Valerie De Craene

Fucking geographers! Or the epistemological consequences of neglecting the lusty researcher’s body

AbstractThis article investigates the dichotomy within research on sexuality between the desiring body of the informant on the one hand and the non-desiring body of the researcher on the other. Despite earlier calls to acknowledge and include the eroticisms of the researcher, accounts where the desiring researcher’s body is a central focus remain exceptions to the rule. The main goal of this intervention is to investigate why the absence of the lusty researcher’s body seems to endure. I will first explore some of the reasons researchers might feel inhibited to self-disclose their desires, to continue with uncovering some of the techniques used to sustain the cover of the asexual, disembodied researcher. Afterwards, I will discuss my own experiences as a (junior) researcher in the field, mainly my own discomfort and embarrassment to be perceived as a desiring woman-researcher, and trace how this has informed my own research trajectory. I conclude by suggesting that writing down our negotiations between the...Abstract This article investigates the dichotomy within research on sexuality between the desiring body of the informant on the one hand and the non-desiring body of the researcher on the other. Despite earlier calls to acknowledge and include the eroticisms of the researcher, accounts where the desiring researcher’s body is a central focus remain exceptions to the rule. The main goal of this intervention is to investigate why the absence of the lusty researcher’s body seems to endure. I will first explore some of the reasons researchers might feel inhibited to self-disclose their desires, to continue with uncovering some of the techniques used to sustain the cover of the asexual, disembodied researcher. Afterwards, I will discuss my own experiences as a (junior) researcher in the field, mainly my own discomfort and embarrassment to be perceived as a desiring woman-researcher, and trace how this has informed my own research trajectory. I conclude by suggesting that writing down our negotiations between the validity of our research versus how much we are willing to self-disclose might be a first step towards an improved inclusion of lust and desire in sex research.

Book review: Gentrification of Nightlife and Right to the City: Regulating Spaces of Social Dancing in New York

merist times as those private companies are actually controlled by rulers and privileged merchants. Power elites dominate the economy by controlling these companies and finally seize the governance over urban landscape and public culture. In chapter 5, the author draws his attention to the South Asians in Dubai. Middleclass expatriates are constantly feeling the hostility and exclusion arising from the ethnical purism while enjoying the economic opportunities offered by the free market. Dubai-born foreigners, in particular, manage to recreate the ideologies of neoliberalism and ethno-nationalism in Dubai so as to establish their identity and obtain a solid insurance for their economic equity. However, labourers from South Asia still suffer from extreme exclusion, embodied in an urban space that is separated by class boundaries. The dialectical relation between the two groups exemplifies that the cultural representations of space can also transcend territory. People from different classes and ethnic groups in Dubai form a complex image of ‘state–culture–territory’. In conclusion, rulers and elites take the domination of the territory and constantly add new elements to the whole framework so as to achieve a peaceful balance for their control over Emiratis and foreigners. International urbanists are employed by the ruling classes to spatialise their political and cultural ideologies, which in turn provide a spatial guarantee for powerful governance. ‘Flexible citizens’, who accept the values of neoliberalism, underpin the establishment and proper function of the city as a corporation. Middle-class expatriates obtain massive material benefits while subject to the political system and foreign labourers surrender to inequalities, making contributions to the city for low wages. The book sets a perfect example for combining anthropology with urban studies. Unlike other works on Dubai, the author focuses strongly on the actors and complex processes during the rise of the city rather than the achievements of its construction industry. Instead of dividing people into different groups according to their geographical locations, the author explores how people represent certain values on the same piece of land and pays attention to their continuous relations with each other. The book, Dubai: The City as Corporation, is suitable for students and scholars who are interested in Dubai and spatialisation of the city under specific political and social circumstances. It is a book of high value in terms of explaining how space reproduction is dominated by political power and social forces.

Seksualiteit in de 21ste eeuw

De media hebben ons de afgelopen maanden overspoeld met verhalen over seksualiteit. Echter zeker niet altijd in positieve zin. Dat nieuwsredacties sowieso meer lijken te focussen op slecht dan op goed nieuws is waar, maar de hausse van probleemgevallen is nogal opvallend. Zo waren er gevallen van ‘gaybashing’ en woorden als ‘breezerseks’ en ‘tentsletjes’ werden in het Van Dale-woordenboek opgenomen (en niet om hun positieve connotaties). De reportage ‘Femme de la rue’ van Sofi e Peeters over de vele keren dat ze als vrouw wordt nageroepen op straat, was in België en Nederland voer voor discussie. In ‘Undercover in Nederland’ legde Alberto Stegeman niet alleen een online netwerk waarin ongestraft (kinder)porno wordt uitgewisseld bloot (excuses voor deze woordspeling). Hij ‘ontmaskerde’ ook een Belgische pedofi el, en dat in een land dat nog steeds niet over het Dutroux-trauma heen is. Verder waren er de aantijgingen van aanranding tegen Pol Van den Driessche, kandidaat-burgemeester in Brugge. En in binnenen buitenland kwamen een heleboel tv-coryfeeën in nauwe schoentjes te staan door slachtoffers die pas na vele jaren eindelijk hun verhaal durfden te doen, zoals BBC-presentator Jimmy Savile. Dan hebben we het nog niet gehad over de vele seksschandalen in de kerk. Of recentelijk de afschuwelijke groepsverkrachting in India, waarbij het slachtoffer na een week toch overleden is aan haar vele verwondingen. Het enige ‘positieve’ nieuws dat gerelateerd was aan seksualiteit en ook massaal de media haalde, was het succes van ‘Fifty shades of grey’, een trilogie over een sadomasochistische relatie tussen een rijke zakenman en zijn onzekere assistente. Zelfs dit leverde een storm van protest op. Moeten we ons nu zorgen maken? Zijn we ieder besef van moraal kwijt in onze ‘oversekste’ maatschappij, zoals regelmatig wordt beweerd? AGORA meent dat het tijd is om hier meer aandacht aan te besteden. In het overwegend negatieve nieuws is er een positief licht. Opvallend zijn bijvoorbeeld de steunbetuigingen met slachtoffers na ernstige incidenten van seksueel misbruik en geweld. Er komen straatprotesten, er wordt over seksualiteit gesproken door alle lagen van de bevolking (omdat het ook iedereen aangaat), en er volgen wetten om dergelijk misbruik en geweld in de toekomst te vermijden. We zijn allen mondiger geworden, we hebben meer kanalen om onze mening te geven, denk aan de vele digitale sociale media, en deze zijn bovendien door meer mensen te raadplegen. Wat als al deze gebeurtenissen, hoe verschrikkelijk ook, uiteindelijk de aanleiding geven tot een debat over seksualiteit in de 21ste eeuw? Misschien staan we wel meer op onze strepen en stellen we duidelijker onze grenzen. Of zijn we meer op zoek naar waar deze grenzen liggen?