André Weel

Barriers and Facilitators to Implementation of an Occupational Health Guideline Aimed at Preventing Weight Gain Among Employees in the Netherlands

Objective: To assess barriers and facilitators to implementation of an occupational health guideline aimed at preventing weight gain. Methods: Barriers and facilitators to implementation were assessed among 14 occupational physicians (OPs) and employers and analyzed following a systematic approach using Atlas.ti. Results: Barriers and facilitators mentioned by OPs and employers were related to the sociopolitical context, organization, OP, and guideline. Recommendations include the formation of a linkage group, collaboration with other experts, formation of peer support groups, and communicating benefits of investments, expectations, and ethical considerations. Results of this study recommend incorporating these barriers and facilitators in the guideline, including strategies about how to overcome barriers and stimulate facilitators. Conclusions: The identified barriers and facilitators can be used to increase the chance of successful implementation of the final guideline into occupational health practices throughout the Netherlands.

Richtlijnontwikkeling: pas op de plaats

SamenvattingIn 2015 is het twintig jaar geleden dat bedrijfsartsen begonnen met het maken van evidence-based richtlijnen. De eerste jaren gebeurde dit uitsluitend monodisciplinair1, later sloten wij ook aan bij de richtlijnen van andere medische beroepsgroepen. Sinds 2006 doen we het ook samen met andere arbodeskundigen. Het resultaat is een breed palet aan richtlijnen over uiteenlopende onderwerpen en voor doelgroepen van wisselende samenstelling. Die rijkdom is een zegen, maar ook een last. Voor veel bedrijfsartsen is het toepassen van richtlijnen een probleem. Mijn standpunt is dat we nu moeten stoppen met het maken van nieuwe richtlijnen. Het aanleren van essentiële vaardigheden, zoals het adequaat kiezen en toepassen van richtlijnen, en het expliciet, gemotiveerd en gedocumenteerd ervan afwijken, moet nu prioriteit krijgen. Juist nu er begin 2015 nieuwe gelden vanuit de overheid ter beschikking komen, pleit ik voor een moratorium voor de ontwikkeling van nieuwe richtlijnen. We kunnen de gelden beter besteden aan het (leren) toepassen ervan. En natuurlijk aan reflectie, aan bezinning op wat we nu écht aan richtlijnen nodig hebben.

Claimbeoordeling, een vies woord?

SamenvattingIn 2005 poneerde de NVAB het Standpunt Claimbeoordeling.

Nietzsche bij de bedrijfsarts

SamenvattingMeneer Nietzsche? Komt u verder. Mijn naam is Jansen.

Chronisch hartfalen: is de belastbaarheid te bepalen op basis van de anamnese?

leden van de Mediprudentiecommissie (MENU) u opnieuw confronteren met een casus uit de verzekeringsgeneeskundige praktijk en het commentaar daarop om het verzekeringsgeneeskundig handelen te verbeteren. In dit artikel stellen wij een casus over chronisch hartfalen aan de orde. Het dilemma in deze casus luidt: ‘Kan de verzekeringsarts zich voor de vaststelling van de belastbaarheid bij een cliënt met hartfalen uitsluitend baseren op de anamnese, of dient hij daarbij objectief vaststelbare parameters te hanteren?’ Binnen de verzekeringsgeneeskundige praktijk komen we met enige regelmaat cliënten tegen met de diagnose hartfalen. Het verzekeringsgeneeskundig protocol Chronisch hartfalen stelt dat de verzekeringsarts, om de belastbaarheid vast te stellen, van objectieve parameters moet uitgaan. In de verzekeringsgeneeskundige praktijk zijn er bij mensen met hartfalen niet altijd actuele medische gegevens in het dossier aanwezig. Het gevaar bestaat dat de verzekeringsarts de belastbaarheid dan alleen op basis van de anamnese inschat.

‘Nog zin in het vak, dokter?’

SamenvattingWij hebben onderzocht hoe tevreden bedrijfsartsen zijn over hun werk. Daartoe zijn de gegevens geanalyseerd van 758 bedrijfsartsen die zijn gevisiteerd tussen 2011 en 2013. Deze populatie bleek representatief voor de totale populatie van geregistreerde bedrijfsartsen.De meeste bedrijfsartsen zijn tevreden over hun werk. Zelfstandig werkende bedrijfsartsen zijn tevredener dan bedrijfsartsen in loondienst. Bedrijfsartsen bij interne diensten zijn tevredener dan die bij externe diensten. Naarmate be drijfsartsen langer voor dezelfde opdrachtgever werken, zijn zij minder tevreden. Bedrijfs artsen zijn het meest tevreden over de vrijheid om onafhankelijk te kunnen functioneren. Het minst tevreden is men over de mate van werkdruk. Zelfstandige bedrijfsartsen zijn veel tevredener over de werksfeer dan bedrijfsartsen in loondienst. Een aanbeveling is dat bedrijfsartsen en hun werkgevers meer aandacht moeten schenken aan afwisseling in het werk, wisseling van opdrachtgever, en loopbaanontwikkeling. De bestaande ontevredenheid bij een aanzienlijke minderheid vraagt overigens om nadere aandacht.Summary‘Is your heart still in your profession, doctor?’ An examination of the work satisfaction of occupational physiciansWe examined the work satisfaction of occupational physicians (OPs). Data was analysed from the peer review of 758 OPs between 2011 and 2013. This population is representative for the total population of Dutch OPs.Most OPs are (very) satisfied about their work. Self-employed OPs are more satisfied than OPs working for an occupational health service (OHS). OPs in internal OHSs are more satisfied than those in external OHSs. Work satisfaction decreases when OPs work for the same company for a longer period. OPs are most satisfied about their freedom to work independently. They are least satisfied about the workload. Selfemployed OPs are much more satisfied about the work atmosphere than OPs working for an OHS.We recommend that OPs and their employers pay more attention to providing a variety in work tasks and career development. The current lack of work satisfaction for a sizeable minority of OPs also demands further investigation. TBV 10-Q

Bedrijfsarts en beroepsgeheim

SamenvattingJannie Nijman is 52 jaar. Zij is als onderwijsassistent werkzaam op een scholengemeenschap. Vanwege acute hartklachten, op vakantie gekregen, verzuimt zij nog vier weken. Ze is bij de bedrijfsarts geweest. Deze maakt een probleemanalyse waarin hij onder andere vermeldt dat ze ‘...op vakantie klachten heeft gekregen van een serieuze aandoening van het hart’. Daarna vermeldt hij dat ze ‘...tijdens het gesprek haar onvrede heeft geuit over de onduidelijkheid van de arbeidsinhoud’.

Dilemma voor de bedrijfsarts: Reïntegratie: kosten en kwaliteit

SamenvattingBedrijfsarts Maria van Loon, in dienst bij arbodienst Mercurius, is nu ongeveer een half jaar werkzaam voor het middelgrote verzorgingshuis ‘De Drie Hoven’. Ze heeft in deze periode kans gezien om samen met de A&Odeskundige van Mercurius draagvlak te creëren voor een aantal interessante arbozorgprojecten. In het kader van de verzuimbegeleiding heeft ze de invoering van de Wet verbetering poortwachter aangegrepen om in gesprek te komen, eerst met de directie, later ook met de leidinggevenden, over de wederzijdse verwachtingen en de taakverdeling. Daarbij heeft ze veel nadruk gelegd op het belang van het tijdig signaleren van dreigend langdurig verzuim, met als doel snel te kunnen interveniëren. Ze stimuleert de leidinggevenden om erop toe te zien dat er voor werknemers met dreigend langdurig verzuim zo snel mogelijk een afspraak wordt gemaakt op het reïntegratiespreekuur.

Een herziene richtlijn: Niet-aangeboren hersenletsel en arbeidsparticipatie

SamenvattingNiet-aangeboren hersenletsel (NAH) is een verzamelterm voor uiteenlopende diagnosen. Je kunt deze globaal indelen in traumatisch- en niet-traumatisch letsel. Tot de laatste categorie behoren onder andere CVA’s, infecties, intoxicaties, hypoxie door een hartstilstand en hersentumoren. De richtlijn uit 2012 is in 2016 herzien. In de nieuwe versie ligt de nadruk minder op diagnostiek en behandeling, en veel meer op arbeidsparticipatie. De factor arbeid staat centraal. Daarmee volgen de ontwikkelaars het advies van de Gezondheidsraad uit 2005 om richtlijnen te gaan ontwikkelen zowel voor beoordeling als behandeling en begeleiding: zogenaamde 3B-richtlijnen. Deze richtlijn behandelt alleen de niet-progressieve aandoeningen. Progressieve hersenziekten als de ziekte van Parkinson, multiple sclerose en de ziekte van Alzheimer blijven buiten beschouwing. Laaggradige hersentumoren worden wel meegenomen.

Is integriteit bruikbaar als centraal begrip voor de professionaliteit van de bedrijfsarts

SamenvattingDe professionaliteit van bedrijfsartsen staat van tijd tot tijd ter discussie. Momenteel spitst de discussie zich toe op het begrip onafhankelijkheid. De media, maar ook de curatieve sector, blijven de bedrijfsarts regelmatig als nietonafhankelijk (en daarmee ook impliciet als een niet volwaardige en niet betrouwbare gespreksgenoot en medebehandelaar) beschouwen.Onduidelijkheid over wat onder onafhankelijkheid wordt verstaan, speelt hier een rol. Zolang die onduidelijkheid blijft voortduren, zal de huidige discussie niet tot een bevredigende oplossing leiden, maar verzanden in een wellesnietesdebat.Met de introductie en uitwerking van het begrip integriteit bieden wij de beroepsgroep bedrijfsartsen handvatten voor een nadere beschouwing van de eigen professionaliteit en praktijkvoering.