J.J. Graafland

Strategies and Instruments for Organising CSR by Small and Large Businesses in the Netherlands

This paper analyses the use of strategies and instruments for organising ethics by small and large business in the Netherlands. We find that large firms mostly prefer an integrity strategy to foster ethical behaviour in the organisation, whereas small enterprises prefer a dialogue strategy. Both large and small firms make least use of a compliance strategy that focuses on controlling and sanctioning the ethical behaviour of workers. The size of the business is found to have a positive impact on the use of several instruments, like code of conduct, ISO certification, social reporting, social handbook and confidential person. Also being a subsidiary of a larger firm has a significant positive influence on the use of instruments. The most popular instrument used by small firms is to let one member of the board be answerable for ethical questions, which fits the informal culture of most small firms. With respect to sectorial differences, we find that firms in the metal manufacturing and construction sectors are more actively using formal instruments than firms in the financial service sector and retail sector. The distinction between family and non-family firms hardly affects the use of instruments.

Sourcing ethics in the textile sector: the case of C&A

During the last years competition in the textile sector has increased, putting financial returns under considerable pressure. As a result, production has shifted to low wage countries in the third world. This has raised the relevance of ethical procedures. This paper analyses how C&A as one of the largest Western apparel companies organises its sourcing ethics, notwithstanding the financial pressure in the market. Based on interviews with Asian suppliers of C&A during the second half of 2000, we review the opinions of external stakeholders about the sourcing ethics of C&A. Finally, we evaluate C&A’s sourcing ethics from a theoretical perspective.

Profits and Principles: Four Perspectives

This article clarifies the relationship between profits and principles by distinguishing four alternative perspectives: the win-win perspective in which ethical behaviour generates the highest profits; a licence-to-operate perspective in which a minimum ethical performance is required to receive legitimation from the society; an acceptable profits perspective, in which an acceptable profitability is required to assure the financial continuity; and an integrated perspective. These four perspectives are illustrated by statements from Shell reports and from interviews with managers of a large European retail company.

Modelling the Trade-off between Profits and Principles

Corporations discover that social responsibility pays off. However, sometimes doing what is ethical will prove costly to a company. The purpose of this article is to clarify this trade-off by developing an economic model that describes the choice between profits and principles. The model is used to analyse how external factors like a change in consumer interests and competitiveness affect the relationship between profits and principles.

Conceptions of God, Normative Convictions, and Socially Responsible Business Conduct An Explorative Study Among Executives

The case for socially responsible business conduct is often made from an economical or ethical perspective with the organization as level of analysis. This article focuses on the relationship between the religious belief of corporate decision makers and socially responsible business conduct. Based on in-depth interviews with 20 Dutch executives from different religious backgrounds, the authors find much inductive evidence of a relationship among their conception of God, norms and values, and business conduct. The authors also find that executives with a monotheistic conception of God display a stronger orientation toward socially responsible business conduct than do executives with a pantheistic conception of God.

Subsidiariteit, soevereiniteit in eigen kring en de bouwfraude

Is Nederland een fraudeland geworden? Na alle berichten over boekhoudschandalen en het bekend worden van illegale prijsafspraken is het terecht dat die vraag wordt gesteld. Het oplichten van aandeelhouders of van klanten gaat in tegen verschillende ethische noties. Het verstrekken van onjuiste informatie is niet alleen vanuit een utilistisch standpunt verwerpelijk vanwege de economische schade die ontstaat doordat een optimale marktwerking belemmerd wordt. Ook vanuit een deontologisch perspectief staan de ethische seinen op rood: het bedriegen van aandeelhouders of klanten getuigt van weinig respect en is onrechtvaardig omdat dit zelfverrijking mogelijk maakt ten koste gaat van de stakeholders. Ook vanuit het perspectief van de deugdenethiek zijn deze praktijken verwerpelijk: het achterhouden van informatie getuigt van een gebrek aan integriteit en heeft een negatieve voorbeeldfunctie naar anderen. Toch kan men zich afvragen of boekhoudschandalen niet van andere orde zijn dan de bouwfraude. Wie zich verdiept in de bouwfraude ontdekt dat de misstanden niet enkel te wijten zijn aan het gedrag van bouwondernemingen. Ook de overheid heeft in het verleden aanleiding gegeven tot de praktijk van vooroverleg en is in zekere zin medeverantwoordelijk. Om de verdeling van verantwoordelijkheden tussen overheid en bedrijven nader te analyseren, maken wij in dit artikel gebruik van twee kernbegrippen uit de reformatorische en katholieke sociale leer die nauw aan elkaar verwant zijn: het beginsel van soevereiniteit in eigen kring en het subsidiariteitsbeginsel. De beginselen kunnen worden beschouwd als richtlijnen voor de manier waarop een samenleving dient te functioneren. In de Nederlandse literatuur worden beide beginselen vaak in een adem genoemd. Echter, hoewel er duidelijke overeenkomsten zijn, kennen beide beginselen een heel verschillende levensbeschouwelijke achtergrond, die doorwerkt in de implicaties van beide beginselen. Het doel van dit artikel is beide beginselen toe te passen op de bouwfraude om de verantwoordelijkheden van bouwondernemingen en de overheid nader te bepalen.Is Nederland een fraudeland geworden? Na alle berichten over boekhoudschandalen en het bekend worden van illegale prijsafspraken is het terecht dat die vraag wordt gesteld. Het oplichten van aandeelhouders of van klanten gaat in tegen verschillende ethische noties. Het verstrekken van onjuiste informatie is niet alleen vanuit een utilistisch standpunt verwerpelijk vanwege de economische schade die ontstaat doordat een optimale marktwerking belemmerd wordt. Ook vanuit een deontologisch perspectief staan de ethische seinen op rood: het bedriegen van aandeelhouders of klanten getuigt van weinig respect en is onrechtvaardig omdat dit zelfverrijking mogelijk maakt ten koste gaat van de stakeholders. Ook vanuit het perspectief van de deugdenethiek zijn deze praktijken verwerpelijk: het achterhouden van informatie getuigt van een gebrek aan integriteit en heeft een negatieve voorbeeldfunctie naar anderen.