de triage op de meldkamer niet altijd voldoende uitsluitsel geeft of de situatie daadwerkelijk spoedeisende zorg behoeft.AbstractAmbulance Response / No Transport: an exploratory study of the incidence of ambulance calls without transportation of the patient.n Ambulance services are increasingly confronted with calls that require an emergency ambulance dispatch even though upon arrival at the scene, there is no need for transportation to a hospital. This exploratory study identifies factors which might influence the incidence of these no-transport ambulance calls. We used three different sources of information for this study: 1) a questionnaire among patients involved in ambulance call without transportation, 2) the records of an ambulance service and 3) interviews with ambulance staff, emergency call center dispatchers, general practitioners and their assistants working at an prehospital emergency center. Nearly half of the respondents indicate that it is insufficiently clear which venue is appropriate for their problem, i.e. the emergency telephone number 1-1-2, the prehospital emergency center staffed by general practitioners or the hospital’s emergency room. Furthermore, at least one third indicated they did not find the situation lifethreatening, despite the call for an ambulance. The records of the ambulance service show that 88,6% of the no-transport dispatches were of the highest urgency (A1). In other words, the dispatcher of the emergency call center judged these cases to be life-threatening. Seeing as one third of the respondents did not share this view of a life-threatening situation, this means that the emergency call center isn’t always able to reliably assess whether an emergency response is required. According to the key figures we interviewed, the introduction of prehospital emergency centers and a mentality shift among citizens could be the most important reasons for the increase in ambulance calls without transportation of the patient.

Annoyance caused by community noise – interaction of sounds from road traffic and wind turbines.

Sound from an additional source, for example rail road in addition to road traffic, modifies community noise response. However, interactions of response to low vs. high level sources are not known. ...