Tahir Hazir

Effects of Passive and Active Rest on Physiological Responses and Time Motion Characteristics in Different Small Sided Soccer Games

Abstract The purpose of this study was to investigate the effects of resting regimes on physiological responses and time motion characteristics between bouts during small sided games (SSGs) in young soccer players. Sixteen players (average age 16.87 ± 0.34 years; body height 176.69 ± 3.21 cm; body mass 62.40 ± 2.59 kg; training experience 3.75 ± 0.44 years) performed four bouts 2-a-side, 3-a-side and 4-a-side games with three minutes active (SSGar: Running at 70% of HRmax) and passive (SSGpr) rest between bouts at two-day intervals. The heart rate (HR) along with total distance covered in different speed zones - walking (W, 0-6.9 km·h-1), low-intensity running (LIR, 7.0-12.9 km·h-1), moderate-intensity running (MIR, 13.0-17.9 km·h-1) and high-intensity running (HIR, >18km·h-1), were monitored during all SSGs, whereas the rating of perceived exertion (RPE, CR-20) and venous blood lactate (La-) were determined at the end of the last bout of each SSG. The results demonstrated that all SSGpr elicited significantly higher physiological responses compared to SSGar in terms of the RPE and La- (p < 0.05). In addition, 2-a-side SSGpr induced significantly lower %HRmax responses and total distance covered than 2-a-side SSGar (p < 0.05). Moreover, the distance covered at HIR was significantly higher in 4-a-side SSGar than 4-side SSGpr. The results of this study indicate that both SSGs with passive and active rest can be used for soccer specific aerobic endurance training. Furthermore, all SSGs with active recovery should be performed in order to increase players and teams’ performance capacity for subsequent bouts.

Uzun Süreli Sporcu Gelişim Programları: Hangi Bilimsel Temellere Oturuyor?

Elit sporda basari arayislarinin bir uzantisi olarak “Uzun Sureli Sporcu Gelistirme Modelleri” son yillarda bircok ulkede yogun bir uygulama alani olusturmustur. Bu ayni zamanda da akademik dunyanin da merak konusu haline gelmistir. Yaygin bir dusunce olarak sporda basarili bircok ulkenin etkili olarak uyguladigi “Yetenek Modelleri” veya son yillarda daha yaygin olarak kullanilan “Uzun Sureli Sporcu Gelistirme Modeli” uygulamalarinin literaturde “Spor Katilimli Gelisim Modeli” (DMSP) ve “Uzun Sureli Sporcu Gelisimi” (LTAD) basliklari altinda yer aldiklari gorulmektedir. DMSP modelinin elit sporcular uzerinde yapilan geriye donuk sorgulamalarla “Katilim”, “Ozellesme” ve “Gelisim” antrenman evreleri ile tanimlanan bir model olarak ortaya ciktigi gorulmektedir. Bu evrelerin ortaya cikmasinin bir bilimsel kontrollu calismadan cok; mevcut olan uygulamalarin sorgulanmasiyla antrenman evrelerinin belirlenmis oldugu bilinmektedir. Elde edilen verilerden hareketle her antrenman evresi icin kronolojik yas araliklari belirlenmistir. Bunun yaninda LTAD, biyolojik gelisim evrelerini ve bu evrelerin antrene edilebilirlik iliskilerini dikkate alan bir anlayis uzerine yapilandirilmistir. Biyolojik gelisim evreleri farkli kondisyonel bilesenler icin “duyarli pencereler” olarak adlandirilmis; soz konusu duyarli evrelerin optimal gelisim icin onemli oldugu varsayimi one surulmustur. Gelisim evreleri ve spor dallarinin yapilari iliskilendirilerek spor dallari “Erken Ozellesilen Sporlar” ve “Gec Ozellesilen Sporlar” olarak iki gruba ayrilmislardir. Erken ozellesilen sporlar icin beceri ve koordinasyon agirlikli ve norolojik sistemin erken gelisimi uzerine yapilandirilmis bir varsayimla ele alinmistir. Buna karsilik gec ozellesilen spor dallari yaklasimi biyolojik fonksiyonlarin gelisimiyle ilgili olarak iliskilendirilen kondisyonel ozellikler uzerine yapilandirilmistir. Her iki modelde de one surulen varsayimlarin kontrollu ve uzunlamasina arastirma bulgulariyla kanitlanmamis varsayimlar uzerinden yapilandirildiklari gorulmektedir.

GENÇ FUTBOLCULARDA YÜKSEK ŞİDDETTE YÜKLENME SONRASINDA TOPARLANMA DİNAMİKLERİ.

Bu calismanin amaci, supramaksimum siddette The aim of this study was to compare recovery speed yuklenme sonrasinda bazi fizyolojik degiskenlere iliskin toparlanma hizinin farkli mevkilerdeki futbolcular arasinda karsilastirilmasidir. Calismaya 13 defans, 13 orta saha ve 11 forvet olmak uzere toplam 37 genc futbolcu gonullu olarak katilmistir. Arastirma grubundaki sporcularin dinlenik, Wingate testi sirasinda ve testi takip eden 20 dakikalik toparlanma doneminde oksijen tuketimi (VO2), ve kalp atim hizi (KAH) degerleri olculmustur. Ayrica, Wingate testi oncesinde, testin tamamlanmasinin hemen ardindan ve takip eden 3 dakikalik araliklar ile kan laktat (LA) konsantrasyonlari belirlenmistir. Maksimum oksijen tuketimi (VO2maks) ve 4 mmol/L LA kosu hizi degerleri ise 100 m’lik dairesel parkurda uygulanan modifiye mekik testi suresince solunum gazlarinin toplanmasi ve testin her hiz asamasinin sonunda alinan kan ornekleri yardimiyla belirlenmistir. VO2 ve KAH degerlerine iliskin toparlanma yuzdesi asagidaki esitlik yardimiyla belirlenmistir. [(Test Ortalamasi – Dinlenik Ortalama) – (Toparlanma Dakikasindaki Ortalama – Dinlenik Ortalama) x 100 / (Test Ortalamasi – Dinlenik Ortalama)]. LA eliminasyon hizinin gostergesi olarak ise test sonrasinda ulasilan zirve LA konsantrasyonunun yarilanma suresi (LAys) kabul edilmistir. Incelenen degiskenler acisindan mevkiler arasinda fark olup olmadigi tek yonlu varyans analizi ile test edilmistir. Defans, orta saha ve forvet mevkilerinde oynayan futbolcularin VO2maks ve 4 mmol/L LA kosu hizi degerleri benzer bulunmustur (p>0.05). Ayni sekilde, VO2ve KAH degerleri acisindan toparlanmanin ilk 3 dakikasi icerisinde (hizli toparlanma periyodu) ve sonrasinda (yavas toparlanma periyodu) toparlanma hizlarinin mevkiler arasinda benzer oldugu saptanmistir (p>0.05). Ayrica, LAys degerleri acisindan da mevkiler arasindaki fark anlamli bulunmamistir (p>0.05). Bu sonuclar, aerobik antrenmanlilik duzeyi benzer olan musabaka donemindeki genc futbolcularda supramaksimum bir yuklenme ardindan toparlanma dinamiklerinin mevkiler arasinda benzer oldugunu gostermektedir